Veelgeplaagd Belgenland; globetrotter Moniek; girlpower op zwemloop; Irene de strandjutter – Wim’s Tri Journaal 149
MAANDAG Waar de Nederlandse talenten worden klaargestoomd voor de Olympische Spelen van 2020 of 2024 (eind weg hoor), zijn de Belgische talenten meer van de korte termijn successen. Drie van die toppers mochten na een heftige week in eigen land even op adem komen op het tropische eiland Mauritius. Het was een wedstrijd waar in elk geval ITU-punten te verdienen waren. Christophe Dekeyser (4e), Erwin Vanderplancke (7e) en Pierre Balty (8e) konden tevreden zijn met de bloedhete race in Le Morne. Het trio reist door naar Portugal. Ook voor onze Nederlanders begint daar volgend weekeinde de jacht op de felbegeerde ITU-punten om zo steeds een level hoger te geraken.
De Run-bike-run van Geluwe kon niet veel Nederlanders verleiden. De Middelburgse veteraan Kobus Botman was er wel en scoorde een derde plaats in zijn leeftijdsgroep. De winst ging naar oud-wielrenner Diego van Looy, die een paar jaar terug nog een ernstige spierziekte had en volgens doktoren zijn benen wellicht nooit meer kon bewegen. Beste vrouw was Camille Steelandt.
Moniek Dekkers vertrok in 2012 vanuit Chaam (u weet wel van de Acht) voor een fietsreis van 40.000 kilometer samen met vriend Arian van Helden. Eindbestemming Sydney. Het begin van vele sportieve ambities en verre reizen. Inmiddels heet Moniek ook van Helden van achteren en heeft ze triathlon ontdekt, bij voorkeur nog steeds zo ver mogelijk van huis. Ze woont en werkt nu in Ulsan, Zuid Korea waar ze les geeft aan de Hyundai Foreign School. Intussen traint ze op de drie onderdelen en werd ze eind vorig jaar zevende op de 70.3 Ironman in Gurye, Korea. En op Eerste Paasdag was Moniek van Helden wederom in de top tien van een 70.3 Ironman te vinden namelijk in Kenting, Taiwan. Mooie prestatie van de plaatsgenote van Alexander Picard. De winst in Taiwan ging naar de Australiërs Peter Kerr en Sarah Crowley.
We blijven in het vrouwenwereldje, want de zwemloop in Het Lint op Paaszaterdag was natuurlijk Girlpower op en top. De enigszins grieperige Heleen van der Meijden prolongeerde haar winst van vorig jaar. De Herwijnense triatlete is een echte specialiste in de reeks vrouwentriathlons: twee jaar terug was ze ook in Beesd al eens de beste. Daniëlle Vermeulen zwom het snelst in Fletiomare te Vleuten//De Meern, Marleen Vos nam na de wissel snel de leiding over, maar werd uiteindelijk geklopt door Heleen. Anne Stellaard maakte het podium compleet. Laura Kieftenbeld won tot haar stomme verbazing de kortste afstand. En tegenwoordig mogen ook – als bijprogramma – mannen meedoen. Bram Koppenaal was in zijn sexe de beste. Hij klopte verrassend Rik Linssen en Pim Lebouille. En om het dan helemaal eerlijk te maken is er een klassement voor duo’s. Ook dat werd gewonnen door Heleen samen met zwemlooppartner Arjan Kaashoek. Robin Schols en Sara van Tuijl wonnen de jeugd-zwemloop. En na afloop, zoals gebruikelijk, bleef het onder de 170 deelnemers nog lang gezellig in het Máximapark, een toepasselijkere finishlocatie is ondenkbaar.
Een topprestatie leverde opnieuw Irene Kinnegim door tweede in het totaalveld van de legendarische Jan Knippenberg Memorial te eindigen. De 125 kilometer strandloop tussen Hoek van Holland en Den Helder legde ze af in 11 uur en 15 minuten (zo lang deed ze nooit over een hele) en daarmee bleef ze slechts vijf minuten achter op winnaar Jan Muller. Fe-no-me-naal!
Vrouwen en topsport, we moeten het er in ons land vaak van hebben. Wat de handbalsters eerder wel lukte, ging bij de voetbalsters en nu ook waterpolosters de mist in: Olympische kwalificatie. We vroegen er huidig triatlete Rianne Guichelaar (Olympisch goud in Beijing) naar, maar ze bekende lachend haar vroegere sport niet meer zo op de voet te volgen. “Balen is het wel, want je gunt die meiden ook het hoogst haalbare: de Spelen.”
We eindigen toch weer in het veelgeplaagde Belgenland. Alsof alle leed op de strook grond tussen Nederland en Frankrijk neerdaalt kwam daar het tragische ongeval van wielrenner Antoine Demoitié in Gent-Wevelgem nog bij. Niemand treft hier schuld, maar o, o wat een tragiek toch weer. Het zet ons weer met beide benen op de grond. Mag ik ons allen een verder veilig en goed sportjaar toewensen en de nabestaanden van deze fantastische renner heel veel sterkte!
