Pleuni’s verhalen richting Kona
Agegrouper en Trivio Longdistance teamlid Pleuni Hooijman (agegroup 25-29jr) vertelt in verschillende blogs kort over haar voorbereiding richting Kona.
Hoeveel levens heb ik deze trip? Hebben we net twee weken fietsen en haaien in Californie overleefd, krijgen we dit. Via craigslist (de lokale marktplaats) vind ik een goedkope lift naar SFO – het vliegveld van San Francisco waar ik vertrek naar Hawaii. “I don’t like lanes, no lanes in Russia” bromt chauffeur Firuz. En dat is te zien: we vliegen boven, onder, links en rechts, diagonaal iedereen voorbij op zijn driedimensionale snelweg. Ik had eigenlijk een rustdag maar train mijn abs en armspieren zo erg bij het schrap zetten, dat ik dit zo in mijn trainingspeaks programma moet vermelden.
Hoeveel levens heb ik deze trip? Hebben we net twee weken fietsen en haaien in Californie overleefd, krijgen we dit. Via craigslist (de lokale marktplaats) vind ik een goedkope lift naar SFO – het vliegveld van San Francisco waar ik vertrek naar Hawaii. “I don’t like lanes, no lanes in Russia” bromt chauffeur Firuz. En dat is te zien: we vliegen boven, onder, links en rechts, diagonaal iedereen voorbij op zijn driedimensionale snelweg. Ik had eigenlijk een rustdag maar train mijn abs en armspieren zo erg bij het schrap zetten, dat ik dit zo in mijn trainingspeaks programma moet vermelden.
“Are you running for the police?”, vraag ik. Hij lacht en ik ben blij dat er in ieder geval nog 1 iemand in dit land is die net als ik geen lichtgevend wit gebit heeft.
“In Russia we ride faster, you pay police more and you keep license. Here police no do that.” Jaa hallo koekoek dat weet ik ook wel want ik heb veel dumpert-filmpjes gezien van Russische auto-ongelukken en we zitten er nu middenin. Ik ruik even ik zijn richting. Het is opmerkelijk dat ik geen zelfgestookte wodka ruik, maar ik kan wel bevestigen dat ie net twee weken in deze auto heeft geslapen (hij heeft om de armoede te ontvluchten lang in Rusland gewoond en is zojuist illegaal Amerika binnen gekomen en had nog geen huis).
Het is interessant om eens het verhaal te horen van een illegale. Iemand met echte dromen. Niet zoals wij Nederlanders, die gewoon doen wat er van je verwacht wordt. Hij vertelt alles over zijn jeugd in Tajikistan, dat ie eruit ziet als een Rus en daarom continu werd uitgedaagd voor worstel-duels met zijn landgenoten. Alsof ik iets van worstelen weet, zeg ik bijdehand dat ie helemaal geen broccoli-oor heeft. Dan laat ie trots zijn andere oor zien, die wel doorgaat voor de groente-afdeling.
Vlak voor de afslag SFO trapt ie vol op de rem en staan we in de berm stil. Okay this is it – vrees ik. “What are u doing?” vraag ik. “We must look up which terminal”. Dat had ie ook gewoon aan mij kunnen vragen. “In Holland we take the next exit and drive back if u miss it” zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan en rijdt zonder omkijken de snelweg weer op.
Vlak voor de afslag SFO trapt ie vol op de rem en staan we in de berm stil. Okay this is it – vrees ik. “What are u doing?” vraag ik. “We must look up which terminal”. Dat had ie ook gewoon aan mij kunnen vragen. “In Holland we take the next exit and drive back if u miss it” zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan en rijdt zonder omkijken de snelweg weer op.
Op het vliegveld spoken niet alleen de Russische maar ook andere dumpert-fragmenten door mijn hoofd: de 200m van Dafne Schippers waarop een van de reaguurders zegt: “Voor de beeldvorming zouden ze een extra baan met een willekeurige reaguurder moeten hebben. Pas dan zie je hoe allejezus hard die dames sprinten.”
Ik hoop dat ik nog een leven over heb om volgende week te kunnen shinen in de Ironman reservebaan voor de agegroupers, want we kunnen hoog of laag springen, maar wij doen natuurlijk mee voor het contrast met de echte pro’s.
