Roos en het bordje “Nederland” – Wim’s Tri Journaal 4
WOENSDAG – Vrienden van me vragen zich weleens af of het niet saai is om zo’n nachtje Ironman Hawaii door te zagen. Acht uur naar zo’n schermpje turen op zaterdagavond? Nee, dan trekken mijn kameraden liever naar het Oktoberfest in de plaatselijke Bierstübe. Tot ik ze vandaag wees op de voorpret in en rond Kona. De Underpants Run bijvoorbeeld. De uitslag is dit keer ondergeschikt aan de plaatjes, dat zult u begrijpen. Vriend Ruud, die zich voor deze rubriek helemaal wegcijfert en de foto’s opsnort, vond twee plaatjes die zowel het vrouwelijk als het mannelijk lezerspubliek kunnen bekoren.
Woensdag (of is het daar nog dinsdag? Ingewikkeld altijd die twaalf uur tijdsverschil) was dan de Nations Parade. Bij WK of EK-wedstrijden van de ITU gruwden veel atleten altijd van het lange staan bij de openingsceremonie, maar op Hawaii lopen alle grote sterren mee in de parade. Zoals het bij de Olympische Spelen een eer is om de vlag te dragen, zo stel ik me voor dat Roos Tji het geweldig vond om het bordje ‘Nederland’ te draaien. Ik vind Roos een topatlete. Ze heeft een hoge functie in het verzekeringswezen, is moeder van twee prachtige kinderen en tussendoor heeft ze nog tijd om te trainen.
Ik heb het nooit zo in de gaten gehad, maar de kleine Hellas-atlete ontbrak vanwege haar zwangerschappen een aantal jaren in de scene. Dat ze de lange afstand aankon, weet ik nog uit vroegere Almere-edities. Ik meen dat ze toen al net naast het podium eindigde. Op die zonovergoten augustusdag in Maastricht kwalificeerde Roos zich in ene voor Hawaii. Winnares categorie W45. En daar loopt ze dan, haast verscholen achter dat bordje met Martijn Keijsers al even trots als vlaggendrager naast haar. Ook voor ‘mister Eredivisie’ kwam de kwalificatie als een verrassing. Kort na zijn Limburgse finish moest Martijn even snel nadenken. Zijn bruiloft naderde en er waren nog wel wat NTB-klusjes te klaren. Gelukkig realiseerde hij zich snel de ‘once in a lifetime’-experience. Dus hup koffer gepakt en gaan! Enne…vergeet vooral niet te genieten.
Niet op Hawaii, maar van mij mag ie best ergens aan een livestream het commentaar verzorgen. Wouter Duinisveld, want over hem gaat het, gunde me een fantastische primeur. Volgend jaar op 17 juli gaat hij op de Challenge Roth van start op de team relay met twee andere harttransplantiepatienten. Het gaat om de Duitser Elmar Spring, vorig jaar op Hawaii goed voor een toptijd van 12.35 uur en de Deen Casper Becker Palmvig, die in augustus ook een Ironman voltooide. Hoe mooi is dat!
Dat de Vlaamse media gebrand is op een eventuele tweede zege van Frederik van Lierde is evident. En anders hebben ze altijd nog Bart Aernouts en de achter brommertje Gerrit Schellens tussen de Lavavelden zoevende Marino – Bink – Vanhoenacker achter de hand. Maar ook Bas Diederen wordt volop gespot. NRC heeft voor de maandag sportkrant al een pagina gereserveerd. Wedden dat het de voorpagina wordt?
