Mannenprotest op Aruba; Korea viel niet mee; WK XTerra Maui – WTJ 314

MAANDAG – Op Aruba gaat het leven weer z’n normale gangetje. De laatste dranghekken worden opgeruimd, fietskoffers vertrekken richting Reina Beatrix Vliegveld en wie nog achterblijft gaat de pracht van het eiland bekijken of chillt wat op de witte stranden. Avonturiers zoeken het aan de ruige noordkust, het nationaal park Arikok of gaan snorkelen, scuba duiken of sunset-sailen op de Caribische zee. Niets doen kan ook en is – gezien de ruim dertig graden – soms zelfs noodzakelijk.

Intussen had de Challenge Aruba nog wel een vervelend staartje. De feestelijke prijsuitreiking in de tuinen van het Hyett-hotel eindigden in een anti-climax, omdat de prof-mannen niet kwamen opdagen. Ze waren er wel, maar op aanraden van Chris McDonald besloot niemand zijn prijs in ontvangst te nemen. Wat was het geval? De als vierde gefinishte Colombiaan David Guete Quintero kon in de ogen van ‘BigsexyMcDonald’ onmogelijk harder gegaan zijn als hij. De kleine Zuid-Amerikaan verloor onderweg ook nog eens zijn chip, zodat controleren lastig was. Als speaker viel me 1 ding wel op: Guete ging ongelofelijk hard op de halve marathon. Maar was niet erg van voren te vinden na het zwemmen en bij het fietsen ben ik hem uit het oog verloren. Zo’n beetje de hele middag en avond hebben race-director Richard  Belderok en Technical Delegate Michiel van Niekerk het geval Guete besproken en kennelijk tot de conclusie gekomen dat zijn vierde plaats rechtmatig was.

Dat was tegen het zere been van de gevestigde orde. Nadat Chris de kopstukken bij elkaar haalde, werd uit protest de cheques-uitreiking genegeerd. Later kregen de pro’s hun cheque nog wel. De vraag blijft of het professioneel was van deze heren om niet naar het podium te komen. De fantastische organisatie viel immers niks te verwijten. De 15 Arubaanse juryleden waren eerder die week pas opgeleid tot jurylid, maar ook hen treft geen blaam. Wie wel eigenlijk? Guete bleef erbij dat hij het volledige parcours had afgelegd en dat is door de Nederlandse officials en race-director niet langer in twijfel getrokken. Vreemd overigens dat niet even bij mij naar andere resultaten van de man is geïnformeerd. Hij was bijvoorbeeld vorig jaar wel Amerikaans duathlonkampioen en won de Panamerikaanse kampioenschappen over de lange afstand al eens. In zijn eigen land is hij schier onklopbaar. Het is sowieso wel eens een discussie waard waarom er zo weinig kruisbestuiving tussen officials en race-announcers is, terwijl het elkaar kan versterken. Maar dat is voor een andere keer.

De andere huldigingen verliepen wel soepeltjes. In een zwoele Caribisch sfeertje kwamen alle prijswinnaars naar voren. Daaronder Dick van Doorn, winnaar M60. Toch was het voor Dick waarschijnlijk eenmalig. Hij vond de halve marathon bij zulke hoge temperaturen eigenlijk onverantwoord. Andere ‘Nederlandse’ winnaars waren Joey Koevermans (M24), Romar Arendsz (M30 en beste Arubaan), Corry Giesselman (M40), Fred Krieger (M50), Monica Brinkenberg (F35), Marlies Kort (F40 overall-winnares!). De Nederlandse wielrenner Pim van der Marel werd derde op de  sprint afstand.  Bij gebrek aan een apotheose met de mannen sprongen alle topvrouwen (inclusief Yvonne en Mirjam) na hun prijsuitreiking spontaan in het zwembad voor het podium. Tot zover even Aruba, maar omdat we nog niet terug zijn geef ik geen garanties.

Ik lees intussen dat het ons nationaal drietal in het Koreaanse Tongyeong niet is meegevallen. Jammer, want zulke races zijn er om wat puntjes bijeen te sprokkelen. Uxio Abuin Ares is best een sterke Spanjaard, maar niet per se wereldtop. Toch won hij de Koreaanse World Cup-race met de Amerikaan McIllroy en de Rus Turbayevskiy op twee en drie. De Nederlanders zitten eigenlijk nog in de middenmoot, maar hadden op meer gehoopt/gerekend. Op een half minuutje van elkaar kwamen Menno Koolhaas (31^e), Marco van de Stel (34^e) en Donald Hillebregt (40^e) binnen. Dat de verschillen minimaal waren is ook duidelijk. Tussen de Spanjaard en Menno ‘Rambo’ Koolhaas zit maar 1.14 minuut.  Maar ja, daar kopen de mannen weinig voor. Marco was duidelijk niet fit en eigenlijk kunnen we alleen maar wensen dat het komend weekeinde in Japan beter gaat. Laat het in elk geval wederom illustreren hoe enorm breed de wereldtop anno 2016 is.  De Japanse Ai Ueda werd in de tang genomen door twee Amerikaanse vrouwen van wie Summer Cook won en Renee Tomlin derde werd.

En Flora Duffy maakte het waar op het WK XTerra op Maui. De unieke dubbelslag wereldkampioene op de weg en in het veld is voor de Bermudase een feit. Mexicanen worden ook steeds beter. Was Rodrigo Gonzalez dus al derde op Aruba, op Maui mocht Mauricio Mendez zich als eerste Mexicaanse wereldkampioen laten kronen. Ruben Ruzafa schoot nu te kort, Ben Allen greep het brons en titelverdediger Jossiah Middaugh werd nu vijfde. Flora Duffy liet specialisten Lesley Patterson en Suzie Snyder royaal achter zich. Mark Waaijenberg en Stef Oud werden respectievelijk 44^e en 46^e bij de M50. Marks zoon Quirijn Waaijenberg viel uit bij het fietsen. Toch zonde dat niet meer landgenoten het WK in hun programma opnemen. De Belgen waren bijvoorbeeld met dertien.

Morgen kijken we nog naar de afgelopen Ironman-races. O, had ik u allen al de hartelijke groeten gedaan van Rik van Trigt. Het is puur toevallig dat hij met zijn geliefde Karin momenteel vakantie viert op Aruba. Dat hij nog wel even de wedstrijd zondag meepikte was logisch. Rik, ik kwam er zondag niet aan toe, maar mag ik hierbij zeggen dat ik grenzeloze bewondering voor jou heb. Zoals jij je vrouw gedurende haar ziekte laat genieten van de kleinste dingen, dwingt alleen maar respect af. Moest ik toch even kwijt.

Tot morgen. En ja, nog steeds vanaf One Happy Island.