Nog veel meer over het NK Olympische afstand in Amsterdam Nieuw West – WTJ 208
MAANDAG – Nog lang niet alles kunnen laten bezinken van de afgelopen dagen. Maar daar hebben mijn collega-organisatoren geen boodschap aan. De triathlon van Oud Gastel nadert en dus zetten we de puntjes op de i met nogal wat vergadersessies. Als daar namen genoemd worden van goede triatleten of andere wedstrijden waar ook gespeakerd moet worden, maakt dat totaal geen indruk. En terecht: elke club of organisatie is bezig het eigen evenement zo goed mogelijk op de kaart te zetten.
Over Oud Gastel gesproken. Vond het wel opvallend dat de nieuwe nationaal kampioen Menno Koolhaas daar op piepjonge leeftijd (9 was ie) zijn allereerste triathlon deed. Toch tamelijk ver van Amstelveen vandaan. Mooi was hoe hij gisteren op de VIP-bijeenkomst kort voor de race bij Hotel Buiten vertelde dat hij haast dreigde te verdrinken bij dat debuut. “Het was toen: eens maar nooit meer.” Gelukkig is Menno daar later op terug gekomen. And the rest is history.
Hij is toch echt onze man voor Tokyo over vier jaar. Menno kwam niet helemaal lekker uit de startblokken bij het zwemmen, maar dat gold voor meer deelnemers. Fietsend kwam de meute bijeen en lopend kende hij zijn gelijke niet. Twee Belgen mochten niet het podium op, maar werden wel tweede en derde: Tim Brydenbach – ooit winnaar van Eredivisie-race Stein – en Leander Dircken. Beiden uitkomend voor Triteam Rotterdam en daarmee wel op het hoogste ereschavotje. Zo is het immers ook bij de Teamcompetitie. Behalve de individuele prijzen telt vooral het teambelang. Alle eer ging naar de Rotterdamse formatie, die de mannen van Canyon Fusion (met Edo van der Meer, die liefst drie tijdstraffen aan de broek kreeg) en Squadra achter zich lieten. Tussen die laatste twee scheelde het trouwens maar 1 puntje….
De vrouwen hadden net zo goed hun Teamcompetitie. Ook daar was de spanning om te snijden met een prominente rol voor landskampioene Danne Boterenbrood en het brons voor Sarissa de Vries en daar tegenover de zilveren Jony Heerink en de beloftekampioene Jasmijn van der Burg als vijfde over-all namens Hellas. Nadat de stofwolken waren opgetrokken scheelde ook dat maar 1 puntje. Ferro Mosae won opnieuw, Hellas wederom tweede en TC Twente waarvan moeder Birgit Landewe haast constant met dochter Pien Keulstra optrok in de race.
Hoe dan ook. De medailles kwamen terecht bij Menno (Rambo Bike) Koolhaas, Davilex-man Frank Heestermans (revelatie van dit NK) en teammaatje Donald Hillebregt, ondanks zijn grote internationale ervaring toch ook pas voor het eerst in de medailles op een NK. Danne Boterenbrood daarentegen kwam met haar vierde nationale titel op de all-time ranglijst bovenaan te staan met 4 keer goud, 1 keer zilver, 3 keer brons. Ze passeerde dus Ingrid van Lubek met 4-1-1. Jony Heerink was in sprint NK’s en duathlons al wel succesvol, maar nu kwam het er ook op de Olympische afstand uit. Opvallend is ook dat met Sarissa op brons er twee atletes in de top drie eindigen, die zich richten op Ironman Maastricht. Dan verwacht je die snelheid niet. Dat Danne diep ging en na afloop minutenlang in het gras lag, weten we. Ook andere meiden kwamen doodop over de streep. Het was de tol van een bloedheet dagje in en rond de Sloterplas, meer specifiek aan de Varkensbaai.
Er waren beloftetitels te vergeven. Menno Koolhaas en Jasmijn van der Burg grepen ze. De andere medailles gingen naar Marco Akershoek, Jeffrey Reijnders, Pien Keulstra en Sophie van der Most. En er was meer. De tweede divisie werd gewonnen door Roy Lagerburg en Kirsten van de Ruit, respectievelijk uitkomend voor thuisclub De Dolfijn en Balk Rijwielen/TV Haarlemmermeer. Dan was er de Olympische afstand met twee winnaars van naam: Albert Timmers (geen lang werk voor hem dit seizoen) en Cora Vlot, al menigmaal het bijprogramma in Amsterdam Nieuw West gewonnen. En zelfs de sprint afstand kreeg met viervoudig landskampioen Dennis Looze – terug van weg geweest – een vermaarde winnaar. De Amsterdamse Angharad Porteous maakt het rijtje winnaars compleet.
De hele opzet van de elfde editie van Triathlon Amsterdam Nieuw-West was veranderd. Niet meer aan de oostkant van de Sloterplas, maar een veel ruimer terrein aan de noordkant inclusief strandje. Deze hele WTJ is gewijd aan deze Amsterdamse triathlon, maar ook logisch want het was wel het NK Olympische afstand, nog altijd de belangrijkste confrontatie van het jaar. In dat opzicht kijk ik wel eens met jaloerse blikken naar andere sporten, zoals wielrennen, waar bij het NK ook echt iedereen aanwezig is. Dat is geen verwijt aan het adres van Rachel, Maaike, Marco of Jorik: dat is de schuld van de ITU, die het niet voor elkaar krijgt om de kalenders op elkaar af te stemmen.
