Mind over Matter – Candel’s Veien til Norseman 2

Mooi, elk jaar is het weer een soort van wedstrijd. Hoe vroeg zou ik dit jaar al in het open water kunnen liggen? Begin van de maand Maart wordt de website van Rijkswaterstaat voor de actuele watertemperatuur van de Maas regelmatig gecheckt. Vandaag was het eindelijk zover, het water was plotseling al 13.9 graden. Relatief warm voor een eerste keer open water zwemmen, de 11 of 12 graden Celcius is ook al wel eens gehaald. Daarnaast had ik ook net de Sailfish neopreen swimcap en sokken binnen gekregen, waardoor zwemmen bij lage temperaturen comfortabel wordt. Uiteraard was ik niet de enige die al zin in een duik had.

Ook Edo vd Meer en Ferro Mosae atleet Tom Hogewind, die überhaupt al een half jaar niet meer gezwommen had, hadden er zin in! Met de auto reden we naar de Pietersplas, een grindgat aan de Maas vol met ganzenstront, drijvend wier en meervallen, samengevat de ideale plek voor een mooie open water zwemtraining. Hoewel mijn praatjes groot waren van tevoren en het een super goed idee leek, stonden we een kwartier lang aan de kant van het water in wetsuit af te vragen waarom we dit ook al weer deden. Vooral die eerste duik is afschuwelijk. In het zwembad kost me dat vaak al moeite, met name in de ochtend om dat koude water in te duiken. Uiteindelijk dan toch de plons in de plas. Handen die meteen aanvoelen als klompen ijs. Hoewel je probeert fatsoenlijk te zwemmen, moet het er idioot uit hebben gezien. Met name de brainfreeze die je krijgt zodra je borstcrawl doet, voorkomt dat je in een rechte lijn naar de overkant kan zwemmen. Gelukkig na 5 minuten trekt het bij. Je vindt je slag en het water begint aangenaam aan te voelen.

Om de 500 meter liggen we even stil in het water om rond te kijken en besluiten dat het weer geweldig is.  Omdat we ingesteld waren op een koude ervaring, zwemmen we maar 2 kilometer als we weer aan de kant kruipen. De echte traditie begint pas. Nu is de jacht naar de friet begonnen! Ook dat is een standaard ritueel na het open water zwemmen in Maastricht, frietje pinda met een hamburger (en kroket, en berenklauw). Voldaan ga ik weer op huis aan. Afgelopen week nog gebaald van een Marathon die niet ging zoals ik wilde, dat ben ik nu weer vergeten. Blij dat ik niet éen sport doe maar er drie kan combineren, zodat het eigenlijk nooit saai wordt. Als het water tijdens de Norseman ook 13 graden is, dan wordt het zwemmen een eitje.