Rachel weer super in Island House Triathlon; afsluiten in WC Japan en op Challenge Sardinië – WTJ 318

ZONDAG – Jorik van Egdom strandde op de tweede dag van de 2^e Island House Invitational Triathlon. Het avontuur op de Bahama’s moet echter onvergetelijk geweest zijn. Alleen al het ontspannen interview met de legendarische Bob Babbitt maakte diepe indruk. Bob Babbitt, voor degene die hem niet kennen, is dé man door wie elke triatleet geïnterviewd wil worden. Breakfast with Bob en de door hemzelf gecreëerde wereld Babbittville zijn begrippen geworden in de sport. En Bob is overal. Nu dus op de Bahama’s, waar hij alle geïnviteerde triatleten voor zijn microfoon krijgt. Rachel en Richard samen en Jorik apart.

Maar goed, de wedstrijden. Vorig jaar nog begonnen als een combinatie vakantie/sporten, nu is het spelletje menens. Op de tweede dag revancheerde Gwen Jorgensen zich op haar derde plaats in de proloog. Op de Enduro stond wederom geen maat op haar loopvermogen, zodat ze leidster Holly Lawrence voorbij ging. Bij aanvang van de finale had Gwen 45 tellen voorsprong op Holly en 55 op Flora Duffy. Rachel ondervond op de tweede dag veel tegenslag. Ze kreeg kramp, ontving een tijdstraf omdat ze te vroeg op haar fiets stapte. Maar er bleken nogal wat balken te liggen in de wisselzone. Daarna nog een lekke band. Het verhinderde haar niet om zevende te worden, dus een plaatsje op te schuiven en verzekerd te zijn van de finale op zondag. Daar mocht alleen de top tien tegen elkaar uitkomen. Het was dubbelfeest op het appartement van het riante Island House Nassau, want vriend Richard Murray won niet alleen de Enduro op de tweede dag, hij werd ook nieuwe klassementsleider en daarmee kansrijk op de 60.000 dollar winnende prijzenpot. Met een dikke minuut voorsprong op Cameron Dye staat de Zuid-Afrikaanse Nederlander er uitstekend voor. Jorik deed wat hij kon, maar had al zoveel moeten geven op de eerste dag dat het in dit werelds startveld niet beter kon. Als negentiende en laatste sloot hij de tweede etappe af, in de wetenschap overigens dat ook Mario Mola de finale niet haalde. Jorik:

So far so good. After the first run my race was basically over. Missed all the power on the bike…

De finale dan. Alle contacten met het eiland, waar zich alles afspeelt zijn zondag verbroken. Bob post een foto van het noodweer met vaag een triatleet bij de verfrissingspost en dus is het vooral afwachten. Twitter meldt later dat Richard Murray en Gwen Jorgensen inderdaad eindwinnaars zijn, dat Cameron Dye en Aaron Royle en bij de vrouwen Flora Duffy en Holly Lawrence de resterende podiumplaatsen innemen. En ook het fantastische nieuws dat Rachel Klamer zich heeft opgewerkt naar wederom een vijfde plaats, pikken we alvast mee. Morgen ongetwijfeld meer berichten van  Rachel en Richard zelf. De laatste mag alvast 60.000 dollar op zijn bankrekening bijschrijven.

Intussen was het in Japan nog geen makkelijke World Cup-afsluiting al zal Donald Hillebregt daar anders over denken. De Hillegommer had een prima dag, manifesteerde zich lekker op de fiets en kon het lopend sterk afsluiten. Een 26^e plaats op een Wereldbekerwedstrijd: het was Donald nog niet eerder overkomen. Waar hij op het slotnummer nog wel eens een vrije val maakte, bleef deze in Miyazaki uit. Aan het eind van het woelige zwemonderdeel nog in elkaar geramd en de kopgroep bij het fietsen gemist. Toch alles bij elkaar, waardoor het slechtste scenario voor Donald kwam: een loopwedstrijd in dit veld. “Ik kan alleen maar blij zijn op dit moment.” Bij het verlaten van Japan gaf DonaldgoesAsia al aan het land de komende jaren vaker te willen zien. Oftewel: de road naar Tokyo is ingezet. Tevredenheid bij hem, teleurstelling bij Menno Koolhaas en enige berusting bij Marco van der Stel.  Menno kwam niet goed uit de verf bij het zwemmen, miste vervolgens de Rambo-power op de fiets en toen was het overleven naar de finish voor exact dezelfde klassering als in Korea: 31^e.

Marco gaf zijn relaas over de twee laatste World Cups. “Helaas werd ik 12 dagen voor de eerste race ziek. Geen paniek, rust pakken en beer worden. Toch later een nieuwe terugval met diaree en misselijkheid. Nogmaals de handrem erop. De reis naar Tongyeong gemaakt, maar daar zelfs moeten overgeven tijdens looptraining. Daags voor wedstrijd beroerd, op de dag zelf viel het mee. Voor de start nog wel overgeven, maar toch een redelijke race. Met goede hoop naar Japan. Hele week last van droge keel, verstopte neus en keelpijn. Race begon ideaal met kopgroep van 8 man op de fiets, maar daar zat ik al meteen in het rood. De macht ontbrak me al bij het fietsen, moest bijten om niet te lossen. Na voorin gewisseld was het lopen vanaf stap 1 simpelweg kut. Slap, zakte er doorheen en mentaal op. Ik probeerde uit de slechte flow te komen, maar werd opnieuw misselijk. Het had geen nut om zo 10 kilometer uit te joggen. Teleurgesteld, boos en verdrietig op een bankje gaan zitten en niks meer van de race mee gekregen. Mijn seizoen duurde een maand te lang. Nu twee weken andere dingen om gretig aan 2017 te beginnen.” Het is zeker goed om de zinnen te verzetten, mannen. Zo zagen we al beelden van Menno en Marco op een Japanse golfbaan. Watch out Joost Luijten!

Over de Challenge op Sardinië morgen uitgebreider. Nu alvast de Italiaanse winnaars  Giulio Molinari en Sara Dossena en de top tien klasseringen van Dirk Wijnalda (9^e) en Sarissa de Vries: aanvankelijk vierde maar omdat de diskwalificatie van Tine Deckers werd terug gedraaid uiteindelijk vijfde.

In eigen land was de crossduathlon van TV Weert zaterdag de enige combi-wedstrijd. Onder mooie weersomstandigheden waren Hendrik Venema en Laura Gorter de besten. Hendrik klopte ‘master-in-bloedvorm’ Coen de Wit, derde werd RTC-man Joep Staps. Erik Kramer was nu minder op dreef en werd achtste. Na Laura volgden juniore Anna Pauline Sasserath en Dieuwertje Poort. De laatste stond op de startlijst abusievelijk als Dieuwertje Blok ingeschreven. Met het oog op de Sinterklaastijd wel begrijpelijk. Anna Pauline was dit jaar ook in de Teamcompetities te zien. Op 19 november horen we tijdens het NTB-congres hoe dat er volgend jaar allemaal uit ziet. De korte afstand ging naar het Maastrichtse talent Colin Flemings en master Judith Peeters uit Venlo.

Ex-duatleet Huub Maas deed zondag wat hij had aangekondigd: de marathon in zijn eigen Etten-Leur winnen. Op zijn 46^e verdween het laatste streepje op zijn bucketlist: Huub won glansrijk in 2.32.45 uur.

En in de Drechtstadloop van Dordrecht zagen Yvonne van Vlerken en Per Bittner na hun lange wereldreis aanleiding om eens lekker de beentjes te strekken. Met Yvonne’s familie dicht in de buurt snelde Per naar een achtste plaats in 1.13 en werd Yvonne winnares in 1.17. Die tijd liep ze in het voorjaar ook op de Gastelse Vlietloop. Waar menig Aruba-reiziger worstelt met een jetlag, gaat het koppel onverwoestbaar verder. Gevraagd naar het geheim, antwoordt Yvonne met twee woorden: DE LIEFDE.