Yvonnes maaginhoud, hardlopende triatleten en sterk is de eenzame Laura? – Wim’s Tri Journaal 56
MAANDAG – Alles volgen, bijhouden, napluizen. Het is een nobel streven, maar als mens schieten we daarin toch te kort. Puur naar de uitslag van de Ironman Western Australia (Busselton) kijkend konden we opnieuw alle superlatieven over Yvonne van Vlerken uit de kast halen. Het wedstrijdverloop en de oorzaken zeggen een ander verhaal. Want wat als Yvonne vrijdag wel lekker gegeten had en dus geen voedselvergiftiging opgelopen. Natuurlijk breng je zo’n tegenvaller pas na een race naar buiten. En dan zijn de eerste sportverslagen al de wereld in geslingerd. Het verklaart zeker waarom The Flying Dutchgirl na 21 kilometer niet langer vloog over het parcours. En zes kilometer verder moest haar maaginhoud toch echt op Australische bodem achterblijven. Het tekent Yvonnes veerkracht hoe ze ook daarna weer vijf kilometer bleef rennen met de hete adem van de concurrentie inmiddels in de nek. De laatste tien waren weer wel een helletocht: wandelen en joggen. De derde plaats van Per en de vele punten voor Hawaii vergoedden daags erna veel. En onze euforie omtrent haar topseizoen vermindert er niet door.
Yvonne kreeg uiteindelijk aan de finishlijn nog gezelschap van vijf mannen van wie Maarten Holsboer een uurtje na Yvonne de ‘beste Nederlandse man’ was op een 105e plaats in 10.11.27. Marnix Beugel en Wilfred Diepeveen bleven ook nog binnen de elf uur. Dat lukte Fred van der Tang en Martijn Krijger niet, maar finishen deden ze. Het zijn de laatste van honderden Nederlandse triatleten, die dit jaar een Ironman/hele triathlon hebben volbracht. Veel meer dan voorgaande jaren in elk geval. Ook de elf Nederlanders in Bahrain klaarden de klus op de bike-run. Ook daar girl-power met Leanne en Marion. Beste bij de mannen was Finn Zwager op de 125e positie. Van de aanwezige landgenoten waren er veel, die net als Leanne wonen en werken in het Midden-Oosten.
De triatleten waren goed vertegenwoordigd in de Kapellerbosloop van Landgraaf niet ver van het NTC Sittard vandaan. In een topveld klasseerde Marco van der Stel zich sterk als vijfde, een tiental seconden later gevolgd door Menno Koolhaas. Ook Donald Hillebregt, Jeffrey Reijnders, Youri Keulen, Martijn Dekker en Jardy van den Heuvel zaten dik bij de bovenste twintig. Bij de vrouwen werd Pien Keulstra tweede voor Venetia Berk, inderdaad de echtgenote van Sander. Op de korte cross stonden Rani Skrabanja (1e), Rianne de Croock (3e) en Ynze Keulstra (3e) op de podia.
Izar van Gool won de Kempen Trail in Bladel, Marco Akershoek was in deze discipline de beste in Voorne’s Duin Trail te Oostvoorne. Ellen van de Maagdenberg werd derde.
Irene Kinnegim besloot spontaan een marathonnetje in Spijkenisse mee te pikken. Ze kwam, zag en overwon in 2.56.23. Petra Sloots won de halve afstand in het stadje, waar vroeger het triathlonseizoen ten einde kwam. Lucienne Groenendijk maakte het zegegebaar in de Duincross van Den Helder. Eline Lute deed hetzelfde in de Strand- en Duinloop van Castricum.
En dan was er nog het NK Tegenwindfietsen op de Oosterscheldekering. Wij Nederlanders zijn meesters in het bedenken van maffe kampioenschappen. Dit is er een van. Ik kom er morgen wat uitgebreider op terug, maar alvast weten dat Laura Hak bij windkracht 7 tot een derde plaats kwam bij de vrouwen. Alles op een gewone fiets hè, de benen moeten het daar echt doen. Weet je wat ook niet prettig is en smerig uit kan pakken? Met een zwakke maag tegen de wind in fietsen…..
