Sandra wint Deinze en over dat dondersteentje in Rachels schoen – WTJ 259
MAANDAG – Het was een geslaagd weekeinde voor de specialisten op de halve triathlon. Om in medaille-termen te blijven: goud en zilver voor Evert en Mirjam in Slowakije, maar ook goud en brons voor Sandra Wassink-Hitzert en Danielle Riem in het Belgische Deinze. De Hoevenlakense is vaak in Vlaamse wedstrijden te vinden en met succes. In de Urban Tri Sports 3 Series staat ze na Deinze aan de leiding. Sandra vocht een duel uit met de Vlaamse Leen van den Daelen, maar ook met de mannen in The Battle of the Sexes. Tom Mets, debutant op de halve passeerde haar echter nog in de slotfase, maakte daarmee de 38 minuten tijdverschil goed en pakte en passant de geldpot van 1000 euro. Jammer voor de Gelderse, maar het maakte er de overwinning niet minder om. Sandra ondervond zelfs materiaalpech bij het fietsen. Danielle Riem kon de reeks vierde plaatsen eindelijk wegpoetsen en haalde brons.
Ook ‘trikipedia.nl’-vriendin Claudia Striekwold was weer helemaal hersteld van IM Maastricht: ze werd vijfde. Danielle Vermeulen was op een zevende plaats de vierde noorderbuur in de top tien van Deinze. Zo kort finishten de vijftien Nederlandse mannen niet. Sander Smeets van EDO Sports was op een half uurtje van superman Tom Mets op een 26e plaats de beste.
In Gent kwamen veel Belgische triatletes samen voor Mr. T-Sporta triathlon. De race ging naar Amber Rombaut voor de bij ons genoegzaam bekende Mieke Suys (tweevoudig Olympiër). De mannen vulden het ‘bijprogramma’. Jano Vanparrys won en Dolfijner Gert Brinkman klasseerde zich als negende.
In de reeks ‘wilde’ Friese triathlons was het zondag de beurt aan Workum. Voor de derde keer een sprint triathlon. De zeges gingen naar nationaal studentenkampioen Rutger Duursma (bekend van 1e Divisie Triteam Groningen) en Marjan Andringa-van der Woude, eerder ook in de Suydersee triathlon al goed op dreef. David van Oosten en Thomas Wobma flankeerden Rutger en na Marjan kwamen de Texelse Natascha van der Vis en Susan van Milligen.
Een ICAN waar de zaakjes wel goed voor elkaar zijn (sorry Amsterdam), is die in het Duitse Nordhausen. De Limburgse gebroeders Fraussen gaan er jaarlijks heen. Jean-Pierre koos voor de korte afstand en werd 27e, broer Noël was op de halve goed voor een twintigste plaats en tweede master 50. Deze ICAN-race ging naar het Duitse duo Simon Schwarz en de bekende Ironman-triatlete Katja Konschak.
Sione Jongstra was ook in Duitsland, maar dan voor de Cycleclassics in Hamburg over 100 kilometer. Geen klein evenement daar, maar da’s altijd in Hamburg. Ze klasseerde zich als tweede en legde de race af in een gemiddelde van 41,1 kilometer/uur. ‘Aardig doorgekacheld’, was Sione’s typische reactie.
Nog even terug naar het Slowaakse Samorin, waar Laureen Mertens op de Challenge eerste werd in de agegroup F18 en 28e in totaal bij de vrouwen. Ook op de sprint afstand kwamen Nederlanders uit. Tim te Brake was op een 21e plaats de beste van een jong kwartet Hollanders. De race ging naar Tadeas Drahovsky. Goed onthouden, want hij klopte wel de vroegere wereldkampioen Daniel Unger. Mirjam Weerd bereikte overigens een week eerder nog ‘The Top of The World’. Zo heet nu eenmaal de triathlon van Sankt Moritz, in het hooggebergte van Zwitserland. Mirjam werd daar tweede achter….Nicola Spirig. De Zwitserse wonder-girl ging amper twee weken voor haar zilveren race in Rio gewoon nog even een sprint-triathlon doen en daags ervoor zelfs een duathlon. Allebei gewonnen. Bam!
Morgen weer wat meer Ironman-nieuws. Nu al wel melden dat van de 23 Nederlandse deelnemers aan de Ironman Copenhagen Kevin Sleegers er inderdaad in geslaagd is een slot voor Hawaii te pakken. Zijn derde plaats geeft de Eindhovenaar recht op deelname aan het WK op Kona over zeven weken. TeamNL bestaat nu uit 22 Oranje-triatleten. In Kalmar greep Randy Hendriks er net naast. Hij wil eigenlijk niet, maar onderneemt volgend jaar toch een nieuwe poging (?) Triatleten zijn soms moeilijk te doorgronden.
Over hetgeen in de schoen van Rachel Klamer zat, is nu al bijna net zo veel te doen als de geringeloorde Yuri van Gelder. Was het een steentje, een Pokémon, een stukje spike van Dafne? We zullen het wel nooit weten. Ik kan me niet voorstellen dat tegenstanders iets dergelijks bij elkaar uitspoken. Het grootste schoenincident wat ik me ooit kan herinneren is Nuenen in het eerste Olympische triathlonjaar 2000. Hieronder nog eens wat er toen op triathlonweb over werd geschreven:
Na het fietsen kwam een groep van 16 koplopers als eerste het loopparcours op. In de eerste ronde (van vier) trapte Mikhail Kuznetsov op de hiel van zijn landgenoot Gaag, die daardoor zijn schoen verloor. Gaag liep door, maar schreeuwde naar Kuznetsov om terug te lopen en zijn verloren schoen op te halen. Kuznetsov deed wat hem was gevraagd, en probeerde vervolgens tevergeefs Gaag weer in te halen. Toen Kuznetsov aan de kant de Kazachstaanse coach zag staan, wierp hij hem de schoen toe. Op een punt verderop in de loopronde, voorbij het keerpunt, wierp de coach Gaag de schoen toe. Nadat Gaag de schoen weer had aangetrokken vervolgde hij zijn jacht op Van der Linden.
Speaker Wim van den Broek verklaarde achteraf dat alles zich had afgespeeld in het volle zicht van publiek, de wedstrijdleider en hemzelf. Het was daarom logisch dat hij het publiek vertelde wat er gaande was. Na de wedstrijd dienden twee Australische triatleten, Troy McKinna en Chippy Slater, een protest in. ITU-official Carsten Ditlefsen kon echter niet anders besluiten dan de woedende Gaag te diskwalificeren. Gaag had immers hulp van buitenaf gehad. Als Gaag zelf meteen of na het keerpunt zijn schoen had opgepakt en was doorgegaan was er niks aan de hand geweest.
Enfin, ik geloof niet dat de merkwaardige schoenwissel Rachel heel lang blijft achtervolgen. Ondanks het noodweer genoot ze met volle teugen van de sluitingsceremonie in het Maracana-stadion, getuige haar selfie. Het waren voor Rachel (10e) en Richard (4e) uiteindelijk toch prachtige Spelen.
