De theorie van Stans, Gwen versus Mirinda, Richards team, veldrijden, DAKAR en Brabantse Tom -Wim’s Tri Journaal 86
DINSDAG – Discussies over en weer op atletiekfora naar aanleiding van uitlatingen van Stans van der Poel dat 14 kilometer training voldoende is om een marathon tot een goed einde te brengen. Het staat in het boek Marathon Revolutie. NOC*NSF neemt de beweringen zelfs over, maar NTB-bondsarts Guido Vroemen heeft felle kritiek op de theorie. Guido kennen we allemaal, maar de doorgewinterde triathlonvolger weet ook dat Stans geregeld mee deed aan de Holland Triathlon in Almere. Zelfs pas op laatste leeftijd. Saillant detail: ze mist een kruisband.
Stans van der Poel is bedenker en ontwikkelaar van verschillende apparatuur die de ademhaling en hartslag in beeld brengt. Van huis uit is ze longfunctielaborante, later inspanningsdeskundige. Ze schreef drie spraakmakende boeken ‘Ik hardloper’, ‘Chronisch vermoeidheid nooit meer’ en dus ‘Marathon Revolutie’. Haar doelgroep betreft vooral mensen met chronische vermoeidheid weer aan het bewegen zien te krijgen. Vanavond had ik Stans goed kunnen gebruiken. Ik kwam niet op gang voor mijn WTJ-tje.
Op NBC Sports zag ik een mooi dubbelinterview tussen Gwen Jorgensen en Mirinda Carfrae, beiden waren net als Rachel Klamer van de partij op de Bahamas voor de Island House Invitational. Mooi hoe Gwens mond openvalt als Mirinda vertelt hoe vroeg een sportdag voor een Ironman begint. Zelf beginnen haar wedstrijden immers nooit vroeger dan elf uur in de ochtend.
Op de Bahamas was eind vorig jaar ook Richard Murray, nu is het koppel op Fuerteventura overigens voor de volgende zonnige trainingsstage. Rachel probeert tussen het vele reizen en trainen door ons af en toe op de hoogte te houden van beider weg naar Rio. Over Richard nog het nieuws dat hij is aangesloten bij de Brand Ambassador Family. Binnenkort meer daarover.
Hadden we al gemeld dat ex-triatlete Lindy van Anrooij afgelopen weekeinde elfde is geworden bij de elite vrouwen op het NK veldrijden in Hellendoorn? Nee? Dan dus ook niet dat Ilona Meter uiteindelijk de finish niet bereikte. Maarten Nijland was bij de masters 40 goed voor goud en Johan Boonstra (u kent hem vast nog uit de wintertriathlons, maar ook top 5-klasseringen in Almere) haalde zilver bij de masters 50.
En hadden we het nog gehad over het EK schaatsen waar Sven Kramer weliswaar zijn zoveelste titel haalde, maar waar Rob Barel zeer terecht zijn acht Europese titels tegenoverstelt in een tak van sport, die wereldwijd in 155 landen (deel uitmakend van de ITU) wordt beoefend. Ik stel me zo voor dat de ISU daar geen 155 schaatsnaties tegenover weet te stellen. Met alle respect voor Sven uiteraard…
In het Zuid-Franse Grand-Case was zondag de eerste weg-duathlon voor Gregory Pigeon. De jaren geleden uit Brabant naar Frankrijk vertrokken Tom de Visser werd derde. Ik wist geeneens dat ie nog sportte. De vrouwenwinst ging naar Caroline Delplanque.
En DAKAR zijn we natuurlijk ook aan het volgen, sinds we ex-triatleet Kees Koolen een beetje beter hebben leren kennen. Helaas is de quad-rijder uit Bergeijk gisteren uitgevallen. Kees had last van de hitte, maar ook technische problemen met het motorblok. RTL meldt nog niet dat hij is uitgestapt, maar dat is inmiddels wel zo. Jammer Kees, maar het goede doel voor Wout (KWF) wordt er niet minder om gesteund. We spreken Kees binnenkort bij terugkeer over zijn overstap destijds van duursport naar de gemotoriseerde sporten.
