Op elk tijdstip van de dag lijkt ergens ter wereld een triathlon te zijn WTJ 313
ZONDAG – Raar ding, zo’n wereldbol. Terwijl Challenge Aruba deze zondag al weer geschiedenis is, zijn ze op Maui nog volop bezig met het WK XTerra, op diezelfde zondag. En daar tussen vonden nog tal van andere races plaats. U moet het me maar niet kwalijk nemen, maar ik ben het overzicht van de rest van de wedstrijden een beetje kwijt. Zelfs de rest van het wereldnieuws gaat op One Happy Island aan ons voorbij. Heeft Amerika al een nieuwe president trouwens?
Challenge Aruba, daar draaide het vanmorgen om. En wat is de wereld klein als blijkt dat het camerateam, wat de wedstrijd voor diverse tv-kanalen op Aruba bestaat uit een man uit Kruisland met een stagiaire uit – jawel – Stampersgat. De beelden zijn magniek, maar dat kan ook niet anders met zo’n dijk van een wedstrijd.
De inaugural Challenge Aruba, zoals de Amerikanen dat zo mooi uitdrukken. Het begon allemaal om 6.15 uur op Palm Beach achter de grote hotels. Watertemperatuur 28 graden, standaard. 365 dagen lang. Buitentemperatuur toen al zo’n graad of 25, het zou oplopen tot wel 35 graden. De wind is op het fietsparcours aangenaam, bij het lopen heb je er weinig aan. De profs gaan eerst, vijf minuten later gevolgd door de agegroups en weer later volgt nog een sprint afstand.
Het eerste Nederlandse succes wordt door Mirjam Weerd geboekt. Enigszins onzeker over haar wedstrijd was ze wel, want migraine hield haar de voorbije dagen een beetje afzijdig van alle voorafgaande festiviteiten. Maar bij het zwemmen was daar niks van te merken, ze toonde zich superieur aan een groepje daarachter met Linsey Corbin, Yvonne van Vlerken en kort daarna Heather Jackson. Op de fiets gaf de Amerikaanse nummer drie van Hawaii weer ouderwets fietsles. Tot een valpartij haar ritme brak en ze wat voorzichtiger de wedstrijd uitdeed. Corbin wisselde als eerste met Yvonne in haar kielzog. Vonsy zette meteen de toon, door op het wandelpad langs de luxe hotels (grote sponsors ook) Corbin op achterstand te zetten. Fel als vanouds kon alle Kona-misère meteen bij het grof vuil gezet worden. Yvonne vloog over het zinderende asfalt, geen greintje last van de hitte. Nou misschien kreeg ze toch wel een warm gevoel van binnen, want kort voordat haar zoveelste Challenge-winst een feit werd, was haar grote liefde Per Bittner ook als winnaar over de streep gekomen. En dat was in alle jaren dat ze samen zijn nog nooit voorgekomen. Goed, eerst het verslag van de vrouwen voltooien. Yvonne schittert over de finish, Linsey Corbin is dolblij met zilver en dat geldt voor Mirjam die toch weer een super tweede wedstrijdhelft kende op de derde plaats. En toen, terwijl iedereen op Heather Jackson als vierde rekende, was daar ineens de ‘girl from Curacao’ Marlies Kort. De agegroup 70.3 IM-wereldkampioene van Zell am See vorig jaar was weliswaar drie minuten later in de agegroup gestart, maar liep het hele veld voorbij. Niet alleen was de voormalig Zeeuwse daarmee van álle agegroupers (M/V) de sterkste, haar tijd zou haar zelfs nog voor Mirjam Weerd hebben gebracht. Mits ze als prof was uitgekomen dus. Duidelijk is wel dat Marlies in de Cariben woont en dus ook gewend aan deze condities, al was ze daar tevoren zelf niet gerust op. “Bij deze temperaturen een halve doen? Hm, ik weet het niet.”
De mannen race was voor Nederland wat minder important. Een groepje van vier kwam uit het water met daarbij Stenn Goetstouwers, Per Bittner en twee snelle Zuidamerikanen. Op de fiets kwam Stenn, gecoacht door Marc Herremans, goed uit de startblokken, maar in de laatste fietsronde met de klim naar de vuurtoren kwam hij zichzelf tegen. De kop was inmiddels overgenomen door Davide Guardini, de Amerikaanse/Italiaan of andersom met Per op het vinkentouw. Beide heren maakten er een waanzinnige wedstrijd van, waarbij het voortdurend stuivertje wisselen was. De laatste berichten van Monique/Arno-Mylaps toonden dat Guardini het ging halen, maar Per begreep dat hier een unieke kans lag op een double-victory. En zo geschiedde. In de laatste rechte lijn ging Bitte-ein-Bittner er vandoor en bam! daar was die grote zege waar Per al enige tijd op aast. De derde plaats ging naar de Mexicaan Rodrigo Gonzalez. De Olympiër en World Cup Chengdu-winnaar deed nota bene zijn eerste halve. Stenn was na 5 kilometer lopen uitgestapt. Zijn lichaam kon de warmte niet meer hebben. Beste Nederlander bij de mannen was een Arubaan: Romar Arends, meteen de beste van het eiland.
De sprint afstand was ook interessant. Twee topwinnaars: Renze Postma en Lisa Norden. Topgozer trouwens, deze Renze. We gaan veel van hem horen de komende jaren. Hij lag royaal aan de leiding en dat gold ook voor Lisa, die eerst zwom in de relay en vervolgens doodleuk nog even de sprint op haar naam schreef. Tja, je bent de nummer twee van de London Olympics of je bent het niet…
Intussen deed Rahel Bellinga het als 22e pro niet zo slecht in 70.3 IM Miami, als je nagaat wat een hindernissen ze meemaakte op haar reis naar deze wedstrijd.
Morgen meer, nu is het middernacht in Stampersgat en maken wij ons op voor een One Happy Island-galadiner met prijsuitreiking. En op Maui ploeteren ze nog even voort.
