Leanne doet een Ironman; Lanzarote, Elbaman, Monstertijdrit Almere, T3-Series Lille – WTJ 291
DINSDAG – In Duitsland en Amerika is het de normaalste zaak van de wereld: 18, 19-jarigen triatleten die zich wagen aan een Ironman. Bij ons kijken we er van op, hebben vrij snel ons oordeel klaar. Afgelopen zaterdag deed Leanne Fanoy mee aan de Ironman Mallorca. Negentien jaar geleden geboren in Venhuizen, vanwege het werk van haar ouders verhuist naar Abu Dhabi en als zodanig op Mallorca meegedaan met UAE (Verenigde Arabische Emiraten) achter haar naam. Maar twee weken eerder deed ze wel degelijk nog als Nederlandse mee aan de halve Challenge Almere-Amsterdam. Een wedstrijd, die ze – tot veler verrassing – won. Ze klopte daar Pleuni Hooijman en Tineke van den Berg, toch ook niet de eerste de besten. En dan nu de Ironman. Tevoren vroeg Leanne me niet te veel tam-tam te maken over haar deelname. Juist vanwege bovengenoemde commentaren. De beste stuurlui staan immers altijd aan wal.
In druilerig Alcudia stond Leanne dus aan de start van haar eerste hele. Gregor Stam was 18,5 toen hij zijn eerste triathlon deed. Hij moest wel een hele doen. Halves en kwarts waren immers nog niet uitgevonden. Later was de Drent Archie Staal met zijn 18 jaar een nog jongere debutant. Maar die had zijn naam mee. Na 57.39 was het zwemonderdeel achter de rug en lag Leanne tweede. Dat bleef zo gedurende de race. Al kwam er bij het fietsen wel een andere leidster, de Zwitserse Julie van Grunigen voorbij, die uiteindelijk ook de agegroup F18 zou winnen en het slot Hawaii 2017 meepikte. Om dat ticket was het Leanne niet te doen. Ze liet de roll down voor wat het was en mikt volgend jaar op een tweede Ironman. Tijdens het fietsen had ze bovendien problemen met haar derailleur, zodat ze gedurende 170 kilometer op het kleine blad moest trappen. “De laatste twintig kilometer van de marathon ging het niet meer vanzelf, maar veder heb ik genoten”, aldus Leanne, die de zomer in Frankrijk doorbracht en in de wintermaanden terug gaat naar het Midden-Oosten.
De 70.3 Ironman Lanzarote was (ook al) een Belgische aangelegenheid met Pieter Heemeryck en Kenneth Vandendriessche als nummers één en twee. Met drie opeenvolgende zeges maakt Pieter zijn seizoen alsnog meer dan goed. Van de 23 deelnemende Nederlanders waren Antoin Flori (82e) en Martine Naber (47e) als eersten terug. Martine stond daarmee als derde op het podium bij de F45, vierde was Anneloes Zuiderveen en zesde de op Lanza woonachtige Jacqueline Rabou. De winst bij de vrouwen ging naar de Oostenrijkse Lisa Hutthaler.
Op het Italiaanse eiland Elba was het zondag tijd voor de twaalfde Elbaman. Een triathlon over de volledige afstand, niet aangesloten bij welk circuit dan ook. Vijf jaar terug won Chris Brands ‘m nog. En de laatste twee jaar vond de Belg Lucky Berlage er zijn geluk. Nu stonden de broers Van der Lee op de Toscaanse archipel klaar voor het avontuur. René deed er bijna 12 uur over en werd 39e in totaal en tweede M25. Een uur later finishte broer Gijs en weer veertig minuten later was het trio met Thomas compleet. De winst ging naar de Italiaan Leonardo Simoncini. Twee minuten langzamer dan vorig jaar, maar wel opnieuw winnares was de Duitse Carolin Engelke-Horn.
In eigen land was trouwens nog de 2B Fit duathlon te Nijkerk leverde als winnaars Leon Aleman en Jantiene Hannessen op. Bij het Nijkerkse Stoomgemaal moesten de deelnemers eerst 4 kilometer lopen en daarna 20,5 kilometer fietsen.
Veel langer (en verder) zitten de sportmannen en –vrouwen voor de Monstertijdrit door de Flevopolder op de fiets. Liefst 122 kilometer hebben zij individueel te verhapstukken. De Monstertijdrit bestaat al sinds 1987 en is steevast over hetzelfde parcours. De lange race tegen de klok werd zondag gewonnen door de Belg Filip Speybrouck in 2.45.58. De derde tijd ooit. Het parcoursrecord is sinds vorig jaar in handen van tempobeul Remco Grasman (2.38.04). Van de triatleten was dit jaar Koos Zut op een 18e plaats de snelste in 3.02.41. De Duitser Heiko Tewes (ooit snelste fietser in Holland Triathlon Almere) werd 23e in 3.04.11. Verrassend was de deelname wellicht van Sarissa de Vries. Haar vriend deed mee en ze heeft nog de Italiaanse Challenge op haar programma staan, dus paste de MT prima in deze voorbereiding. Ze won met negen minuten voorsprong op Saskia Veerman. Sarissa’s tijd van 3.07.05 is bovendien de tweede snelste bij de vrouwen ooit. Emiel Pieterse finishte als 43e, Roderick van Zuylen 44e en Gerard Terwisscha van Scheltinga 60e.
De laatste (voor vandaag dan toch) zijn de Tri3 Series in het Belgische Lille (niet te verwarren met de Noordfranse stad). Zoals aangekondigd veel vaderlandse toppers naar – ook al – de laatste Belgische triathlon. Het ging om de Grand Finale van de Teamcompetitie bij onze zuiderburen. De sprintwinst ging naar Simon de Cuyper, die Olympiër Jelle Geens en onze landskampioen Menno Koolhaas behoorlijk voorbleef. Menno mag in onze 3Quest gaan uitleggen of hij ooit bakker wordt. Marco van der Stel, teamgenoot van de winnaar, werd vijfde, Marco Akershoek zevende (door dragen verkeerde chip amders in de uitslag vermeld) en Donald Hillebregt negentiende. Sven Strijk werd dan 24e en Edo van der Meer was daags na winst in Amsterdam al weer in Lille te vinden: 37e was ie daar. Gerbert van den Biggelaar kwam ten val. In de vrouwenrace was Kirsten Nuyes beste landgenote op een vijfde plaats. Quinty Schoens deed het voortreffelijk met een zevende plek, Maya Kinga werd twaalfde. De zege was voor Katrien Verstuyft, één van de vier Belgische Rio-gangers. In de niet-stayer wedstrijd over de kwart afstand was de Roosendaalse Manon Broumels op een vierde plaats beste landgenote. De winst ging naar Marjolein Truyers.
Als het zo doorgaat zijn we in april ongeveer klaar met ‘achterstallige’ uitslagen. Kunnen we gelijk door met het nieuwe seizoen 😉
