De volgende zes Nederlandse Hawaii-deelnemers stellen zich voor WTJ 298

 

 

Vandaag op het WTJ-jaarfeestje, stellen we de volgende zes helden van de Kona-lavavelden aan u voor. Maar niet vooraleer we toch even in herinnering roepen de traagste wissel aller tijden namelijk die van Sandra Wassink-Hitzert. Dat wedstrijdorganisatie en uiteindelijk ook World Triathlon Corporation een eindtijd naar beneden bijstelt, is vrij zeldzaam. Het feit dat Sandra haar schoenen niet kon vinden, eenvoudigweg omdat ze gestolen waren, speelt daar beslist een rol bij. Vreemd is dan weer wel dat ze daardoor met 9.34.55 (oftewel 16.11 minuten van haar finishtijd af) tiende wordt, tweede in haar agegroup maar het beloofde tweede Hawaii-slot toch aan haar neus voorbij gaat. Afijn, ik denk dat Sandra de race snel moet vergeten en zaterdagavond zal duimen voor de Ironman-winst van goede vriend Hans van der Linden. Die komt in het onderstaande sextet terug. Maar we beginnen met de eerste van twee vrouwelijke deelnemers.

Angelique van der Linden, Arnhem (45)

Het aantal Nederlandse vrouwen valt dit jaar lager uit dan normaal. Angelique is toe aan haar tweede Ironman op Kona. Eerder maakte de landmachtmilitaire de 20 uur durende vliegreis al in 2013 toen ze als 278^e op  Alii Drive aan kwam na 11.21 uur. De sergeant-majoor van de Defensie Verkeers- en Vervoersorganisatie op Camp New Amsterdam bij Soesterberg is liefhebber van de lange afstanden, maar won toch ook regelmatig het nationaal kampioenschap voor militairen op de Olympische afstand. Angelique komt uit voor Triathlon Vereniging Arnhem. Ze woont ook in de Gelderse hoofdstad. In het verleden was ze verwoed voetbalster, maar door een ernstige blessure stapte ze over op triathlon. In Horst behaalde ze ooit de Europese titel duathlon, maar de driekamp heeft haar voorkeur. Soms maakt de beroepsmilitaire ook een uitstapje naar de militaire vijfkamp. Angelique wist zich een jaar geleden met een derde plaats in Mallorca al te plaatsen voor de 40^e Ironman op Hawaii. Haar snelste tijd is 10.18 uur in 2013 op het EK in Frankfurt. Naast veel vierde en vijfde plaatsen in Regensburg en Mallorca werd ze Nederlands kampioene in Almere bij de F40 in 2011 en was ze op de Ironman Nice vorig jaar zelfs goed voor brons. In haar agegroup maakt ze zeker kans op een top vijf-klassering.

Hans van der Linden, Leusden (70, gisteren geworden!)

De grootste kanshebber op de eindzege in zijn leeftijdsgroep is Hans van der Linden. Althans, zo zag het er tot voor kort uit. Een zwemtraining in de Kromme Rijn waar de gevreesde rattenziekte bleek te heersen, dreigde ernstig roet in het eten te gooien maar een paar weken later was de held van AV Triathlon Amersfoort al weer helemaal hersteld. En da’s maar goed ook, want samen met zijn echtgenote en steun en toeverlaat Riet maakt hij zich nog één keer op voor een flinke klapper op Kona. Van de andere kant, wordt het ook een ruim 11 uur durende tocht om van te genieten, zo ziet de sympathieke Leusdenaar het immers ook. Op de gezegende leeftijd van 70 hoeft het natuurlijk niet per se, maar ja: we hebben het hier wel over de wereldrecordhouder M70 met een besttijd van 11.42 uur. Die tijd leverde hem de magnifieke zege op tijdens het EK in Frankfurt en uiteraard opnieuw dat slot. Hans is één van de weinige Nederlanders, die op het Awards Banquet daags erna naar het podium gehaald werd. In 2007 was dat nog als nummer drie bij de M60, maar vier jaar later (bijna de oudste in zijn leeftijdsgroep toen) werd hij de officiële wereldkampioen Ironman 2011. Tel daarbij op zijn Europese titels in Frankfurt 2007 en 2016, in Almere 2006, zijn nationale titels in Almere in 2003 en 2004 en ook zijn wereldtitel in het Franse Belfort in 2015 en we hebben het over een superveteraan. Vier dagen na zijn 70^e verjaardag mag deze gepensioneerde NS-monteur (dagelijks op de fiets naar zijn werk in Amsterdam) los. Afas Softwarebedrijf heeft het reisje mogelijk gemaakt, Frank Heldoorn en Mathijm Wassink hebben The Champ zo goed mogelijk klaargestoomd voor misschien zijn laatste grote kunstje.

Robert Loeff, Arnhem (45)

Twee Arnhemmers aan de start zaterdag. Robert Loeff komt in wedstrijden echter niet uit voor TVA, maar voor het Sports Planet Tri Team uit Westervoort. Deze 45-jarige ingenieur mechanische techniek is werkzaam als First Officer bij de KLM na eerst de KLM Flight Academy te hebben gevolgd. Feitelijk is hij verantwoordelijk voor de veiligheid van passagiers en bagage in de lucht. Het zal dus wel goed gekomen zijn met zijn vlucht naar Kona, waar hij 3 oktober aan kwam. Vanuit de Kerssentriathlons in Gendt ontwikkelde Robert zich tot een specialist op het langere werk. Snoeiharde fietser ook, daar ligt zijn sportverleden. In Florida was hij in 2014 al goed voor een tijd net boven de 9 uur. Eind vorig jaar lag zijn eerste kwalificatiemoment in Barcelona, maar toen was hij nog M40 en werd 36^e. Een half jaar later probeerde Robert het in Frankfurt opnieuw. Met een tiende plaats op dit sterkbezette EK was hij na 9.27 uur verzekerd van de rode IM-bokaal en het startbewijs. O ja, Robert won dit jaar ook nog de altijd goed bezette halve triathlon in het Duitse Bocholt. Als M45 dus.

Bob Martens, Beek (27)

Regelmatig sloegen de twijfels toe bij Bob Martens. Was triathlon wel zijn sport of was de Limburger toch meer wielrenner dan driekamper? Hij koos niet de weg van de minste weerstand door zich op duathlons te richten, maar makkelijk ging het hem niet altijd af. Steeds op tijd kwam er een nieuwe impuls in zijn sportcarrière, waardoor Bob weer opveerde. Zo’n eerste moment was bijvoorbeeld het zilver op het NK halve triathlon in Didam 2013 achter Dirk Wijnalda. Hij beschouwt het na zijn kwalificatie dit jaar op zijn eigen Ironman Maastricht nog altijd als zijn beste prestatie. In het dagelijks leven verkoopt Bob fietsen bij de Decathlon-vestiging in Maasmechelen, maar een goed journalist/blogger is hij ook. Buiten de sport wandelt hij veel met de honden Chow en Husky en brengt tijd door met vriendin Denise. Drie Ironmans gingen aan Hawaii vooraf. Op de eerste (Barcelona 2014) haalde hij de finish niet, vorig jaar bij het debuut in Maastricht nam hij genoegen met een 78^e plaats en nog geen kwalificatie. Dit jaar lag zijn piek op het juiste moment. In 9.35 uur was hij als 27^e terug op de Markt van Maastricht en daarmee 2,5 minuut sneller dan landgenoot Ricardo Scholten (morgen in dit blokje). Het is wel het tweede WK wat Bob onder WTC-vlag meemaakt, want in 2014 werd hij beste Nederlander op het WK 70.3 in Mont Tremblant, Canada. En laten we ook het brons op het EK 70.3 in Wiesbaden en de verschillende topklasseringen in 111-triathlons niet vergeten. De ‘kers op de taart’ volgt zaterdag. Lezers van De Limburger hebben de aanloop naar Bobs race in wekelijkse columns kunnen volgen.

Koen Overmars, Utrecht (40)

Natuurlijk mag een Hellas-atleet niet ontbreken in het rijtje Kona-gangers. Eén van de zes qualifiers via Maastricht en de tweede Overmars, die naar Hawaii gaat. Na Stef nu dus Koen. Het wachten is op Mark al geloof ik dat ze geen van drie familie van elkaar zijn. Sportief was de 40-jarige Utrechtenaar altijd al. Recreatief deed hij mee aan hardloopwedstrijden en in 2006 was zijn grootste uitdaging de Zweedse marathon-langlaufrace Vasaloppet. Twee jaar later sloot Koen zich aan bij Hellas, waar het triathlonvirus toesloeg. Het doel werd ooit een hele triathlon te doen. Dat gebeurde in 2013 op de Holland Triathlon van Almere. Een jaar later meteen maar de Embrunman in iets meer dan twaalf uur. Hawaii leek binnen bereik, zeker toen hij master werd. Vorig jaar in Zürich (10.33) en Vichy (9.45) lukte het nog niet, maar in Maastricht deed hij de perfecte race: tweede M40 in 9.35.48. Koen traint onder Peter Vocking en maakt nog altijd progressie. Op de korte afstanden komt hij met de oersterke Hellas-club uit in de 1^e Divisie. Na zijn studies Landbouwhogeschool Wageningen en Universiteit Leiden kwam hij te werken bij Rijkswaterstaat.

Ruud Prins, Rotterdam (56)

De laatste in  dit blokje is Ruud Prins, meteen de eerste die zich vorig jaar kwalificeerde voor Hawaii. Geboren in Den Haag, maar al een kwart eeuw woonachtig in Rotterdam, werkzaam in de logistieke sector. Ruud woont samen met Josette en hun twee  jonge dochtertjes Lola en Nicki. Hij begon zijn sportcarrière in de atletiek. Van 200 meter tot marathons. In 2003 was de XTerra in Kijkduin zijn eerste triathlon en jaarlijks zijn enige wedstrijd. Fitness was toen zijn eerste liefde. In 2007 werd Ruud serieuzer en deed mee aan de 70.3 in Antwerpen. Voor zijn 50^e een hele doen, was het doel. Dat gebeurde op de Challenge Barcelona in 2009. Hij deed er iets meer dan 11 uur over en dat na 17 jaar geen marathon te hebben gelopen. Een jaar later werd hij tiende M50 op de Challenge Copenhagen in 10.37, waarna het in Regensburg en Zürich 2014 moest gebeuren. Ruud werd echter kort tevoren ziek en het ging twee keer mis. De Ironman Barcelona 2015 beschouwde hij als ultieme kans om nog ooit het WK te halen. De aanloop verliep allesbehalve lekker. Een kuitblessure resulteerde in plantaire fasciitis (hielspoor) en dus een matig seizoen ondanks nog een vierde plaats op het NK in Klazienaveen. Met een trainingsplan van Lance Watson ondernam de Rotterdammer de laatste zeven weken voor Barcelona een wanhoopsplan. Maar het lukte. In 10.02.40 was hij terug in Callela en dat was goed voor een derde plek M55 en het felbegeerde slot voor Kona. Gisteren liep Ruud vol trots vooraan mee in de Oranjeploeg op de Nations Parade.

Morgen: de laatste zeven Kona-gangers from Holland!