Spaghetti-Ironman, rare jongens die speakers; Ibiza en wat Ironmannieuws – WTJ 315
DINSDAG – Altijd gedacht dat de Italianen al lang een Ironman hadden, maar nee. Over de volledige afstand komt het er volgend jaar pas van. Op 23 september om precies te zijn in Emilia Romagna. In Italië wonen Marco en Robberto Scotti met wie ik veel contact heb omdat ze net als ik uitslagenfreaks zijn en meer specifiek over de Ironman-distances. Samen hebben we zo’n 1600 wedstrijden verzameld die over die afstand gingen. Zeg maar tussen Hawaii 1978 en Wilmington afgelopen weekeinde. Het verschil is dat zij er de Italianen uitpikken en ik – naast de top tien – de Nederlanders. Marco en Robberto zullen smullen bij het nieuws dat er eindelijk een Italiaanse Ironman komt. En Paul Kaye had al zin in de pasta-party.
Raar wereldje trouwens die internationale speakers. Wij zijn al nooit thuis, maar Paul en ook Kevin McKinnon, Mike Reilly, Till Schenk en Paul Groves zijn altijd onderweg. Ze hebben allen hun eigen stijl, ik zeg niet bij wie mijn voorkeuren liggen. Soms moet je er van houden, maar dat zal menigeen van mij ook vinden. Nou ja, één dingetje. De Canadese muziek die Kevin op Aruba van zijn i-Pod liet horen, zal hem ongetwijfeld lekker in het gehoor liggen, ons zei het niets. De dagen ervoor en erna heb ik heerlijke Caribische klanken opgevangen, die zeker niet misstaan hadden bij de finish. Gemiste kans. Eigen cultuur voorop.
Of er op Ibiza wel Spaanse muziek door de speakers klonk, weet ik niet. Wel dat de enige twee Nederlandse deelnemers Pim Veeger en Marijke Zeekant allebei de beste van hun agegroup waren. De wedstrijd werd gewonnen door Jordi Pascual Sales. Pim klasseerde zich als 33e van de ruim 200 mannen, net binnen de vijf uur. Marijke was elfde in totaal in een race die gedomineerd werd door Sara Loehr Munoz. Daarnaast was er nog het open Spaans kampioenschap lange afstand, gewonnen door Gustavo Rodriguez Iglesias en Dolce Olle Gatell. Andere Nederlanders waren er niet.
De voorbije Ironman-races nog even langs lopen Jonas Schomburg won de eigen 70.3 IM in het Turkse Belek. Jonas is geboren Duitser, maar komt al jaren voor Turkije uit. Beste Nederlander was Joost van Rens op een veertigste plaats en vierde M40. Marleen Valk werd 22e en vierde bij de W40. De Rotterdamse was daar zeer mee in haar nopjes.
In Miami, Florida was niet alleen Rahel Bellinga, die keurig 22e werd, ook Stefan Paalman zocht zijn geluk weer eens aan de Zuidwest kust van USA. Het pakte best aardig uit. De Holtenaar werd 70e en zevende M25. Rahel Bellinga, zoals gezegd inclusief vliegreis met hobbels, toch nog keurig 22e. Sonja Verhagen zat ook nog in de top honderd: 97e op 47 minuten van Rachel. De derde vrouw was 330e in totaal, maar dat zegt weinig. Trijnie Rozendaal-Rep boekte de winst bij de W65 en was dus andermaal de sterkste.
Ironman was er dan in Wilmington, North Carolina. Een agegroup-only-event met James Duff en Amy Farrell als winnaars. Geen Nederlander te bekennen. We laten het hier bij. De verleidingen van One Happy Island zijn te groot. Bye.
