Ironman-records: van Lionel, maar ook van Yvonne (12 keer), Pijnacker en Tegenwindfietsen – WTJ 340
MAANDAG – Vijf jaar hield het Ironman-record van Marino Vanhoenacker stand. Op een wat ongebruikelijk moment in het kalenderjaar (november) dook Lionel ‘Kolonel’ Sanders er zondag onder: 7.44.29 uur. Altijd voor wat het waard is natuurlijk, maar snel ging het zeker daar in Tempe, Arizona. Mike Reilly raakte euforisch, het publiek stond er beetje ongelovig naar te kijken. Onze aandacht ging natuurlijk uit naar de vrouwenrace, waar Meredith Kessler voor een hattrick zorgde en ook dat in een scherpe tijd: 8.48.23 uur.
Maar je zal maar Yvonne van Vlerken heten en je seizoen eigenlijk al afgesloten hebben. ‘Nou vooruit, nog eentje dan’, zal ze tegen vriend Per Bittner gezegd hebben en hup daar ging het reizend tri-circus voor een laatste maal dit jaar de Oceaan over. En dan, terwijl je eigenlijk niks verwacht, rolt daar een 8.51.27 uur uit, is ze tweede en duikt ze voor de twaalfde (!) keer onder de negen uur. Ook dat is een wereldrecord. Fe-no-me-naal. Zelf noemde ze het ‘The Battle of The Veterans’ aangezien beide vrouwen niet alleen zeer ervaren, maar de dertig al even gepasseerd zijn. De stand is volgens Yvonne 1-1 met Meredith en steeds weer pushen ze elkaar naar zeer scherpe eindtijden. “Nu is het tijd voor een beetje rust en winterslaap in Europa”, aldus Yvonne, “En daarna uitzien naar nog meer sub-9 hours.” Zo mogen we het graag horen. Almere is alvast een eerste uitdaging in 2017. Per werd overigens in het topveld negende. Beste Nederlandse man was Ewoud Hulseweg op een 74e plaats en dertiende M40. Dat alles in een tijd van 9.30.53 uur.
Dat de teamspirit er ook in Australië goed in zat getuigde de achtste plaats op een totaal van twaalf landenteams op het wereldkampioenschap mixed-relay crosstriathlon. Met Rob Barel, Cora Mulder, Carla Zijlstra en Bart Hollemans was het team qua leeftijd veruit het oudste, maar dus niet het minst snel. Schitterende afsluiting van een mooi en bijzonder WK. Voordat de in Nederland woonachtige deelnemers weer terugreizen, plakken ze er nog een paar dagen vakantie aan vast. Terecht.
Hier is het weer immers niet om over naar huis te schrijven. Dat bleek in Pijnacker bij de crossduathlon. Veel geknakte takken, een tent die de lucht in ging. Maar gelukkig geen ongelukken of verwondingen mede dankzij het verscherpte toezicht van alle vrijwilligers. Wel veel heroïsche verhalen na afloop hoe bar en bas het was geweest op het toch al zware parcours. Christiaan Solleveld en Alieke Hoogenboom bleven, zoals gezegd het langst overeind. Voor Alieke was het haar vierde zege in Pijnacker. Ze moest daarvoor elfvoudig (!) winnares Riikka Vreeswijk-Kelja achter zich laten. Dat lukte, zij het niet met zo’n gek grote marge. Laura Gorter, inmiddels ook geen kleintje in de duathlons, werd derde. Snelste loper Christiaan Solleveld moest het op de ATB afleggen tegen Paul Schermers, maar herpakte zich in de tweede run. Net als vorig jaar werd Paul tweede en was thuisfavoriet en master Michel van Schie de nummer drie. Martin Vermeer won bij de recreanten, John Engele was – haast traditiegetrouw – de snelste master 50. Berdine Bakker was snelste recreante en bij de 82 duo’s gingen De Halve Zolen er met de winst vandoor.
Zeker zo zwaar was zondag de 8,4 kilometer lange tijdrit op de Oosterscheldekering. Waarom? Wel er stond windkracht negen en de deelnemers hadden de genadeloze wind voortdurend tegen. In één rechte lijn fietsen met zo veel mogelijk storm op kop en dat ook nog eens op een gewone fiets zonder versnellingen. Dat is in een notendop het NK Tegenwindfietsen. De hoogst gemeten windstoot was zondag maar liefst 107,4 kilometer/uur. De vierde editie ging de geschiedenisboeken in als ‘De Hel van 2016’. Maar de winst ging naar Teun Sweere, voor ons niet helemaal onbekend. De oud-wintertriathlonkampioen klokte 22.30 en bleef daarmee onder meer oud-prof Johnny Hoogerland voor.
Mathilde Matthijssen was razendsnel bij de vrouwen, maar ook daar een triatlete op het podium: Karin Sloove die derde werd. Prachtig evenement, oer-Hollands.
Veel wind ook in Fortaleza, Brazilië. Te veel voor Mark Schoonhoven, die de week voorafgaande aan de Ironman ziek werd en zaterdag dus met lage verwachtingen van start ging. De Rotterdammer deed wat ie kon, maar kwam al misselijk uit het water en enige power ontbrak hem ook bij het fietsen. Mark gaf op, maar beloofde meteen volgend jaar voor zijn 25e finish te gaan. Somewhere in the world. Koen van Putten finishte wel als 106e in 10.55 uur en was daarmee enige Nederlander, die de woorden You are an Ironman kreeg toegeworpen. De winst ging hier naar de Braziliaan José Belarmino Souza Filho in 8.45 uur. Maria Porrini schreef geschiedenis door als eerste Uruguayaanse een Ironman op haar naam te schrijven. Ze deed er exact twee uur langer over dan de mannenwinnaar.
De meeste Nederlandse triatleten verkneukelen zich al op 30 april volgend jaar. Nee, geen Koninginnedag meer, maar Super Sunday. Oftewel de dag dat alle Teamcompetities bijeen komen op en rond het zwembad van Arnhem voor de start van de Teamcompetitie. We nemen de kalender de komende dagen nader onder de loep.
