Een carnavalesk jubileum; Frank en Maud regeren de crossduathlon; IM Malaysia – WTJ 333

(foto’s Christie Brouwer)

ZONDAG – Niet de vijftigste, de honderdste of de tweehonderdvijftigste aflevering van WTJ beschouw ik als een bijzondere. Nee, de 333^e is speciaal. Om het cijfer drie draait het immers sinds de triathlonsport werd uitgevonden. En als dat ook nog eens samenvalt met het weekeinde waarin de nieuwe prinsen carnaval zijn bekend gemaakt. Voor de niet-ingewijden. Carnaval ‘leeft’ op het getal elf, het seizoen begint daarom op 11 november (elf-elf) en elke veelvoud  van het getal (22, 33, 44) is een groot feest waard. In het (Brabantse) Oud Gastel wordt dat volgend jaar doorvertaald naar de triathlon. Die wordt voor de 33^e keer gehouden. Twee drietjes en dat is voor de organisatie een jubileumeditie. Een speciaal boek met veel foto’s en de 33-jarige geschiedenis van het evenement ziet op 24 juni 2017 het levenslicht. Wie mee doet, maakt kans op zo’n schitterend fotoboek. Nu snel  over naar afgelopen weekeinde.

Nog één keer dit jaar klonk bij een NTB-evenement het Wilhelmus en werden de rood-wit-blauwe truien uitgereikt. De crossduathlon van Valkenburg-Vilt ging twee jaar geleden niet meer door wegens een gebrek aan deelnemers. Dat lieten de organisatoren niet op zich zitten. Ze kandideerden zich voor twee jaar voor het NK en dat leverde vorig jaar en ook afgelopen zaterdag prachtige wedstrijden op.

Dat de overwinningen van Frank Schotman en Maud Golsteyn vorig jaar geen toevalstreffers waren, bewees het duo zaterdag. Aan het Geuldal waren ze duidelijk sterker dan de toch niet malse concurrentie. Frank kwam als gewezen professioneel ATB-er weer oersterk op dat onderdeel voor de dag. Opvallend: zijn benen scheert hij niet meer. Op social media stond ergens: geschoren benen, zooo NK 2005. Het zegt vooral iets over het plezier dat de man uit Gouda aan zijn pas laat ontdekte tweede sport beleeft. Het was opnieuw Tibor Gijssen, die het zilver pakte. Tibornator, de gigant uit Nijmegen liet op zijn beurt zijn provinciegenoot en superveteraan Coen de Wit achter zich. Een prachtig podium daar in het diepe zuiden. Tibor deed het goed in Zofingen, maar had ook de nodige hersteltijd nodig. Het was genoeg om weer ouderwets te vlammen voor de man die nota bene zes jaar geleden nog door teelbalkanker werd geveld. Lance Armstrong, maar dan anders. En Coen? Fenomenaal hoe hij na het brons op de weg (achter Nils Pennekamp en Alexander Picard) een maand later datzelfde eremetaal in het veld weet te pakken. Veldrijder/nieuwkomer Erik Kramer greep nog net naast het podium, Glenn Wesseling was lekker bezig en Hawaii-ganger Bob Martens verraste aangenaam met een negende plaats.

Bij de vrouwen konden we na de Reusel-duathlon wel stellen dat Maud Golsteyn kans maakte, maar tegelijkertijd was Maud dit jaar niet zo zichtbaar als anders. Hartje zomer besloot ze bijvoorbeeld de XTerra’s even gedag te zeggen en zich in te schrijven voor een zware meerdaagse mountainbike wedstrijd: The Great Divide Mountain Bike Route. Dat is 2800 mijlen ATB-en van Canada dwars door de Rocky Mountains naar Mexico. En onderweg letterlijk beren op je weg vinden. Het is overigens te hopen dat ook in het Trump-tijdperk GDMBR nog kan worden gehouden. Hoe dan ook, Maud en Lars deden hem en daarna was het zaak om weer wedstrijdritme op te doen. Het bleek alleszins genoeg voor titelprolongatie. Laura Gorter schoof een plaatsje op en behaalde zilver, het brons was er voor Dieuwertje Poort. Een maand geleden in Spijkenisse nog ziek uitgestapt, nu zielsgelukkig met de derde plaats.

Net buiten de top tien wordt Raimond van der Boom de snelste der mannen 40. Thom Rutten en Roger Vrancken vergezelden de Assenaar bij de huldiging. De sterke categorie M45 kreeg na Coen ook Michael Krijnen en hardloper en debutant Edo Baart op het podium. Close-finish ook bij de mannen 50 met een nieuwe kampioen Mark Westerhof, die Ron Aardenburg en John Aalbers verraste. De andere mannelijke kampioenen waren Marc de Bokx (M60), Gerard van Wissen (M65) en Koos Rademaker (M70). De laatste was Godfather van het bondsblad als redacteur voorloper van Gerard Terwisscha en Roel Kerkhof. Sterk was ook Reitze Bok op deze crossduathlon. In de paratriathlons zien we Reitze minder vaak, maar het sporten is hij niet verleerd.

Bij de dames 45 een mooie tweestrijd tussen Simone Hakenberg en Ingrid van Lubek, waarbij Simone aan het langste eind trok. Joekie de Hoog won bij de D60. Opmerkelijk dat D45 vier deelnemers trok, maar D40, D50 en D55 geen enkele.

Volop spanning ook in de juniorenwedstrijd, waar titelverdediger Youri Keulen het aflegde tegen drie mannen: Finn Timmermans (al vaak dichtbij een landstitel, nu was het raak), Joey van ’t Verlaat en Thomas Cremers. Twee juniores waarvan Eva Cornelisse net even harder liep en fietste dan Lotte Beckers. En  de jeugd tot slot. Geen  Shirin van Anrooij voor haar tiende (!) landstitel. De Kapelse koos voor de GP van Brabant, een veldrit in Rosmalen die ze prompt won.

Tamar Veltman greep haar kans en zag dat beloond met een eerste landstitel. Samen met stadgenote Dirkje Lebouille en Kim van ’t Verlaat (zus van Joey) stond er ook bij de jeugd een mooi podium. En hoewel de speaker van dienst er geen erg in had, was het voor Jelle van Lanen wel degelijk zijn achtste en tevens laatste nationale jeugdtitel. Ongeslagen eigenlijk maakt hij de overstap naar de junioren. We zijn heel benieuwd hoe Snelle Jelle het er met zijn nieuwe team Canyon Fusion vanaf gaat brengen.

Er zijn nog drie Ironmans te gaan dit jaar. De eerste was zaterdag in Malaysia. De Zweed Fredrik Croneborg doet eigenlijk alleen maar Aziatische triathlons. Maar dan is hij wel op z’n best. Hij won in 8.39.12 en bleef de Braziliaan Thiago Vinhal nipt voor. Beste Nederlander was Dave Lommen. De geboren Leidenaar woont en werkt in Singapore. In 11.15 uur was de klus geklaard, goed voor een 144^e plaats. Dave was een uur sneller dan vorig jaar. Een derde plaats was er voor Willehard Wortelboer bij de M60. Ook Willehard woont in Azië. Hij deed er 12.55 uur over, het leverde helaas net geen slot voor Hawaii op. Vier Nederlanders bereikten de finish op het tropische eiland Langkawi..

Tot slot: van tropisch naar koud. De schaatslopers, die normaal in Tilburg begin september aan de bak kunnen, nog even geduld uitoefenen. Vanwege problemen met het huren van de Tilburgse schaatsbaan, is de zesde editie verschoven naar maart. De exacte datum wordt binnenkort bekend gemaakt.