Euforie, verbijstering en pinksterprestaties – WTJ 190

MAANDAG – De meer dan terechte euforie rondom Max Verstappen bij zijn historische winst in de GP van Spanje, de diepe teleurstelling van Maaike Caelers nu Yokohama haar geen ticket naar Rio bracht, de overtuigende winst van Danne Boterenbrood, de tevredenheid bij Bas Diederen, het immer jolige studentikoze sfeertje op de UT-triathlon van Enschede, het geweldige lopersfeest dat Roparun heet…. Ze vallen allemaal in het niet bij hetgeen Sofie Goos zondag overkwam.

Amper bijgekomen van een krantenbezorgster, die werd neergestoken, lezen we ’s avonds dat bizarre bericht. Sofie Goos, genoegzaam bekend in de triathlonsport legt niets vermoedend haar vaste trainingsrondje af in de Antwerpse parken. Tot er plotsklaps een man uit de bosjes tevoorschijn komt en Sofie als het ware een obstructie geeft. Eerst heeft ze nauwelijks iets in de gaten, om vervolgens te merken dat hij haar met iets scherps heeft geraakt. Afijn, de trieste gebeurtenis is in alle toonaarden omschreven en zal morgen de krantenkoppen sieren. Daar waar wij hopen op berichtgeving van de echte topsport, zal de meeste aandacht uitgaan naar deze tragische gebeurtenis. Dat gun ik de laffe dader niet en ook Sofie zal liever op een andere manier de krantenkolommen gehaald hebben.

Ik denk dat sterke Sofie de klap te boven gaat komen, maar zeker weten doe je het nooit. We laten haar in alle rust aan dat herstel werken. Als iedereen dat doet, zien we Sofie snel weer stralen in het circuit!

Life goes on, zeggen ze dan. Want er gebeurde op sportief vlak inderdaad veel de afgelopen drie dagen. Mario Mola, die zijn zesde en Gwen Jorgensen, die haar 16^e (!) World Triathlon Series pakten in Yokohama. Daar waar voor vrijwel alle triatleten de laatste kansen lagen op deelname aan de Spelen. Alle Nederlandse ogen waren gericht op Maaike Caelers. Precies een jaar geleden had ze haar laatste top tien klassering op een WTS aan de Gold Coast. En nu…nu liep ze zowaar in de top vijf mee. Het kon niet op, want dat betekende alsnog een tweede Nederlandse op het grootste sportevenement ter wereld. De laatste vijf loopkilometers gaan in. De Weertse loopt ogenschijnlijk makkelijk mee. Ze komt zesde te liggen, nog twee kilometer…er komt er nog eentje voorbij. Terugknokken, alles geven, risico’s nemen. En dan in die slotsprint – als de benen al lang niet meer doen wat het hoofd wil – scheren er links en rechts vrouwen voorbij. Ze hebben niks gedaan op de fiets, waar Maaike de achtervolging leidde, maar profiteren nu wel. Top zes is ineens verkeken. Het wordt elfde. In het sterkste veld ter wereld, elfde worden. Je hoeft geen kenner te zijn om te beseffen dat het wereldklasse is. De discussies op social media barsten meteen los: belachelijke NOC*NSF-eisen. Vele malen strenger dan IOC of ITU. Maar Maaike weet het dan al. Het liedje van Maywood (Rio) moet meteen uit haar Spotify. Weg vier jaar toeleven naar dat ultieme moment en voor de NTB de wetenschap dat de selectie nog nooit zo klein is geweest. In Sydney nog met zes, in de drie Spelen daarna steeds twee atleten. En nu Rachel Klamer. Na Wieke Hoogzaad de tweede, die aan twee Spelen mee doet. Maar Maaike, advies van een oud, wijs tri-volger: neem een goede adempauze en kom dan snel terug. Laat ze bijvoorbeeld in je eigen Weert zien wat een bijzondere triatlete je bent! En als de organisatie slim is, geven ze daar op een mooie wijze invulling aan.

We vliegen van het ene evenement in het andere. En we komen nog even terug op 70.3 Ironman Mallorca. Want we noemden wel een aantal topprestaties, maar ook Niels Ros (8^e M30), Marieke van Lierop (13^e F35), Anneke van Paassen (3^e F45) en natuurlijk niet te vergeten Trijnie Roozendaal-Rep (1^e F65) mogen nog onopgemerkt blijven.

Dan naar Bilzen op 1^e Pinksterdag. Leuke formule die 111, verrassende uitslagen daardoor. Hoewel de sterksten vooraan overeind bleven. Pieter Heemeryck en Danne Boterenbrood dus, de laatste won The Battle of the Sexes overduidelijk. Wat is ze weer in topvorm zeg. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar Danne had misschien toch nog even naar Yokohama moeten afreizen….

Bas Diederen kwam gelukkig ook weer met zijn bekende grijns over de streep. Vergeten is Zuid-Afrika, met zijn tweede plaats in Bilzen kan Bas weer vooruit kijken. Frankfurt is hoofddoel. Edo van der Meer (6^e), Erik-Jan Spijkerman (11^e) en Jan Blokland (20^e) zaten er bij de mannen ook goed bij. Jan werd winnaar M50. Bij de vrouwen was de Nederlandse overmacht nog groter. Na Danne kwam weliswaar tien minuten later eerst Stefanie Adam, maar daarna volgden de ‘Dutchies’ in snel tempo elkaar op: Heleen Zandstra (3^e), Janien Lubben (4^e), Geke Venema (5^e) en Claudia Striekwold (6^e). Geke was uiteraard ook categoriewinnares. Tiende dan nog Annelies van der Zwart. Ad Schoonderbeek tenslotte was de snelste 60-plusser.

Voor het secondenspel moest je op het Campus-terrein van University Twente zijn. Een recreantenserie waarin Devi Wolthuizen voor Tim van Hemel en Rob Kwaaitaal finisht? En Jony Heerink, Sione Jongstra en Linda van Bemmel het erepodium vormen? Dat zie je alleen maar in Enschede. In zo’n situatie kan het gebeuren dat het hoofdprogramma – de eerste wedstrijd uit de 1^e Divisie – minder snel gaat dan de recreanten. In de middaguren ging het ‘recreantenteam’ van Squadra er met de volle winst vandoor. Voor Hellas E-team en Davilex. Bij de vrouwen was het Hellas, dat royaal voor Tritanium en de Nichtjes van TC Twente als winnaars binnenliep.

Niet dat het in de 1^e Divisie traag ging hoor. Stein Posthuma (Team UnLtd) bijvoorbeeld bleef niet ver achter Devi. De mannen van Triteam Groningen Rutger Duursma en Richard Oosterbroek liet hij ’s ochtends achter zich. Bij de vrouwen was de hegemonie van Triteam Groningen nóg groter: Anne Hobbelt, Margot Reinders en Franciska Schutter noteerden de snelste drie ochtendtijden op de mini-triathlon. In de middaguren bleven zowel de mannen als de vrouwen van Triteam Groningen buiten schot, zodat de eerste winst naar de noorderlingen ging. TC Twente 2 drong lang aan, maar strandde op een tweede plaats. De Dolfijn 2 werd derde. Bij de vrouwen kwam Hellas 2 op een tweede en het vorig jaar gedegradeerde DTC op een derde plaats uit. Het tussenprogramma was op de mini voor Wiebe Grubben en Dirkje Lebouille. Het Almeerse duo Glenn Wesseling en Joyce Caro snelde naar de zeges op de 1/8^e afstand individueel. Joyce prolongeerde haar zege en trok een lange neus naar pa Marcel, die twintig seconden trager bleek te zijn.

Koud overal, maar toch hartverwarmende evenementen. Ook in Woerden, traditiegetrouw op Tweede Pinksterdag en dat al 32 jaar lang. Twee jaar terug was Ricardo Scholten nog negende, vorig jaar vijfde en nu ging de Weesper met de zege aan de haal. René Vosters en Johan Christen hadden na het fietsen het nakijken. Carlo van den Bergh en de Belg Stefaan Kerkhof eindigden niet alleen vijfde en zesde, maar waren ook de snelste in hun masters-groep. En natuurlijk deed de Woerdense held Henk Fidder weer mee en won M70. Bij de vrouwen was Jolanda Nell niet te houden. De Maaslandse klopte Petra Aaldring en Inge Heus. Op de sprint waren Lennart Kleinsma en Deborah Schouten de beste Pinkstertriatleten. Een iets ander parcours, maar de sfeer was weer ongekend daar in het Groene Hart!

Morgen alles wat we vandaag nog niet mee konden nemen.