Op een onbewoond eiland, zijn alle triatleten één; Sardientjes voor Dirk en Sarissa – WTJ 319
MAANDAG – Ooit wordt er een triathlon op Antartica of de maan gehouden. Op zoek naar nieuwe grenzen gaan ook organisatoren steeds verder. Zoals op de Bahama’s, waar na de eerste twee races de finale met tien mannen en tien vrouwen op een onbewoond eiland werd gehouden. Per watervliegtuig werden de finalisten naar dit paradijsje gebracht, de ‘losers’ en ‘fans’ konden er per boot heen. Eenmaal aangekomen waren de naweeën van de cycloon Matthew nog steeds zichtbaar en daardoor het idyllische decor enigszins verstoord. Improviseren was het ook voor de meegereisde media, tijdwaarneming etc. Bij gevolg kwamen de resultaten maar mondjesmaat door. De eindrangschikking sijpelde nog wel binnen, maar niet de laatste etappe. Daar moest Rachel Klamer wel hoog in geëindigd zijn getuige haar vijfde plaats in het slotklassement.
En inderdaad: achter wereldkampioene Flora Duffy en Olympisch kampioene Gwen Jorgensen (eindwinnares) sloot Rachel de sprint-finale als derde af. De andere dag deed alles pijn, maar dat was het wel waard. De mannenfinale was voor Cameron Dye, maar hij kon de achterstand op Richard Murray niet meer goed maken. Aaron Royle werd zowel derde in de laatste etappe als in de finale. Bye, bye Bahama’s. Wie zullen er volgend jaar uitgenodigd worden?
De Challenge Forte Village in Sardinië dan. Met de overwinning van Europees kampioen Giulio Molinari kon ook de nummer twee Pieter Heemeryck vrede hebben. En ook Dirk Wijnalda was content over zijn hele seizoen. En terecht. De mooie negende plaats in Sardinië maakte de tegenvallende Challenge Mallorca goed. In drie hele triathlons stond Dirk op het podium. “Mijn beste race was Challenge Venetië (1e), maar het mooiste moment was de finish in Almere. Zo gaaf!” Mooi dat de Utrechter Fries ons nationaal triathlonmonument zo koestert. Op zijn Facebook dankt hij zijn trouwe sponsoren Rijwielpaleis Bilthoven, Velofit, SCOTT, Aqua Sphere en High5. En wij danken Dirk voor zoveel mooie sportmomenten in 2016. Plannen voor volgend jaar worden al gesmeed.
Ook Sarissa de Vries doorstond haar debuut op een internationale halve triathlon goed. Haar doel was te kijken waar ze staat t.o.v. de internationale top. De zwemstart en twee navigatiefouten in het water zorgden voor een ‘valse start’. Daarna had Sarissa een uitstekend fietsonderdeel op het zware parcours. Derde kwam ze van de fiets achter Michelle Vesterby en Tine Deckers. Op de halve marathon wilde de Maastrichtse graag onder het anderhalf uur blijven, maar echt tempo maken was er nooit bij. “Lekker gelopen, maar niet hard genoeg. Twee keer voorbijgelopen en dus vijfde. Nu rust nemen en plannen voor volgend jaar maken.” Ook Sarissa dankt aan het einde van het Europese seizoen haar sponsors Fusion Store Ron for Run, Davilex, Specialized, Sailfish en EDO Sports. Sara Dossena liep dus op die pittige 21 kilometer iedereen nog voorbij. Een zege was er ook voor Ruud van den Broek. De Loosdrechter atleet won in Almere een startbewijs voor Aruba, maar koos toch voor Sardinië. Het leverde hem een 39e plaats in totaal op, 51 minuten na Molinari. Maar Ruud was er wel mooi de eerste M50 mee.
Even spectaculair transfernieuws tussendoor. Jelle van Lanen, jongeman voor de toekomst, voegt zich per direct bij het Canyon Fusion-team van Edo van der Meer. Komende maand gaat Snelle Jelle voor zijn achtste (!) nationale titel in zijn jeugdjaren (tri, crosstri, du, crossdu en dat dan twee jaar op rij) en daarna komt hij in de lichting Niek Heldoorn, Youri Keulen, Finn Timmermans terecht. In zijn nieuwe team gaat Jelle alvast proeven aan de 1e Divisie-wedstrijden. Meer hoeft nog niet, rustig opbouwen. In diezelfde beschermende sfeer kon hij, dankzij André Kwakernaat ook gedijen in het Team4Talent. Koesteren deze krachtpatser uit Elst, die bovendien kan uitgroeien tot een echte diabetes-ambassadeur à la Bas van der Goor. Zet ‘m op Jelle en Edo: excellent choice!
John Wragg was maandag live op Facebook. De Amerikaan is niet zo maar iemand. Hij heeft zijn schaapjes al lang op het droge en kan als zodanig in de sport wonderlijke prestaties verrichten. Zo is hij inmiddels ruim 200 keer (!) gefinisht in een Ironman-race. Daar moet je dus wel de hele wereld over. In Maastricht was hij vorig jaar. Wat je ook van hem mag vinden, hij zamelt ook nog eens geld in voor goede doelen. En dus laten we John voorlopig lekker zijn ding doen. Op naar de 300, denk ik.
Eén Nederlandse deelneemster op de 70.3 Ironman Austin Texas. Lenny Ramsey, lerares in Saint Louis werd 86e op een uur achterstand van de Antiguaanse winnares Jeannie Seymour. De mannenrace ging naar de Amerikaan Chris Leiferman.
Nog een paar winnaars vergeten van de crossduathlon Weert. De Belg Yordan Beusen en de Waalwijkse Soo Yin van Noorloos wonnen de korste afstand en de koppelcross ging net als vorig jaar naar Jos Pols.
De komende dagen meer over het NTB-congres, over de verkiezingen van triatleet van het jaar en ook nog een soort inhaalslag in ‘vergeten zomerse uitslagen’. Bijvoorbeeld van Jurgen Claassen, die vorige week een Amerikaanse triathlon won. Tja, dat haalt de voorpagina’s hier spijtig genoeg niet hè.
