Zo’n 200e aflevering laat zich niet regisseren: iets minder feestelijk – Wim’s Tri Journaal 200
ZONDAG – Dit had een heel feestelijke aflevering moeten worden. De tweehonderdste immers. En op zondag is er meestal veel te genieten. Maar de Wet van Murphy was meer dan ooit van toepassing op de voorbije dagen. Vrijdagochtend nog de euforie van een Steven Kruijswijk, stevig in het roze, van een Max Verstappen in the winning mood racend door zijn Monaco, van een Rachel Klamer mogelijk op weg naar een tweede Europese titel.
Daarna begon het. De val in de sneeuwwand, weg roze trui. Een te royale bocht langs de vangrails van Monte Carlo: weg tweede GP-winst. Een lekke band in de kopgroep, weg tweede titel. We focussen ons hier op dat laatste natuurlijk. Lissabon bracht een stevige Oranje-delegatie op de been, zowel in atleten als begeleiding. En het begon vrijdag ook gewoon goed. Met de agegroup-winst van Martijn Keijsers, het goud en zilver voor Jetze Plat en Geert Schipper. Daarna zat het tegen. De lekke band van topfavoriete Rachel in de kopgroep bij het fietsen was uiteraard een dieptepunt, Maaike Caelers die ziek is en het uitblijven van een topklassering bij de mannen en juniores waren andere tegenvallers. De beste stuurlui staan aan wal, zeggen ze dan: maar ik heb niet het idee dat iemand er de kantjes van af loopt. Integendeel, maar het niveau is mondiaal zo groot geworden, dat we soms ook een middenmoot-positie moeten koesteren. Met Marco van der Stel op een 22e, EK-debutant Menno Koolhaas op een 28e en Jorik van Egdom op een 48e plaats zaten de mannen gewoon niet lekker in de wedstrijd. Daar hoeven we niet moeilijk over te doen.
Hoe het ook zij: Javier Gomez haalt in pas zijn tweede triathlon na een blessure meteen zijn topnivo. Hij greep in Lissabon zijn vierde Europese titel, negen jaar na zijn eerste in Kopenhagen. Ook in Holten 2009 was de Spaanse superkampioen de beste Europeaan. Dmitry Polyanski (Holten-winnaar 2014) en Andrea Salvisberg (broer van Florian, Holten winnaar 2013) haalden zilver en brons in de immense Sport-Expo van Lissabon. De beelden bekijkend weet ik niet of het slim is om in een binnenhal de finishlijn te trekken. In een grijs verleden deed Nederland dat bij de World Games in Den Haag ook al eens: de tribunes bleven akelig leeg.
De Britse India Lee is een snelrijzende ster. Onlangs nog de World Cup-zege in Cagliari en nu al de Europese titel met Yuliya Yelistratova en Zsofia Kovacs links en rechts van haar op het podium. Geen Rachel, geen Maaike. Maar gelukkig was daar wel Maya Kingma. Bij haar debuut op de elites meteen 22e worden, het is veelbelovend. Geen junioren gestuurd, wel juniores. Kirsten Nuyes zelfs al voor het vierde jaar op rij van de partij, al deed ze wel eens beter. Nu was een 16e plaats haar deel. Debutantes Rianne de Croock en Quinty Schoens met een 25e en 26e plaats en Rani Skrabanja, die als 32e zes plaatsen beter deed dan vorig jaar.
Op zondag kwamen er geen plakken meer bij. Agegrouper Martijn Keijsers werd vierde, Dwight Senduk negende, Jurgen Claassen tiende en ook de Relay had het geluk niet aan onze zijde: Menno Koolhaas kreeg materiaalpech: het Nederlandse kwartet (met ook Rianne, Kirsten en Marco) moest met een negende en laatste plaats genoegen nemen. Murphy kan hardnekkig zijn.
Naar Nederland dan maar gauw. Voor de 34e (!) keer Nieuwkoop met een groot veld (273 deelnemers, zo veel was weer lang geleden). Evert Scheltinga beroofde de wedstrijd snel van alle spanning, de Arnhemmer nam een reuzenvoorsprong op Team4Talent-genoot Youri Severin en de verrassend sterke Jan-Roelf Heerssema. De derde Team4Talent winst op rij: twee jaar terug was Evert ook al de beste, vorig jaar Bas Diederen. Masters Chris Brands en Jan Blokland presteerden goed en bij de vrouwen kwam Marleen Honkoop schitterend naar voren nadat aanvankelijk Cora Vlot de leiding had. Dertien jaar geleden won Cora eenmalig in Nieuwkoop, maar ze vergaarde wel meer dan tien tweede en derde plaatsen in de voorjaarsklassieker.
In Markelo waren Martijn Paalman en Marije Dankelman de snelsten in de tweede uitgave van de Hof van Twente-triathlon. Marije prolongeerde haar winst door Brigit Landewe te kloppen. Guido Gosselink werd – net als bij de primeur – derde. Zoon Rens won de mini-afstand net als Jonna Hopster. Pim Bakker en Nienke Ensink waren op de korte race het sterkst. Ook Triathlon Luttenberg was aan de tweede editie toe. Dezelfde winnaars als bij de primeur: Edwin Ophof en Ivonne Wessels. Na Enschede won Glenn Wesseling ook de sprint in Luttenberg. Beste vrouw: Annemarie Rustenburg. En ook daar de kids met winst voor Maë Passchaert en Aniek Mars.
Misschien wel de meeste indruk (toch zeker op de media) maakte de zege van Mohamed Maso. Op trikipedia.nl hoeft Mo al geen nadere introductie meer. Tien maanden geleden kwam hij als Syrische vluchteling naar Nederland. Na diverse opvangcentra, verblijft de sympathieke kerel nu in Castricum. Hij traint fanatiek, is gedreven en….talentvol. Zaterdag dus de volle winst in de 29e Clafis Ingenieus Triathlon van Heerenveen. Hij bleef zes seconden voor op Erik-Jan Spijkerman, toch ook geen kleintje. Na het zwemmen lag Maso nog zeven minuten op hem voor, na het fietsen nog twee. Maar hij redde het wel. In de laatste meters werd hij in het Engels aangemoedigd. Iedereen gunde hem de overwinning. De eerste Syrische winst in een Nederlandse triathlon ooit! Groningse Marion Tuin won de vrouwenrace voor stadgenote Nicole Clerx en Anouk Wennemars (geen familie). De 1/8e ging naar Pim Lebouille en Trudy Veenstra, die wellicht klaar is voor een nieuwe coup volgende week op het NK. Joost Friderichs en Marieke van der Zee waren veruit de besten op de 1/16e.
Dit was de 200e aflevering van Wim’s Tri(athlon) Journaal, beste vrienden. We gaan de naam nog iets meer afkorten tot WTJ. De insiders kennen die afkorting inmiddels afdoende, bovendien geeft het de redactie de gelegenheid om ook anderen het journaal te laten schrijven of vullen. Die W is dan nog slechts de basisnaam. Morgen dus WTJ 201.
