Regelrecht terug in de hectiek van de Olympische Spelen – WTJ 255
DONDERDAG – Om maar met de deur in huis te vallen: Rachel Klamer wint goud aanstaande zaterdag! Hoe ik dat zo zeker weet? Welnu, verschillende factoren dragen daaraan bij. Op de eerste plaats is ze vrouw. Nederlandse vrouwen presteren beter dan mannen. Rachel komt uit Overijssel. Daar komen ook golddiggers als Sanne Wevers en Anna van der Breggen vandaan. Bovendien winnen we vooral in sportdisciplines waar minder van verwacht wordt c.q. de media in de tussenliggende vier jaren nauwelijks aandacht voor heeft. Bovendien hebben al drie Nederlandse ‘triatleten’ een gouden medaille te pakken in Rio.
Verbaasde me wel dat daar tot op heden nog geen linken mee gelegd zijn trouwens. Maar Anna van der Breggen heeft toch echt twee NTB-medailles in huis. Als juniore werd ze namelijk nationaal kampioene wintertriathlon, nu zo’n twaalf jaar geleden. En Marit Bouwmeester is een trouw deelneemster aan de Tri-Ambla op Ameland, samen met haar ouders en andere zeilsters overigens. Wellicht is ze op 17 september opnieuw van de partij. De derde Olympisch kampioene met een serieus triathlonverleden is Sharon van Rouwendaal, die in de jaren dat ze in Frankrijk woonde eveneens een sterke juniore bleek te zijn. De vakantie hield me dan wel een beetje weg van de beeldschermen, je blijft het toch volgen hè. Al is het – om met Thijs Zonneveld te spreken – soms ook wel te veel, te veelomvattend. In twee weken persen ze alle topsport uit. Mensen zappen zich kwijt om vooral maar niks te missen. Met vierkante ogen worden ze ’s morgens wakker om eventueel te gaan werken, want ja Dafne moest pas om half vier de baan op. Ik heb niet onder een steen gelegen, de afgelopen weken, maar even afstand nemen en tijd voor het gezin, is iets wat elke topsporter ook van tijd tot tijd zou moeten doen. De accu opladen, even in een spannend boek duiken of gewoon relaxen aan een rustig strandje. Weg van de hectiek van alledag.
Thijs had het ook over het te kort nagenieten van een gouden medaille. De ene is nog niet behaald of de volgende hangt al weer om een Nederlandse nek. Daar heeft ie een punt. Je moet oppassen niet verzadigd te raken. Hongerig blijven. Wij triathlonvolgers hebben twee keer twee uurtjes onze aandacht bij niets anders dan de Olympische race. Het is voor de vijfde keer dat triathlon op het programma staat, voor het eerst zit ik niet achter een microfoon. Eurosport heeft vanaf 2018 alle rechten van Winter- en Zomerspelen, maar in Rio staat de sportzender langs de zijlijn. Vandaar.
En de NOS heeft het ook nog niet helemaal begrepen. De mannenrace vandaag was bijvoorbeeld niet live te zien. De voorkeur ging uit naar….ja naar wat eigenlijk. Snel overgeschakeld naar de BBC waar Jonathan Edwards en Annie Emmerson altijd een genot zijn om te horen. En ze waren euforisch met de Brownlees in de voorste gelederen. Alistair, die geschiedenis schrijft: eerste triatleet, die twee Olympische titels heeft. En hem prolongeert. De twee jaar jongere Jonathan, die brons voor zilver verruilt en die verrassend sterke Henri Schoeman, die zijn landgenoot Richard Murray voorblijft. Richard miste de slag compleet in het water, maar werkte zich toch nog op naar een vierde plaats. Maar wat een race ook van Marten van Riel. De jonge Belg ging brutaal mee met de kopgroep, deed zijn werk en het betaalde zich uit in een prachtige prestatie: zesde en een Olympisch diploma! Heel, heel bijzonder. België doet het toch buitengewoon goed in Rio, vind ik.
Voordeel van een vakantie aan de Nederlandse kust, is dat je niet ver van de Olympic Experience vandaan zit. Dat sfeertje hebben we vorige week geproefd en die is geweldig. Een aanrader dus: komende zaterdag op de Dag van de Triathlon. Met zijn allen live naar Rachels race kijken, is natuurlijk het hoogtepunt van de Dag. Beetje vergelijkbaar met de Nacht van de Triathlon, maar dan korter…
Normaal klinkt het ‘Let the Games begin’, wat mij betreft is het ‘Let the womens triathlon begin’. Tot morgen, want ik moet er nog een beetje inkomen.
