De lange weg naar zilver! – Frank Heestermans

Natuurlijk was ik de grote verrassing op het NK Olympische afstand zondag 5 juni in Amsterdam. Voor echt iedereen, inclusief mijzelf!  Toch is dit de uitkomst van een lange weg met een speciaal plan dat altijd gericht is geweest op die ene ultieme Olympische afstands race in 2016. In deze blog schrijf ik hoe mijn weg naar deze ene ultieme race is geweest, dat het geen toevalstreffer is maar het resultaat van focus en hard trainen.

De jonge Frank

Als jonge atleet droomde ik van de Olympische Spelen, maar die droom leek voor mij een brug te ver. Ik durfde lang niet eens meer durven dromen van een NK medaille bij ‘de grote mannen’. De laatste jaren ben ik niet hoger dan plek 15 gefinisht op een NK en vorig jaar was ik zelfs 37e op het NK Olympische afstand. In mijn tijd bij de junioren en beloften t/m 23 jaar heb ik wel medailles gewonnen, dat was geweldig, maar dat is toch iets anders. Ik weet wat ik kan en ik probeer realistisch te zijn. In 2004 ging ik op 14 jarige leeftijd als wedstrijdzwemmer triathlons doen en het jaar erna was de focus al volledig op triathlon. Ik werd wel eens uitgelachen om mijn loopstijl en dan vroegen de snelle atleten zich af waarom ik zo langzaam liep terwijl ik de lichaamsbouw van een langeafstandsloper heb.

Een nieuwe weg

Eind 2006 ben ik zelfs een tijdje gestopt met trainen, omdat ik weinig progressie maakte. Maar daarna weer met frisse moed opnieuw begonnen met Ruben Jongkind als trainer en Freek de Boer als trainingsmaat (beiden op de foto na mijn finish!). Samen hebben we een plan naar de toekomst uitgezet wat nu resulteerde in een prachtige 2e plaats op het NK!

Focus op de lange termijn, opnieuw leren hardlopen, heel veel oefenen, werken aan snelheid, kracht en dromen over een toekomst in de triathlonsport. Van nature ben ik geen krachtmens en dus heb ik moeite met snelheid. We zijn toen dus begonnen met de 60m sprint met vliegende start. Later ging ik naar Dortmund voor 200 en 400m indoor wedstrijden.

Na 4 jaar hard trainen was ik eindelijk zover dat ik op 21-jarige leeftijd 15.56 liep tijdens een 5000m baanwedstrijd zonder ooit een duurloop gedaan te hebben.  Om een lang verhaal kort te maken, ik ben er nog lang niet maar heb vorig jaar na mijn Ironman debuut voor het eerst een stabiele halve triathlon neergezet en een marathon onder de drie uur gelopen. Triathlon is een duursport maar ik heb altijd geïnvesteerd in snelheid en techniek, duurtraining is het simpelste om op te bouwen en daar ben ik vorig jaar pas echt aanbeland wat nu zijn vruchten afwerpt.

Zuid Afrika

Ik heb veel geleerd van het trainen voor- en racen van langere afstands wedstrijden. Ik heb vorig jaar 6 maanden in Zuid-Afrika gewoond en heb daar met veel atleten gesproken over hun (duur)trainingen en dat gaf me heel veel inzicht. Ik heb heel veel geleerd van de wereldtoppers die daar trainden en deze lessen pas ik nu toe in mijn eigen trainingen. Ondanks dat ik van huis uit zwemmer ben is dit nu mijn zwakste onderdeel. Afgelopen winter heb ik hard gewerkt aan mijn techniek en met oefeningen en lange zwemtesten bij George Sieverding. George heeft mij steeds gemotiveerd om mezelf te blijven verbeteren en te blijven geloven dat verbeteren een mogelijkheid is. Sinds vorig jaar ben ik ook hoofdtrainer geworden bij zwemvereniging “De vrije slag” wat me scherp hield op trainingen en inzet en waardoor ik zelf ook weer korte wedstrijden heb gezwommen. Daarnaast ben ik ook schema’s van Brett Sutton gaan gebruiken waarmee ik zelf nog nooit contact heb gehad.

 

Het NK 5 juni 2016

Tijdens het NK had ik een vliegende start vanaf het strand en kon ik onverhinderd weg sprinten door het water, daarna mee in de voeten van snellere zwemmers en geen centimeter meer voor iemand aan de kant gegaan. Hierdoor was mijn achterstand na 1500m slechts 35 seconden en kon ik na 2 van de 6 rondes op de fiets met 10 man aansluiten bij de kopgroep van 8 personen. Op de fiets voelde ik mij sterk door het mountainbiken en tacxen in de winter, het ’trainen’ met de Gelerijders in Arnhem en de klimtrainingen voor de Embrunman later deze zomer. Na het aansluiten in de kopgroep was het vooral scherp blijven want dit was mijn grote kans! Het einde van het fietsen was hectisch en wilde ik eigenlijk geen toppers in de weg zitten in zo’n belangrijke wedstrijd waardoor ik pas rond de 15e plek ging lopen. Al snel schoof ik naar voren en kwam ik terecht in een groepje met Marco Akershoek, teamgenoot Donald Hillebregt en 2 Belgen, Menno Koolhaas was duidelijk de beste van de dag en liep met een knappe voorsprong naar zijn eerste Nederlandse titel. Op de fiets had ik goed gedronken en ik kan goed tegen het warme weer maar het loopparcours vond ik lastig.

Bij het ingaan van de laatste loopronde van 2,5km zette ik mijn alles of niets eindversnelling in zoals ik geleerd heb in baanwedstrijden, pas het allerlaatste stuk kwam het besef dat ik zilver ging winnen op het NK Olympische afstand bij de grote mannen. Davilex teamgenoot Donald Hillebregt pakte ook zijn eerste NK podium en teamheld Maikel liep in zijn laatste ronde nog naar Hugo Kwaaitaal die als 17-jarige een zwaar debuut had op deze afstand en hielp ook hem nog naar een mooie finish.

Zo mooi

Het was een wedstrijd die ik niet meer durfde te dromen maar nu finishte ik als 2e op een NK! Het was geweldig om dit meteen te vieren met vrienden, familie en het Davilexteam.