Surprises; alle Nederlanders in Busselton; HITS Series en de Top 50, die eraan komt – WTJ 353

15401433_1292574744097576_1293748954_n

DINSDAG – Surprises uitgepakt, rijmen voorgelezen. Op naar de kerst. Mijn cadeautje zat daar mooi tussen: een foute kerst-trui met uiteraard iets van een hobby verwerkt….

15320426_1292571434097907_1702898020_n

We gaan nog terug naar Busselton, voor de slot-Ironman Western Australia. Natuurlijk had Rahel op meer gehoopt. Was ze in haar agegroup gestart, was ze tweede geworden. Maar de Soester triatlete gaat dus voor de profs. Als 78e vrouw in totaal kwam ze uit het prachtige zwemwater aan de Westkust. Fietsend haalde de sterke full-time (!) psychologe de ene na de andere vrouw terug om als negende aan de marathon te beginnen. Hoewel Rahel een haat-liefde verhouding met heles heeft en zich liever op de halves richt, blijft één doelstelling overeind: in een top tien van een Ironman eindigen. In Zuid-Afrika lukte dat met een elfde plaats net niet en nu in Busselton finishte met ’thuis gelaten’ loopbenen voor de marathon als…elfde.

15403050_1292570187431365_1553226206_n

Beste Nederlander was dus Sjoerd Algera. De geboren Fries studeerde werktuigbouwkunde aan de TU Delft en vertrok vervolgens naar Fremantle, niet ver van Busselton vandaan. Zijn thuiswedstrijd ging voortreffelijk: 49e in 9.18 uur. Sjoerd is pas 32, dus man voor de toekomst wellicht. En dan te bedenken dat hij in zijn studententijd vooral sterk was op de gladde ijzers als marathonschaatser. Maar daar heb je Down Under niet veel aan, zal ook Carla Zijlstra ervaren. Marcel Ewals deed er (13.52 uur) iets langer over, maar ook hij heeft een verhaal. Marcel is een reizende business-man met zijn roots in Limburg. Het bijzondere van hem is dat hij met zijn 102 kilo tot de echte zwaargewichten in de sport hoort. Niet voor niets is hij aangesloten bij de internationale club van Heavyweight Triathletes met de Amerikaanse multimiljonair David Alexander (menigmaal ontmoet in triathlon Alanya, waar hij ereburger is) als grote voorbeeld. Dave deed een slordige 300 triathlons. Marcel is echter ook goed bezig. Na vijf 70.3 Ironmans stond in Busselton zijn eerste hele op het menu. Stevige kost, maar niet voor deze krachtmens. Xander Nijnens – die op zijn beurt weer in Zuid-Afrika woont en werkt – kwam na 11.50 uur binnen en bij de vrouwen mocht ook Carolyn Schroten zich na 15.23 uur Ironman noemen. Ook Carolyn emigreerde na een technologisch opleiding in 2001 naar Australië. O, en Vabrousek was toch ook een beetje op van de vele wedstrijden en het reizen tussendoor. De Tjechische Locomotief (o nee, dat was Emil Zatopek) eindigde als 36e in 9.07 uur.

Ook de HITS-series zijn ten einde. Palm Springs was afgelopen zaterdag de laatste in de reeks van dit hier nauwelijks bekende Amerikaanse circuit  met hele en halve triathlons. Kleinschalig, want meer dan honderd deelnemers zijn er nooit. Geen prijzengeld dus geen toppers. Matthew Tatum en Christie Krompel waren de laatste winnaars in tijden van respectievelijk 10.35 en 12.37 uur. Enige Nederlander was Robert van Leeuwen op een 64e plaats in 15.55 uur. De laatste binnenkomer – Danielle Rose – deed er 17.08 uur over.

15211517_1329322063754066_1529951322_n

 

De afleveringen worden korter, maar u hoeft zich niet te vervelen. De 50 Topprestaties van het jaar komen eraan. Daar mag iedereen zich in deze decembermaand over buigen. We hebben een selectie moeten maken en ten opzichte van vorig jaar was dat al weer moeilijker. Conclusie: we presteren steeds beter. O ja, als bonus is ook Fleur Wierda meegenomen. Het meisje uit Emmeloord deed samen met haar vader Wytse mee in Urk, maar niet echt in een sportrolstoel. De actie die daarop los kwam, bracht heel wat teweeg. We vonden dat ook Fleur meegenomen mag worden in de nominatieronde. En voor volgend jaar hebben we de eerste topprestaties eigenlijk ook al weer te pakken met de tweede plaatsen van Thomas Bruins en Miriam van Reijen in Pilipinas.

15319417_1292570420764675_295759344_n

Geen wonder dat John Raadschelders stond te glunderen bij de finishlijn. Wat me wel opviel was de wat ‘eenzame’ finish van al die toppers. De Filipinos liepen kennelijk niet warm voor deze run-bike-run of ze stonden juist elders op het parcours. We zullen het John een keertje vragen al is hij daar misschien niet altijd even objectief in. En dat mag, als je Mister Powerman heet…

 

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.