Vreugde en verdriet bij de vier kampioenschappen; Tibor is terug -WTJ 271

 

ZONDAG – Rust in een tri- of duathlonseizoen? Nee, dat komt nooit meer. De jaren dat we vijf maanden winterslaap hielden, liggen ver achter ons. Het was ook dit weekeinde weer hollen en opstaan om toch maat niets te missen. En nog, want terwijl dit WTJ zich vult, kijken we alweer naar het scherm voor de achtste WTS (Wims Triathlon Series) in Edmonton. Rachel eerst, Jorik daarna.

Met 2 WK’s en 2 EK’s hebben we ons geen moment verveeld. Wat een spanning daar in Mooloolaba. Die halve triathlons beginnen steeds meer op de ITU- wedstrijden te lijken, zo kort zit alles op elkaar. Tim Reed was vooral tactisch heel sterk en daarmee de terechte wereldkampioen. De Ozzie liep tweevoudig kampioen Sebastian Kienle eruit en de Zwitser Ruedi Wild deed zijn beste WK ooit. De Britse Holly Lawrence kende ik eigenlijk vooral van de Escape From Alcatraz-triathlons, die ze paar keer won. Nu liep ze royaal voor drie wereldtoppers Hauschildt, Wurtele en titelverdedigster Ryf uit naar haar eerste wereldtitel. Van Ryf werd beweerd dat ze toch wel veel hooi op de vork nam in de twee weken Roth en Zürich. Ze zal op Kona graag het tegendeel willen bewijzen. Prima wedstrijd voorts van de Groningse Marion Tuin: 62^e totaal en elfde van de wereld in haar agegroup. Ook Janet van Woudenberg uit Houten deed weer mee: zelden in Nederland actief des te meer over de grens: zesde bij de F65. De eerste Nederlander aan de streep was Squadra-man Youri Vaes op een 103^e plaats in totaal. Ook Robert Parinussa deed het goed op een 173^e plaats en Marcel van Thiel was dertiende bij de mannen 60.

Het tweede WK betrof op zondag de Powerman Zofingen. Uitmuntend becommentarieert door onze collega Hans Cleemput, die aansluitend een NL en BE-versie stuurde van de zware duathlonklassieker. Tot Hans’ grote vreugde werd Seppe Odeyn als grote winnaar bejubeld. Seppe bezorgde zijn land alweer de achtste overwinning in de geschiedenis van de Zwitserse wedstrijd. De Duitser Felix Koehler had op de 30 kilometer lopen het nakijken en de Deen Soren Bystrup werd alweer voor de vierde keer derde. En wij? Wij koesteren de zevende plaats van Thomas Bruins, want het was sinds 2003 niet meer voorgekomen dat een Nederlander de top tien haalde bij de mannen. Toen Huub Maas derde, nu Thomas zevende. Netjes voor een debutant en dat geldt zeker ook voor de Amsterdamse Miriam van Reijen, die nu haar abonnement op een plaats bij de beste vijf verlengde in Zofingen. De vrouwenwedstrijd ging voor de derde keer op rij naar Emma Pooley en dat amper twee weken na haar Olympische wegrace en tijdrit (14^e) in Rio. Het ging ook goed met de andere Nederlanders: Tibor Gijssen, lang uit beeld en nu plots vijftiende overall en de wereldtitel M30. Peter van Ravenswaaij ’s werelds beste Powerman bij de M55, Her Tesselaar als een eerbetoon aan zijn overleden broer Siem de wereldtitel M60. En ook Alex Lamberix op een zesde plaats. Zofingen is wel eens minder lief voor de Nederlandse duatleten geweest. Maar nu stonden ze er weer.

Minder vrolijk, ja zeg maar gerust verdrietig kijkt Evert Scheltinga terug op zijn laatste wedstrijd dit seizoen, het EK halve op de Challenge Walchsee-Kaiserwinkel. Meer dan een 27^e plaats totaal zat er voor de Arnhemmer niet in. En dat was niet waar hij op rekende. Het was voor de specialist op de halve afstanden een jaar van vallen en opstaan. Geen Nederlandse titel, maar wel weer een mooie winst in bijvoorbeeld Challenge Samorin. En in Nieuwkoop en Amsterdam bleek zijn uitzonderlijke klasse. Maar dit EK was er te veel aan. Niet voor de Italiaan Giuilio Molinari, de nieuwe kampioen.  Ook niet voor de Duitse Julia Gajer en zeker niet voor Edwin Ophof, de Europees kampioen bij de M50. Het kon allemaal niet verbloemen dat Evert zijn tranen de vrije loop liet. En dat mag. Want topsport is emotie. We hebben genoten van je dit jaar Evert, net als van alle Scheltinga’s. Tot in 2017.

En dan was er eindelijk dat EK voor clubs. In Nice afgeblazen vanwege het noodweer in oktober 2015. Nu in een werkelijk snikheet Banyoles aan de Spaanse kust. Het Franse Poissy won dankzij twee zeer sterke dames. Twee Italiaanse ploegen pakten zilver en brons en SMO Specialized deed het met een zevende plaats lang niet slecht. De Nederlandse inbreng met Jeanine Kocken en Donald Hillebregt droeg daar zeker toe bij.

Jeanine die vervolgens in Nuenen de dag er na de sprint kwam winnen. In de middenmoot kwamen de Nederlandse formaties van TC Twente met Pien Keulstra, Stijn Janssen, Deborah Wissink en Yannick Stollenwerk en Hellas met Sione Jongstra, Rik Linssen, Jony Heerink en Vincenz Frey terecht. Ze werden respectievelijk elfde en dertiende.

Je zou niet verwachten dat er naast zoveel kampioenswedstrijden nog een goede halve triathlon was. Toch is het zo, want de XL Triathlon Gerardmer kende een superbezetting met als podium Andi Boecherer, Frederik van Lierde en Denis Vasilev. In dat geweld hield Sven Strijk zich goed staande op een zesde plaats. Eenzelfde klassering haalde Marleen Honkoop bij de vrouwen. De Sliedrechtse is vrij selectief in haar wedstrijdkeuze, maar waar ze start gaat het goed. De francaise Jeanne Collonge won voor eigen publiek.

Tja en dan nog de vele Nederlandse wedstrijden. Morgen uitgebreider, nu de winnaars van de hoofdwedstrijden. Binnenmaas voor Gerbert van den Biggelaar en Willemijn Knot, Rutbeek Enschede voor Olaf Brouwers en Marleen Vos, Abbekerk voor Erik-Jan Spijkerman en Eline Lute-Kuin, Nuenen voor junior Finn Timmermans en Annelies van der Zwart, Amersfoort voor Cees Colijn en Charlotte Lenting.

En toen? Toen waren we even uitgetikt en zagen we Rachel Klamer als negentiende over de finish flitsen in Edmonton. Minieme verschillen weliswaar, maar ja: de klassering telt. Rachel op social media: “Naar omstandigheden ok race. Wat ziek geworden na Rio. Overgeven op de fiets en lachend verder gegaan ?. Snel naar Cozumel & beter worden”

Morgen meer over Jorik en over alles wat nu nog niet paste. De schoolvakanties zitten er in het zuiden op. Het gewone leven begint weer. Nou ja, gewoon. Almere komt er ook weer aan, begrijp ik uit een zojuist door Ruud gepost stukje. Merci maatje, maar over twee jaar ben jij aan de beurt hoor!