3Quest -Diana Gorter

1 . Jouw “road to Kona” was nogal uitzonderlijk. Kun je ons schetsen waarom?

In 2003 kwalificeerde clubgenoot Frans van Heteren zich voor Hawaii en reisden mijn man en ik mee als supporter. Op dat moment had ik nooit durven dromen 10 jaar later zelf aan de start te staan. Met een gezin en een baan was trainen voor halve triathlons al meer dan genoeg, de Ironman in Hawaii leek dan ook onmogelijk ver weg. Op 11 augustus 2013 in Wiesbaden voltrok zich een wonder. Samen met een groepje clubgenoten deed ik daar mee aan de half Ironman. Vlak van te voren was bekend gemaakt dat er een aantal slots voor Hawaii te halen zouden zijn. Uniek, want het gebeurt zelden dat je je in Europa op een halve kan kwalificeren voor Kona. Ik had een goeie race en finishte als 5^de dame in mijn leeftijdscategorie. Normaal gesproken niet voldoende om dat ene slot te bemachtigen. Maar er schoof een slot uit een andere categorie door, de nummer 1 en 2 bleken al geplaatst en de nummer 4 had geen interesse dus ging dat extra 2^de slot…naar mij!!

Terug uit Wiesbaden had ik nog precies 2 maanden om me voor te bereiden op mijn eerste hele triathlon. Volgens Frank Heldoorn (mijn coach) was dat genoeg. Gedoseerd werd de trainingsomvang opgevoerd, heel blijven was het belangrijkst. Met support van mijn familie lukte het om de extra trainingsuurtjes te maken en het lukte Frank om me blessurevrij en goed voorbereid af te laten reizen richting Hawaii.

Hawaii werd een droom! Samen met mijn familie en mijn trainingsmaatje Carla van Rooijen hebben we er een bijzondere tijd gehad met de wedstrijd als hoogtepunt. Wat een feest!  Ik heb genoten van start tot finish en vooral die laatste kilometers, waar het publiek rijen dik staat en schreeuwt “you are almost home” zijn onbeschrijvelijk. Na 10 uur en 35 minuten bereikte ik gezond en lachend de finish en werd een droom werkelijkheid, ik ben een Ironman!

2 . Ik zaag de triathlonwereld al jaren door over “crosstraining”. Voor jou was  langlaufen een openbaring. Kun je uitleggen wat crosstraining voor jou betekent?

Veel!! Een aantal jaren geleden raadde Frank me aan om tijdens mijn ski vakantie ook het langlaufen eens te gaan proberen. Ik regelde bij een lokale topper een lesje en een nieuwe passie was geboren. Maar naast het plezier in het  langlaufen merkte ik ook dat ik er enorm sterk van werd. Je gebruikt zo’n beetje al je spieren in je lichaam (veel kracht vanuit je core) en haalt daardoor hartslagen die je met zwemmen, fietsen of lopen nooit haalt. Een ander goed voorbeeld is rolskiën. Met lopen ben ik vrij blessure gevoelig en kan ik dus niet ongestraft kilometers maken. De rolskiën-lopen trainingen die Frank op mijn schema zet zijn voor mij dé oplossing. Met relatief weinig loopomvang kan ik toch de duur en intensiteit in de wedstrijd aan. Kortom, crosstraining is leuk én nuttig!

3 . “Paars” is/lijkt al jaren een hechte club. Wat is jullie geheim?

Het klopt dat we een hechte club zijn binnen “Paars” oftwel het Oceanus Triathlon Team. Naast de gezamenlijke trainingen en wedstrijden gaan we jaarlijks een week met elkaar langlaufen en fietsen in de Ardennen. Iedereen deelt dezelfde passie maar niet iedereen heeft even veel tijd om te trainen. Toch wordt iedereen gewaardeerd op zijn of haar eigen niveau. Misschien is dat wel onze kracht. Of is het toch de humor? Want gelachen wordt er heel veel binnen Paars! Hoe dan ook, mijn vriendenkring is opvallend paars gekleurd 😉

Graag zou ik het stokje door willen geven aan Niek Heldoorn met de volgende vragen:

1. Al jaren ben je vast gezelschap op onze achterbank richting langlauf locaties. Ik weet daarom dat je als kleine jongen al droomde van Hawaii. Nu ligt je focus op de korte afstand. Als je mocht kiezen tussen een Olympische medaille of het winnen van Hawaii wat kies je dan?

2. Ik kreeg het stokje voor deze rubriek van je vader en mijn eerste gedachte was dat ik dan jammer genoeg het stokje niet aan jou zou kunnen doorgeven. Onzin natuurlijk, want jij bent Niek en niet je vader! In de sport zullen mensen ook snel geneigd zijn je als “de zoon van” te zien en je prestaties af te doen met talent” of “vaders genen”. Ervaar je dit als een nadeel of heeft het vooral voordelen om een vader te hebben met zo veel ervaring en kennis in deze sport?

3. Sinds kort ben je vertrokken naar het NTC in Sittard. Is de verandering groot ten opzichte van het leven/trainen thuis en waar denk je dat voor jou met name de toegevoegde waarde zal liggen?