Frank Heldoorn over het W.R. van Jan Frodeno

trikipedia.nl vroeg Frank Heldoorn naar zijn visie op de snelle tijden in Roth en records.

Ontwikkeling van de sport

 Wereldrecords zijn er om verbroken te worden. We zien het gebeuren in alle takken van sport. Laat staan in onze jonge tak van sport. Het wereldrecord van Jan Frodeno in Roth van afgelopen weekend mocht er zijn. Waar de Duitser (Zufall?) Lothar Leder 20 jaar geleden de eerste was die onder de 8 uur dook (7u57), scherpte Jan Frodeno het WR aan tot een vroeger voor onmogelijk gehouden 7u35.  Een verbetering van 4,6%. 4,6% progressie in 20 jaar vind ik dan wel heel geloofwaardig klinken.

Soms staat een record wat langer. De 2h06’50 op de marathon van Densamo stond 10 jaar! Inmiddels staat het WR daar zo’n 3% scherper. In een tak van sport die nogal wat ouder is lijkt dat in lijn met de bijna 5% op de IM. Wat zorgt er verder nog voor de vooruitgang?

Oud Olympiërs

In 1997 scherpte Luc van Lierde (B) het WR in Roth (Zufall?) aan tot 7h50. Een jaar na zijn eerste IM Hawaii zege. Net als Jan Frodeno! (Zufall?). Luc had een rijke historie op de OD. Overigens gingen dat jaar 4 man (Duitsers, Zufall?) in Roth onmder de 8 uur. 3 van de 4 daarvan hadden een OD verleden op hoog niveau. Lothar Leder – dat jaar slechts 3^e met 7u56! – was reeds als junior succesvol op die afstand. Heb je een snelle OD in de benen nodig voor succes op de IM afstand? Zo lijkt het wel. Maar volgens mijn inzichten heeft dat vooral te maken met trainingsjaren. En hoef je niet per se uitmuntend geweest te zijn op die afstand. Wat je vooral nodig lijkt te hebben is geduld. Het “omkatten” van het lichaam van OD motortje naar IM motor duurt even. De zege van Jan Frodeno op de OS dateert alweer uit 2008.

Wat hebben we op dat vlak in NL gezien?

Jan van der Marel (snelste tijd ooit van een Nederlander in Almere en 9^e in Hawaii 1996) was als junior niet heel bijzonder. Maar na jarenlange noeste trainingsarbeid van schaatsen tot triathlon kwam daar toch de oogsttijd op de hele afstand. Ondergetekende was als junior wel succesvol (3 jeugdinterlands op rij gewonnen in 1986-88, 2 EK medailles op de OD), maar eenmaal senior brak de tijd van het geduld aan. Met uiteindelijk een 8u02 in Almere en 3 top 10 plaatsen in Hawaii. Kortom, oproep aan dé IM specialisten van dit moment in Nederland om vooral geduld te hebben. Bas Diederen lijkt het te hebben, zowel het lange duursportverleden als het geduld  en – nog recenter – Mark Oude Bennink ook. Laatstgenoemde is recentelijk bij mij gaan trainen, dus ik hoop de aanleg, het verleden en het geduld samen te smeden tot – relatief – snelle tijden. Terug naar de snelle tijden. Wat nog meer?

Materiaal

De carbonvliegtuigen van tegenwoordig zorgen er uiteraard ook voor dat tijden steeds sneller kunnen worden. Daarnaast zijn de wetsuits verbeterd en is er steeds meer bekend over het hoe en waarom van verzorging onderweg.

Duitse mentaliteit

In 1996 zaten Dennis Looze en ik op Lanzarote om te overwinteren. Daar werd ook nog twee weken aangehaakt door de Nederlandse selectie. Die waren na 1 week kaputt getraind. Te weinig huiswerk gedaan. Vol bewondering keken we naar de daar ook aanwezige Duitse triathlonselectie. Die hadden daar een trainingskamp met zwemaccent. Twee keer 5km op 1 dag! En daarnaast nog loop- en fietstrainingen. Er werd veel gemopperd door de Duitsers, maar ze deden het allemaal wel. ’s Morgens werd lactaat gemeten om te zien of ze die dag weer belastbaar waren. Duitse Gründlichkeit en het draaien van een ongelooflijke omvang voor OD helpen dus ook voor succes op de IM later.

Relativeren

 Zelf heb ik tweemaal in Roth meegedaan. In 1999 waaide ik er na een welbekende “Zäck attack” uit de kopgroep. “Dat was jammer”, zei de nummer 4 Christoph Mauch later aan de finish tegen me, “want daarna hoefden we door alle omringende motoren van pers en organisatie nauwelijks meer wat te doen”. Onderschat de behoefte van Challenge en IM niet elkaar de ogen uit te steken. Volgend jaar zitten Frankfurt en Roth zelfs in hetzelfde weekend. Ik weet zeker dat er talrijke fietsfoto’s en – beelden van Frodo gemaakt zijn die dag. Datzelfde zal gelden voor de winnares bij de vrouwen Ryf. Ook op Hawaii zal Frodo weten dat het beter is alleen vooruit te fietsen dan in de “groep” erachter te blijven hangen. Het is de prijs die we betalen voor de publiciteit. Heb je de beelden gezien van een solo aan de leiding liggende Marino Vanhoenacker in IM Klagenfurt? Dan weet je wat ik bedoel.

Het parcours kan verder ook helpen. Roth zal lijstaanvoerder zijn wat aantal noteringen van toptijden betreft. Laten we ervan uitgaan dat de afstanden kloppen. Het asfalt is als een biljartlaken. De meeste wegen liggen beschut in het bos. De klimmetjes zijn kurz und knackig, de afdalingen wat langer. Age groupers doen er ook goede zaken. Dat heeft naast het parcours ook te maken met de dichtheid van de deelnemers op het parcours. 1 lang lint fietsers maakt het ook voor hen een extra snelle race.

Conclusie

 Frodo had de tijd en de omstandigheden mee, maar is vooral een Übermensch die erin geslaagd is een geslaagde overgang van OD naar IM te maken met het benodigde talent en geduld. Daar zijn er meer van, maar het is geen garantie. Simon Lessing en Spencer Smith lukten het bijvoorbeeld helemaal niet. Tja, geen Duitsers. In Roth is al eerder 45 min gezwommen (Dittrich, Duitser), onder de 4h15 gefietst (Zäck, Hellriegel, Duitsers) en ook al onder de 2h40 gelopen. Luc van Lierde liep in 1996 zelfs sneller dan Frodo dit jaar: 2h36. Dat Frodo al deze tijden solo aan elkaar heeft geknoopt is scary. Ik zet mijn geld op Frodo in Kona dit jaar. Übermensch en the cameras love him!