3Quest- Floris Jan Koole

Vroeger zei ik altijd, als ik ingehaald wordt door een vrouw stop ik er mee.

 

1. Als triatleet heb je veel in Frankrijk je wedstrijden gedaan. Wat weet je nog nog van jou eerste jaren triathlon in Nederland?

[dropcap]S[/dropcap]eptember 1986 deed ik mijn eerste triathlon in Kamperland. Het was daar toen ook het eerste NK, maar ik deed de recreanten serie. Ik was toen 16 jaar.

Het jaar erna deed ik mee aan het Zeeuwse triathlon circuit. In Zeeland hadden we toen ongeveer 10 wedstrijden. We kregen veel aandacht van de kranten en radio. Dit kwam natuurlijk omdat de sport nieuw was en ook nog eens buiten het voetbal seizoen viel en er daardoor veel ruimte was in de krant.

In 1987 deed ik ook mee aan het eerste NK jeugd/Junioren (leeuwarden). Ik was zelf nog jeugd. Het werd bij de junioren volgens mij gewonnen door Frank Heldoorn en in mijn categorie door zijn broertje Eddy Heldoorn. Ikzelf werd 2e maar heb mijn medaille nooit gekregen omdat ik geen licentie had.

Op mijn 17e deed ik dus zeker 8 kwartjes en een aantal sprint triathlons. Tegenwoordig zouden ze dat wat veel vinden voor een 17 jarige, maar ik heb er geen last van gehad en ik heb altijd van lange afstanden gehouden.

Nederland had al vanaf begin een cultuur voor de lange afstand en we hadden ook redelijk veel atleten die dat goed beheersten. Ik ben vanaf 1990 vooral naar Frankrijk gegaan, maar daar stond de lange afstand nog in de kinderschoenen. Dat begon pas toen duidelijk werd dat er een heleboel professionele atleten buiten de boot vielen voor de olympische selectie. Die zijn toen overgestapt naar de lange afstand en toen steeg het niveau enorm en terwijl het in die jaren in Nederland weer helemaal wegzakte.

2. De overwinning in Embrun zal wel een van je mooiste zijn geweest. Kun je  mij en de lezers nog een andere wedstrijd aanraden? Een die er nog jaarlijks is en we eigenlijk niet zouden mogen missen?

[dropcap]E[/dropcap]mbrun blijft natuurlijk nummer 1. Het is 1 van de zwaarste, en het fietsparcours is 1 grote ronde en dat is toch wel uniek.

Een mooie 2e was de triathlon van St Jean de Luz. Deze ging over de afstanden 4-130-30. Zelf vond ik dat een fijne afstand. De korte afstand atleten die het ook probeerden stranden vaak, want  de afstand was vaak te lang. Een halve ging meestal wel.

Het zwemmen ging in de baai en het fietsen was 1 grote ronde die over de Pyreneeën nog een stuk door Spanje ging. Boven op de bergen liepen zelf gewoon wilde paarden op de weg. Inmiddels is het een halve geworden en gaat het helaas niet meer over dezelfde bergen.

De wedstrijd lag 1200km van Nederland maar vaak gewonnen door Nederlanders: Ben van Zelst heeft 1 keer gewonnen. Nick Marijnissen 3x en ik zelf 3x.

3. Vorig jaar stond je opeens weer in de uitslag van het NK halve voor masters. Wat kunnen we in de toekomst weer van je verwachten?

[dropcap]I[/dropcap]k ben in 1987 begonnen met triathlon en mijn grootste droom was om Prof te worden. Nadat ik in 1993 uit militaire dienst kwam heb ik die droom kunnen verwezenlijken. Ik zat niet in een mooi team met een mooi salaris, maar ik was een prijzen jager. Dat prijzengeld najagen was ook de charme van het bestaan. Het 100% met je sport/droom bezig te zijn was geweldig. Ik trainde veel omdat ik dat gewoonweg leuk vond. ’s Winters verblijven op Lanzarote (Club La santa) en dan alleen maar eten, trainen en slapen.

Ook ben ik een keer in Font Romeu geweest. Waar ik me op eigen middelen aansloot bij de Nederlandse selectie. Daar was verder weinig te beleven. Sommige andere leden van de selectie vonden het maar saai en reden dan voor een middag naar Andorra voor wat afleiding. Ik vond het helemaal niet saai. Het was geweldig zo hele dagen trainen.

In het jaar 2000 (toen was ik 30) ben ik begonnen met een hardloopwinkel die ik een heel verrassende naam gaf “Koole Sport”. Ik ben zelf ook nooit gestopt met “top sport” alleen het top sport niveau stopte gewoon langzaam met mij.

Vorig jaar zomer kreeg ik toch wat last van werkstress en ik werd ook langzaam steeds zwaarder. Toen heb ik 1 juni besloten dat ik wel weer een doel moest hebben omdat het anders wel erg moeilijk is om te blijven trainen.

Er moest gewicht af. Ik had gedacht dat dat wel vanzelf zou gaan als ik weer regelmatig zou trainen. Nou dat viel dus vies tegen. Ik drink nooit alcohol dus daar was ook geen winst te halen. Na een aantal weken ben ik toen maar op mijn eten gaan letten. En dat valt niet mee. Ik eet graag zoete producten en was gewend redelijk veel te eten tijdens de top sport periode.

Het zwemmen pakken we redelijk makkelijk op als oud atleten. Het lopen valt ook nog niet tegen. maar het fietsen is een regelrechte drama. Vroeger trainde ik veel met fietsen. Ik heb nog wel weken gemaakt van 600 a 1000km. En ik reed als training bij de amateurs wedstrijden mee. Dus vaak kon ik een wedstrijd beslissen met fietsen. Nu werd ik vorig jaar aan alle kanten ingehaald en dat voelt niet goed….

Vroeger zei ik altijd, als ik ingehaald wordt door een vrouw stop ik er mee. In Klazienaveen deze zomer starten we gelukkig 5 minuten voor de vrouwen. Dus ik dacht dit probleem te ontlopen. Maar helaas kwamen er zelfs nog 3 vrouwen langzij…..Dat doet zeer.Dan  Ik heb 3 keuzes. 1: stoppen. 2: gewoon rustig doorgaan en mee leren  leven  3: regelmatiger en serieuzer gaan trainen.

Sinds het najaar is de training toch weer verwaarloost en eind februari ging ik weer eens op de weegschaal staan en zag toch mijn schrik dat ik weer helemaal bij af was. Sinds begin maart ben ik dus maar weer gaan trainen en gaan zoeken naar een doel. Misschien toch maar eens inschrijven voor Triathlon Rotterdam en proberen te kwalificeren voor age-group 2017. Ook zoiets, die “age-group gekte”. Tot op heden heb ik daar niks mee te maken willen hebben, maar misschien heb ik het nu wel nodig om gemotiveerd te blijven.

Als ik dan zie hoe gedisciplineerd bijv Carlo van de Berg en Guido Gosseling hun werk combineren met trainen en familie dan heb ik daar respect voor, want die discipline is ver te zoeken bij mij.

We zullen wel zien of ik het dit jaar vol ga houden…

Mijn vragen aan John Aalbers.

1. In de jaren 90 werden wij als atleet “bang” van de verhalen die rond gingen over John Aalbers. Dat was de coming man die enorm hard ging in de trainingen en wedstrijdjes. Een paar jaar geleden stond je als 45+ toch ineens als 3e overall bij het NK Duathlon. Naar mijn idee zijn de verwachtingen  in de jaren 90 niet helemaal uitgekomen. Zou je het nu anders hebben gedaan met de wijsheid die je nu hebt? En wat kun je de nieuwe generatie daar in adviseren?

2. Volgens mij ben jij ook wel eens in Font Romeu geweest. Wat zijn jouw ervaringen en wat zijn je ideen over hoogte training?

3. Je hebt redelijk wat duathlons gedaan. Volgens mij is het aan populariteit t.o.v. de jaren 90 achteruit gegaan. Waar is het misgegaan naar jou idee en wat zou er moeten gebeuren de run-bike-run weer belangrijker te maken?