Geen Martijn in Bilzen; UT Enschede, waar het allemaal begon; Woerden is ambiance – Wim’s Tri Journaal 189
VRIJDAG – Privé kan 2016 voor Martijn Dekker al niet meer stuk. Getrouwd met zijn grote liefde Ingrid Diederen: daar kan geen wedstrijd tegenop. Helaas kwamen die wedstrijden ook even niet, want de nationaal kampioen op de halve afstand moest Aix en Provence en nu dus ook 111 Bilzen afzeggen vanwege een blessure. Blijven natuurlijk van Nederlandse zijde toppers als Bas Diederen, Edo van der Meer, Danne Boterenbrood en Sarissa de Vries over. De Belgen brengen daar ook wel het nodige tegenover. Bijna 200 Nederlanders in deze race, het lijkt wel de race in Spa/Butgenbach in de jaren negentig, waar haast 300 landgenoten meededen destijds.
Blijft er dan nog genoeg over voor de twee Nederlandse Pinksterwedstrijden? O jawel hoor. Zondag is op de Campus van de UT Twente in Enschede het startveld van de 31e UT-Triathlon nog altijd imposant. Zo’n 700 atleten in 1e Divisie en recreatief geven acte de presence voor een ochtend- en middaggedeelte. Blikvangers zijn Eric van der Linden en Mark Wilson beiden terug van andere oorden om uit te komen voor het Tri-Fa Team, Team UnLtd is ook sterk met onder meer internationals Stein Posthuma en Joep Staps. En Hellas stelt onder meer Marco Glastra en Peter Res op. Bij de vrouwen maakt het juist gedegradeerde DTC Heerhugowaard met Eline Lute en Talissa van der Fluit goede kans. Hellas 2 ziet er met Tessa Linssen, Channah Brandsema en Roos Tji ook sterk uit. Maar daarmee zijn we verre van compleet als het om de favorieten gaat. Lizette van der Vegt is er bijvoorbeeld ook.
In Enschede ligt de bakermat van de Teamcompetities. Hier begon het allemaal met de Eredivisie inmiddels vier jaar geleden. Het concept is ook door de UT-triatleten bedacht. In de ochtenduren wordt ’s ochtends eerst in tijdritvorm individueel een mini-triathlon afgelegd. ’s Middags blijven de teams bij elkaar en wordt gezamenlijk gezwommen, gefietst en gelopen. Ook voor de kids is er een mini triathlon.
Tweede Pinksterdag is traditiegetrouw de dag van Woerden, de leukste Stadstriathlon van het Groene Hart. Het zwemmen in de Singel is altijd afwachten wat de temperatuur aangeeft. De eerste open water wedstrijd van het seizoen. Maar gelukkig gaf de thermometer deze week al 16,7 graden aan. Dat was bijna 5 graden warmer dan een week eerder trouwens. De zon heeft zijn werk gedaan al is het nu even afwachten hoe de buitentemperatuur tijdens de Pinksterdagen uitpakt. Woerden ambieert al 32 jaar lang geen NK of Teamcompetitie, maar tegelijkertijd is het wel één van de meest sfeervolle wedstrijden in Nederland: dwars door het stadje en dat op een autovrij parcours. Chauvinistisch als de Woerdenaar is, gaan de inwoners uit eigen plaats altijd voor de ‘buitenlanders’. Neemt niet weg dat er nog altijd goede triatleten als Carlo van den Bergh, Marijn Geurken, Ricardo Scholten, Inge Heus en Jolanda Nell meedoen. Koud of niet, de ambiance in Woerden is werkelijk ongeëvenaard. Vaste waarde bovendien, dat mag je toch wel stellen na 32 edities en prachtige namen op de erelijst.
Wie dan toch echt de kou wil ontlopen, neme snel het vliegtuig naar Tahiti voor XTerra aldaar. Dromen mag.
Dromen deed ook Maaike Caelers nog. Tot vannacht dan toch. Omdat het WTJ in een systeemfout zat, verschijnt deze aflevering pas op zaterdagmiddag en melden we dan toch maar tot ons groot verdriet dat Maaike het met een elfde plaats in Yokohama weliswaar fantastisch heeft gedaan, maar dat Rio in de ogen van NOC*NSF een brug te ver ligt. Wat kan topsport toch hard zijn. Zondagavond meer in de 190e WTJ.
