Seizoen uitluiden in Alanya of… Brabant – Wim’s Tri Journaal 13
ZONDAG – Een beetje nostalgisch werd ik wel bij het zien van de beelden van de World Cup in Alanya. Deze triathlon is voor Tom Gouw, Hugo Uittenbogaard en ondergetekende toch een kindje wat je deels hebt groot gebracht en nog steeds ziet groeien. Een kwart eeuw geleden werden wij er door de NTB op uitgestuurd nadat triatleet Wim Duijnker met een Almere-finish shirt op zijn vakantie in de Turkse badplaats door een hotelier gevraagd werd wat die zwemmer, fietser en loper voorstelde. Afijn, nog geen jaar later stond het evenement voor het eerst op de kalender, weer een jaar later was het al ETU-Cup en inmiddels dus World Cup. De Turken staan organisatorisch al lang op eigen benen, al was de 25e editie aanvankelijk wel aanleiding om weer eens te gaan kijken.
Zover kwam het niet, indertijd was het altijd in de herfstvakantie. Dat kwam ons beter uit. De Nederlandse groep triatleten is ook niet meer zo groot als in die beginjaren toen we haast een vol vliegtuig naar Turkije lieten vliegen.
Succesvol waren ‘we’ wel vaak aan de Turkse Rivièra. Dennis Looze, Eric van der Linden en zelfs drie keer Rachel Klamer (waaronder 1 Europese titel) wonnen de wedstrijd. Geliefd was het evenement ook om zijn after-parties. Veel triatleten gingen nog één keer tot het uiterste om daarna tot diep in de nacht te gaan feesten. Details zal ik u besparen, maar Spencer Smith zag er om half zes ’s morgens allesbehalve als een wereldkampioen uit.
Voor de Oost-Europeanen is Alanya een belangrijke wedstrijd, ze scoren altijd goed. Dit weekeinde waren het Yuliya Yelistratova, een Oekraïnse schone en Joao Pereira.
Het was geen grootse wedstrijd voor onze Nederlanders. Jorik van Egdom viel uit, Marco van der Stel kwam als 36ste over de streep. De concurrentie blijft moordend. Voor Kirsten Nuyes verliep haar debuut op een World Cup nog niet zo soepel: als 46e sloot ze de rij van deelnemers, maar moet gezegd dat er ook veel uitvallers en gedubbelde atleten waren. Wel leuk is dat organisator Mehmet Zafer Peker de Turkse media nog even de namen van de drie grondleggers meegaf. Niet dat ik ook maar 1 letter kan lezen van de Hürriyet, maar het gaat om het idee.
De tweede Challenge Paguera op Mallorca was een prooi voor good-old Filip Ospaly en de Spaanse Sara Loehr Munoz. Topprestatie van Marleen Honkoop, die in haar tweede race als pro toch al vierde wordt. Wederom een talent uit de stal van Addy Ruiter, rekening mee houden. Renate Post deed het goed als 20e en Lynn Peters debuteerde als winnares bij de beloftes ook prima. Mario Mola viel trouwens uit.
Heel vroeg zaterdagmorgen was het al gebeurd in Adelaide op het WK duathlon. Ontroerende finish van Rob Woestenborghs als vierde. Dank voor al die jaren topsportplezier Rob, we hebben er van genoten. Emilio Martin en Emma Pallant waren de onbetwiste winnaars van dit WK Down Under. Onze Dutch-Aussie Thomas Bruins kwam dichtbij huis naar een 17e plaats, onze Bert Hollemans (wie?) werd achtste bij de masters.
Rorik Schouten en Jony Heerink ploeterden het beste door de Harderwijkse modder, ontweken elke dolfijn en wonnen de Athlos-crossduathlon.
Fantastisch trouwens hoe Youri Keulen, vorige week nog compleet stuk na het loeizware EK Crossduathlon vandaag het werelduurrecord voor 18-jarigen op de wielerbaan van Geleen op 41.253 kilometer neerzet. Morgen meer daarover, nu al: hulde aan Limburgs nieuwe Tom Dumoulin (!). Trouwens, doe maar niet Youri. We hebben je veel te graag in de tri/duathlon!
Morgen meer over alles waar ik nu niet aan toe kom. Want het is Veerke-dag en dat betekent in Gastel en omstreken: weinig werken, veel feesten. Onze manier om het seizoen uit te luiden. Brabanders hè.
