Marisol verdient ze goed, de Hel, de Kiwi’s, Lance maar vooral de wilskracht van Ben – Wim’s Tri Journaal 70
WOENSDAG – In navolging van Sepp Blatter gaat de onderzoeksjournalistiek nu ook op zoek naar andere sportbestuurders, die een aardig centje bij verdienen. Het Amerikaanse Inside The Games stuitte daarbij op ITU-president Marisol Casado. Het Spaanse opperhoofd van de tri- en duathlonsport blijkt na grondig vorsen in declaratiebonnetjes, verre reizen en andere ongetwijfeld belangrijke meetings aan het einde van dit jaar toch 176.879 euro overgemaakt te krijgen op haar bankrekening. Begrijp me goed, ik gun het Marisol van harte, ken haar al sinds het eerste wereldcongres in Amsterdam daags voor de Holland Triathlon Almere 1988. Maar het is toch geen klein zakcentje wat Casado daar ophaalt, in het bedrag is bovendien het honorarium voor haar IOC-lidmaatschap nog niet opgenomen. Noem me naïef, maar ik heb altijd geleerd dat sportdirecteuren in betaalde dienst kwamen en dat sportbestuurders het vanuit een zekere passie doen. Topadvocaten en -artsen (Rogge), die het er naast hun baan bij doen. Dat zal dus wel volkomen achterhaald zijn. Evengoed is Marisol Casado een waardig vertegenwoordigster van onze sport, die even gemakkelijk met Obama als Poetin in gesprek raakt. Zo lang ze het allemaal maar niet gaat ontkennen, mag ze het van me hebben. Als ze dan een volgende keer in Kijkduin ook een keertje het etentje betaalt.
Terug naar de sport dan maar, terug naar de Hel van Kasterlee. De Belgische monsterrace was niet alleen een slijtageslag voor de vele deelnemers, ook onze arme speaker Hans Cleemput konden ze na afloop oprapen. Maar een feest was het. Voor Seppe, Bart, Rob, Debby, Inge en onze Geke in het bijzonder. Maar wie zo’n wedstrijd aan het eind van een afmattend seizoen nog uit zijn/haar lijf perst verdient vermelding. Yvonne Troost bijvoorbeeld, keurig vijfde geworden. En Jan van den Bossche met 7.28 uur de snelste Nederlander op een 19e plaats. Teun Seuntjens kwam vlak achter de winnares als 68e over de finish, Maarten Antonis volgde als 117e en subtopper Michel Besseling viel uiteindelijk uit.
En dan toch nog een triathlon met Nederlandse deelname. De halve van Blue Lake Rotorua in Nieuw-Zeeland leverde Debbie Fransen een 32e plaats op. De winst ging naar Kiwi’’s Graham O’Grady en Candice Hammond.
De terugkeer van Lance Armstrong is trouwens een feit. Afgelopen weekeinde deed hij mee aan een 35 kilometer lange trailrun. De Texaan deed 3 uur en 36 minuten over de afstand en – guess what – hij was de snelste in het massale deelnemersveld. Niet iedereen in Woodside Rumble was even blij met zijn sportieve terugkeer, zo bleek uit boze reacties op social media.
http://www.l1.nl/video/l1nws-halve-triatlon-met-verhaal-voor-serious-request
Snel terug naar het positieve gevoel. Want Benjamin Rijnbende uit Hoensbroek heeft zijn halve triathlon in het revalidatiecentrum in Hoensbroek volbracht. Na een hersenbloeding is de 32-jarige Rijnbende half verlamd gebleven. Hij wilde met zijn actie voor Serious Request duidelijk makken dat je een doel in je leven nodig hebt. Zijn halve triathlon voor 3FM bracht maar liefst 3608,70 euro op. De laatste acht kilometer liep de wilskrachtige Benjamin Ben(un)stoppable van Hoensbroek naar het Glazen Huis, waar Paul Rabbering de cheque in ontvangst nam.
Het is trouwens nog 226 dagen tot aan de Olympische Spelen van Rio. Hm..226? Waar ken ik dat getal ook weer van?
