Er gloort Olympische roem voor Rachel; Bas en Mark op tandvlees naar Ironman-finish, Rahel prima; Melilla met Kirsten als ster; een marathon zwemmen – Wim’s Tri Journaal 160

ZONDAG – De Belgen juichten met de tweede top-8 klassering voor Marten van Riel op een World Triathlon Series, wij maakten een vreugdedansje bij de vijfde plaats voor Rachel Klamer. In beide gevallen uitzonderlijk goed. Voor Rachel was het de vijfde keer dat ze vijfde werd in de hoogste league van de sport. Met twee zesde en een achtste plaats was het dus de achtste keer ‘Top acht’ notering op een WTS. Ik heb me altijd laten vertellen dat zodra er een top 8 behaald wordt, ze bij NOC*NSF wakker schudden. Daar staat wél tegenover dat Maaike Caelers nóg aansprekender resultaten heeft neergezet in het recente verleden: twee keer tweede, keer derde en zesde. Maar prestaties uit het verleden geven geen garanties voor de toekomst, zeggen ze wel eens. Helaas moet Maaike na haar uitvallen aan de Gold Coast nu alles op alles zetten om dat ticket Rio nog te bemachtigen. Maar haar vier eerder behaalde topklasseringen zeggen mij dat niets onmogelijk is. De Weertse weet wanneer het erop aan komt. Om volledig te zijn melden we ook nog de derde vrouw, die ooit top 8 WTS scoorde: Danne Boterenbrood in die fenomenabele Hamburg-race. Bij de mannen doen de Belgen beter. Drie keer werd een Nederlander achttiende: twee keer Jan van Berkel, één keer Marco van der Stel.

Intussen was Mario Mola aan zijn vijfde WTS-zege toe en won Helen Jenkins haar derde met een tussenpose van vier jaar. Oftewel: de zeventiende winst voor een Spanjaard en de twaalfde overwinning voor een Britse. Sterk was de tweede plaats van de junioren wereldkampioen 2010 Fernando Alarza, hoewel hij dat in Londen vorig jaar ook al flikte. De Brownlees moesten genoegen nemen met brons voor Johnny. Gwen Jorgensen moest na een winning strike van 15 evenementen haar meerdere erkennen in Jenkins. De derde plaats was voor Andrea Hewitt, die echt in topvorm verkeert na de ze moeilijke rouwperiode.

Blijven we op zaterdag dan komen we de elfde Lenis run-bike-run van Ter Idzard tegen. AV Heerenveen zet de wedstrijd in het vredige terpdorpje goed neer. Jammer dat veel duathlontoppers er nu niet bij waren. Ter Idzard maakt geen deel uit van het landelijk circuit of de run-bike-run series en dat bleek zaterdag. Anderzijds komen anderen dan eens aan hun trekken. Kwaliteit of niet, een Belg trok aan het eind van de zonnige dag toch weer aan het langste eind: Jan Meysmans uit het Vlaamse Asse (zonder n) won. Bas van Beek en Robert Malyszek stonden links en rechts van de Belg op het podium met steeds vijf minuten verschil. Bij de vrouwen was Friezin Marjan Andringa-van der Woude een klasse apart. De sprint afstand was wellicht nog iets beter bezet: Peter Res en Fleur Baljet klokten de snelste tijden, Syb van der Ploeg werd 17^e.

Zondag begon vroeg, in het bijzonder voor de 1854 triatleten op de Ironman Zuid-Afrika. Het was een genot om de wedstrijd via livestream te volgen. Nou ja, tot een kilometer of vijftien bij het lopen. Gegokt en verloren, heet het dan. Het verhaal Bas Diederen dus. Hij was al getergd door het feit dat de organisatie hem gevraagd had vrijdag naar de persconferentie te komen, maar hem daar vervolgens niet achter de tafel te vragen. Bas Diederen begon zondag furieus aan zijn wedstrijdseizoen. Aan de Zuidafrikaanse kust kroop hij na ruim drie kwartier als derde uit het water om vervolgens samen met de Est Marko Albert er op uit te trekken. Op de fiets namen ze een niet al te grote voorsprong op de groep favorieten Ben Hoffmann, Boris Stein en Tim van Berkel, maar het was duidelijk dat de Limburger als vanouds kracht op de pedalen wist te zetten. In de laatste tien kilometer liet Diederen zijn laatste tegenstander achter zich om met ruim een minuut voorsprong aan de marathon te beginnen. De zware tred van ‘Boom Boom Bas’ kan tegenstanders tegenwoordig niet meer gerust stellen. Toch stokte zijn tempo na een kilometer of vijftien. Net als vorig jaar op Hawaii kreeg Diederen last van zijn maag. Stuk voor stuk kwamen ze de inmiddels zwaar zwoegende Diederen voorbij. Ook teammaat Mark Oude Bennink, die na een even sterk zwemonderdeel als Diederen. vooral bij het fietsen door het ijs zakte. Het was de nummers 1 en 2 van de Ironman Maastricht hun eer te na om uit te stappen in de openingswedstrijd. Waar Oude Bennink zich nog enigszins herpakte op de marathon, kwam Diederen na een martelgang van ruim vier uur over de streep.

Het spreekwoordelijke tandvlees moest worden aangeboord in de dik 9 uur sporten. Op een 20^e en 41^e plaats vonden de mannen zichzelf terug. Bas snapte er na afloop niets van: “Het zwemmen en fietsen ging zo makkelijk. Ik ben niet eens gaan versnellen, de anderen moesten eraf. Dat eerste looprondje nog steeds geen centje pijn en toen na vijftien kilometer kwam toch nog de klap. Een halve triathlon krijg je in de loop der jaren onder de knie, een hele kan je elke keer opnieuw onaangenaam verrassen.”

Beste prestatie kwam door het tegenvallende resultaat van de Team4Talent-atleten nu op naam van Rahel Bellinga. De Soestse atlete deed een ontspannen race en werkte zich gaandeweg steeds dichter naar de top tien. Uiteindelijk finishte Bellinga als elfde. De Ironman werd gewonnen door de Amerikaan Ben Hoffman (twee jaar terug nog tweede op Kona) en de Finse Kaisa Lehtonen, vorig jaar in Barcelona nog geklopt door ‘onze’ Yvonne van Vlerken. Voor Ben was het zijn vijfde Ironman-winst, voor Kaisa was het een primeur. Tja, en je zou natuurlijk Jan van Berkel (geen familie van de nummer twee Tim) nog mee kunnen nemen: de Helveetse Dutchie werd twaalfde.

Melilla was na Quarteira het tweede station voor de triatleten uit het Europese circuit. Andere bezetting, maar opnieuw een sterk veld. In de elite vrouwenwedstrijd mag toch wel geconcludeerd worden dat Kirsten Nuyes een uitzonderlijk talent is. Ze finishte als achtste, Jeanine Kocken volgde een minuutje later reeds als elfde. Voor Pien Keulstra bracht het Iberische tripje nog niet wat ze ervan gehoopt had: de Twentse landskampioene stapte uit. De winst ging naar de Hongaarse Margit Vanek.

Het beste resultaat van de dag kwam op naam van Menno Koolhaas. De talentvolle Amstelvener moest pas om zes uur vanavond aan de bak voor zijn tweede ETU-cup triathlon. In de warme Spaanse stad Melilla kwam hij tot een uitstekende zevende plaats en daarmee de nodige internationale punten voor de World Ranking en latere deelname aan wereldbekerwedstrijden of World Triathlon Series. Koolhaas kwam als zestiende uit het water, fietste attent mee vooraan en moest in een vlijmscherpe eindsprint zijn meerdere erkennen in de Spanjaar Jordi Garcia. Het was voor Koolhaas zijn eerste top tienklassering in een internationele elite-wedstrijd. Winnaar werd de Brit Matthew Sharp, die zijn landgenoot Johnson klopte. Bij de junioren eindigden Rani Skrabanja en Rianne de Croock op een zevende en achtste plaats in de ETU Cup. De jongens hadden het zwaar. Met een 35^e voor Pim Lebouille en 36^e plaats voor Youri Keulen is er nog genoeg werk aan de winkel. Zo veel mogelijk internationale ervaring opdoen, kan daarbij helpen.

Olympisch kampioen 10 kilometer zwemmen Maarten van der Weijden zwom dit weekeinde een marathon in het Eindhovense bad voor het goede doel KWF. Hij deed over de 42 kilometer in het Pieter van de Hoogenband Zwemstadion zo’n 10,5 uur. “Ik voelde me de laatste uren echt vreselijk, was blij dat het klaar was.” aldus de zwemkampioen, die nog steeds triathlonplannen heeft. Zullen we die andere marathon (Rotterdam) morgen maar doen?