Sandra Wassink in tranen in wisselzone; meer Barça, Cozumel, Penghu en Natureman – WTJ 296

MAANDAG – 18.57 minuten. Nee, geen snelle zwemtijd of de eerste run van een duathlon. Het is de tijd die aangeeft hoe lang Sandra Wassink-Hitzert in T2 (de tweede wisselzone) in Barcelona doorbracht. Had ze langer rust nodig na voor het eerst 180 kilometer in wedstrijdverband te hebben gefietst? Was ze tegen een tijdstraf aangelopen met nog een sanitaire stop erbij? Niets van dit alles. De Hoevelakense kende tot en met het fietsen een droomdebuut, lag zes minuten voor op haar grootste concurrente de Finse Johanna Virtanen. Het zag er alleszins goed uit voor de Tri-Fa-atlete die al vele topprestaties op de halve kon overleggen. Fiets aan de kant, tas uit de rekjes pakjes voor de loopschoenen. Maar één van de 210 deelnemers die eerder wisseleden aan de Ironman Barcelona was haar voor geweest. Tasje 454 ontbrak en dus kon Sandra niet over haar loopschoenen beschikken. Aan de Spaanse vrijwilligers lag het niet. Die zochten met man en macht naar de tas. Ten einde raad stoof haar eega Mathijm als een bezetene naar de camping even verderop om de oude loopschoenen op te pikken. Nog een geluk dat hij enige fietssnelheid in de benen heeft.

Er zat voor arme Sandra niks anders op dan te wachten tot manlief terugkeerde en er dan ook nog bij kon in de wisselzone. De tranen rolden over haar wangen, topsport is emotie. Maar dit was wel een hele diepe kwelling. Terwijl de ene na de andere atleet wisselde en ook uit Sandra’s categorie vier atleten aan de marathon begonnen waren, kon dan toch eindelijk het schoeisel worden aangetrokken. Tegen een gemiddeld van 8,5 kilometer per uur stoof ze het parcours op om toch vrij snel een straf ritme aan te nemen. Op haar marathon viel niets af te dingen, op geen van de drie onderdelen eigenlijk. Behalve dan die vervloekte tweede wissel. Stefan Overmars had het ook ooit op Mallorca, maar hij vond na een paar minuten toch ergens zijn tas. De Zwitser Markus Keller ervaarde in Zundert ooit dat na het zwemmen peperdure Kestrel-fiets verdwenen was. Dat Sandra zich, ondanks alles, nog binnen de tien uur en als derde wist te klasseren, tekent haar potentie in deze race. Feitelijk had ze haar Hawaii-slot al af kunnen dwingen, maar dat komt een volgende keer vast wel. 18.57 minuten. Dat zijn 1137 seconden. Tel ze maar eens hardop, dan realiseer je je een beetje hoe lang Sandra Wassink moest wachten.  Net voordat ze maandagavond op het vliegtuig stapte naar Nederland laat ze de redactie weten dat haar eindtijd is gecorrigeerd naar 9.45.55 en haar schoenen daadwerkelijk gestolen zijn.Daardoor wordt Sandra tweede, hoe wrang dat vooraf gemeld werd dat er twee slots in D35 waren, terwijl er uiteindelijk maar 1 bleek te zijn in Barcelona.

Nog even terug naar de mannen. We brengen het dan wel nuchter, maar feit is dat zesde worden in een internationale Ironman met 70 profs een wereldprestatie is. Mark Oude Bennink zal dat t.z.t. ook beseffen al is het nooit leuk om in de laatste zeven kilometer nog door vijf man te worden opgeslokt.

En Bas? Ja, die kreeg een vervelende voetblessure. Dat staat er allemaal niet bij als je ‘DNF’ achter je naam krijgt, maar zijn uitstappen is dan wel veel beter verklaarbaar. Het is voor de Limburger alleen zo jammer dat het een paar wedstrijden op rij tegen zit. Tweede Nederlander was nu Huib van Engelen op een 152^e plaats in 9.40 uur. De in Duitsland woonachtige landgenoot werd er derde M50 mee. Bij de prijsuitreiking maandag werden wel naast Sandra ook Inez Stärk en Debbie Everink opgeroepen. Zij waren respectievelijk vierde F50 en tweede F18. Weer zo’n succesvol jonkie dus, de Leusdense. De nestor van het Nederlandse gezelschap – Ijbele van Olst – sloot de rij van 21 gefinishte dutchies. Hij werd 11^e M65 in een tijd van 14.56 uur. Tot zover Barcelona, waar collega Paul Kaye het feestje nog lang gaande hield.

Op het Taiwanese eiland Penghu was het ook lang afwachten of de tweede Ironman door kon gaan. Niet het water zoals in Maryland, maar de cycloon Megi had daar recentelijk een ravage aangericht. Met man en macht was de schade opgeruimd en het parcours vrij gemaakt. De Ironman werd wederom door een Italiaan gewonnen: Daniel Fontana volgde zijn landgenoot Domenico Passuello op. Fontana was na 8.40 uur binnen. De Amerikaanse Danielle Mack scoorde bijna dezelfde tijd als Sandra Wassink: 9.50, maar won er wel de Taiwanese Ironman mee. Enige landgenoot was Laurens Koppelaar op een 212^e plaats in 13.27 uur.

Cozumel is één en al triathlon. Een paar weken na de WK Grand Final was zondag al weer de 70.3 Ironman op het Mexicaanse eiland. De Mexicaan Mauricio Mendez Cruz stond al twee keer op het podium van een 70.3 IM, maar nog niet eerder als winnaar. Hij gaf Richie Cunningham ruim klop. De Canades Sue Huse was de snelste vrouw en van de drie Nederlandse mannen was Steven Zwerink uit Enschede op een 150^e plaats de snelste.

De Alpsman werd in Frankrijk de dag erna gevolgd door de Natureman. Minder zwaar en over de halve afstanden. Evengoed een wonderschone race in en rond Les Salles-sur-Verdon. Of, zoals de Fransen zeggen: faire du triathlon au paradis… Een spannende finale ook, waarin de Fransman Kevin Rundstadler het nipt haalde voor favoriet Hervé Faure. De Spanjaard Erik Merino werd derde. Dave Rost was onze beste man op een 18^e plaats en snelste M45. Stefan van Thiel kwam vier minuten later als 27^e over de streep en ICON-man Hidde Bekhuis volgde weer zes minuten later als 36^e. De Franse tricolore ook bij de vrouwen, waar de winst naar Jeanne Collonge ging. Lucie van Genugten was Almere al weer te boven en finishte als zevende (3^e F30). Inge Heus volgde 18 minuten later als twaalfde, maar ook zij haalde brons in haar leeftijdsgroep F35. De Belg Koen Veramme won de korte afstand ook wel Ekiden genaamd. De twee Nederlanders Dick Vogelaar en Jeroen Vriend eindigden in de middenmoot. Net als in Barcelona waren er in Verdon 23 Nederlanders van de partij.

In wielergemeente Woensdrecht wordt vanavond Kirsten Nuyes door burgemeester Steven Adriaansen in het zonnetje gezet vanwege haar Nederlandse titel op de sprint afstand. In Woensdrecht zijn ze verwend met kampioenen: wereldkampioene veldrijden Talitha de Jong woont er ook.

Dat het zondag spannend wordt op het Nederlands kampioenschap run-bike-run in Spijkenisse bewees de Singelloop in Breda zondag. Op één van de sterkst bezette stratenlopen in ons land kwamen Stein Posthuma en Alexander Picard als tweede en derde binnen op de bomvolle Markt. Hun tijden: 32.36 en 32.41. Secondenspel en dat is wellicht zondag ook zo. We gaan komende dagen voorbeschouwen op dit NK.

En drie dagen op rij presenteren we de Nederlandse deelnemers op het WK Ironman op Hawaii.