Triathlons in Azië: Willehard vertelt; voorbeschouwing Cozumel en razensnelle Wesley – WTJ 342
WOENSDAG – Met het oog op Tokyo 2020, met de Ironman miljoenenaankoop van de Dalian Wanda Groep is Azië voor de triathlonsport natuurlijk een zeer interessant werelddeel geworden. Ik geloof dat ook de Powerman daar haar pijlen op gericht heeft. In deze aflevering laten we Willehard Wortelboer aan het woord. Hij woont al bijna tien jaar in Azië (en al 34 jaar buiten Nederland), is inmiddels gepensioneerd en heeft dus alle tijd voor zijn favoriete sport.
De afgelopen drie jaar deed hij mee aan de Ironman Langkawi en ook aan de Challenge in Taiwan. Zijn derde plaats in de Maleisische Ironman was vorige week niet voldoende voor een Hawaii-slot, maar Willehard blijft gewoon lekker doortrainen tot het wel een keer lukt. Hij verontschuldigt zich voor de late reactie, want na Malaysia vloog hij door naar Phuket voor de 70.3 Ironman van komend weekeninde. “En intussen was mijn vrouw ook nog jarig.”
Dan steekt hij van wal. “Als achtergrond voor mijn werkgever heb ik zes jaar in Shanghai, China geoond en gewerkt en daarna drie jaar in Maleisië. Sinds 1 februari ben ik met pensioen en heb mijn triathlonhobby feitelijk als nieuwe carrière opgepakt. De sfeer in Zuid-Oost Azië bevalt ons prima, we hebben hier veel kennissen en vrienden gemaakt. Tegelijkertijd woont familie en kinderen in Europa dus we verdelen onze tijd fifty-fifty tussen Nederland en Phuket, Thailand.”
In Lake Phuket wordt al dertig jaar een internationale triathlon gehouden. De eerste winnaars in 1994 waren Mike Pigg en Karen Smyers, niet de eerste de besten. In de beginjaren deed Nick Marijnissen enkele keren mee, de laatste jaren zijn naast Willehard en zijn zoon Jonathan Wortelboer ook triatleten als Mark Wilson en Jurgen Swinckels geregeld in deze wedstrijd te vinden. Willehard: “We hebben voor Phuket gekozen omdat er uitstekende trainingsfaciliteiten voor triathlon zijn. Jurgen Zack heeft hier zijn trainingschool onder de naam Thanyapura Z-coaching en ook oud-Hawaii winnaar Chris McCormack komen we regelmatig tegen. Buiten de toeristengebieden is het leven goedkoop en aangenaam. En Thai eten is heerlijk, het klimmaat prettig. Wel warm, maar daar wen je aan. Als het regent, pak je geen kou. De vluchtverbindingen vanuit Phuket naar andere landen zijn perfect. Er zijn meer leuke races in vooral mooie natuurgebieden. Wij hebben nu de luxe om wat langer op een plek te verblijven en er dan bijvoorbeeld te gaan duiken of bergklimmen. We hebben geen vaste woon- of verblijfplaats hier. Onze voorkeur gaat uit naar goedkope hotelletjes, bed&breakfasts of homestays. Zo komen we makkelijker in contact met de lokale bevolking. Ik zou graag wat meer naar Chinese races gaan, maar daar is meer Visa-bureaucreatie. In andere Zuid-Oost Aziatische landen kunnen we makkelijker 1 tot 3 maanden verblijven. Dat maakt reisplannen flexibel.”
Vijf jaar geleden is de in Tanzania geboren globetrotter begonnen met triathlon. “Daarvoor deed ik heel weinig aan sport, een paar uur per week. Toen begon triathlon hier pas goed op te komen. Eerst kleinschalig, maar goed geregeld en uitnodigend. Aan mijn eerste ITU-race Olympische afstand in Chengdu kreeg ik zelfs mijn vliegticket betaald. Aanvankelijk trainde ik alleen, maar via trainingskampen in Phuket ben ik meer een groepspersoon geworden. Sinds ik in juni op Facebook zit, houden we als triatleten goed contact en schrijven we gezamenlijk in voor de races.”
Willehard beseft in een bevoorrechte positie te staan. “Ik teken een rooskleurig plaatje. We moeten wel alert blijven, want er zijn heus ook lokale spanningen. Maar wie plannen heeft hier mee te doen aan wedstrijden kan me altijd via Facebook opzoeken. Kwalificatiemogelijkheden waren hier in het verleden makkelijker, al worden de startvelden steeds sterker.”
Succes komende weekend Willehard op je ‘thuiswedstrijd’ in Lake/Laguna Phuket. Aan de andere kant van de aardbol gaat – nog steeds niet de laatste – Ironman van start. Het Mexicaanse eiland mag dit jaar gezien worden als het Mekka van elke triatleet. Was er eerst de Grand Final van de ITU met die fantastische wereldtitel voor Jorik van Egdom, nu gaan zo’n 2500 atleten zich ongetwijfeld in het zweet werken op de Ironman Cozumel.
Het was jarenlang één van de favoriete races van Yvonne van Vlerken (maar ja, Yvonne houdt van elke race) en ze won ‘m uiteraard ook twee keer: in 2009 en 2010. Na Arizona is het echter goed rusten voor haar en terecht. Haar bedank-video was prachtig. Omgekeerd wil ik zeggen: jij bedankt Yvonne, voor weer zo’n mooi sportjaar.
Drie Nederlanders doen wel mee. Team4Talent vaardigt haar twee captains Bas Diederen en Mark Oude Bennink af. Bas was er al twee keer eerder. In 2012 werd hij tweede achter Ivan Rana, twee jaar later viel hij uit. Bas is voldoende hersteld van de voetkwetsuur, die hij opliep in Barcelona. Laat hem aub een lekkere race doen. Geldt natuurlijk ook voor Mark, maar diens seizoen was al best geslaagd. De mannen hebben allicht af te rekenen met de Belgische klasbak Frederik van Lierde, debutant in Mexico.
De derde Nederlander is Frank van Vugt, in de 70.3 van Kromborg Denemarken beste Nederlander. Carlo Mansur is de enige Arubaanse deelnemer.
Tot slot nog even terugkomen op de Zevenheuvelenloop. Niet Stefan van Thiel, maar de pas 20-jarige Wesley Mols was de snelste triatleet. Op een fantastische 22e plaats in 48.08 en pal achter topatleet Patrick Stitzinger. De biologiestudent is een man om rekening mee te houden. Op het NK sprint in Veenendaal scoorde hij ook al de tweede looptijd, maar het komt in de einduitslagen nog niet altijd zo zichtbaar over.
