Iedere dag een WTJ; de bewonderenswaardige strijd van dappere, lieve Tessa – WTJ 365
DINSDAG – Waren we iedere dag met een WTJ op de proppen gekomen, dan bestonden we vandaag 1 jaar. Het is aflevering 365, maar ja een Olympisch schrikkeljaar telt natuurlijk 366 dagen. Vieren we het morgen nog een keer. Welkom. We blijven ons best doen jullie dagelijks van tri-info te voorzien. Andersom doen we – net als Wikipedia wel eens doet – soms een beroep op jullie. Zijn jullie vertrouwd met bedrijven in de sport en leisuresfeer, tri- of duathlon gerelateerd en denken jullie: die hoort thuis op trikipedia.nl, laat het ons weten.
Tot zover een stukje zelfpromotie. Over tot wat nieuwtjes. Ik was geroerd door de laatste blog van Tessa Linssen en ik niet alleen natuurlijk. Leg je net het bondsblad naast je neer met die leuke verhalen van de drie mamma’s Sione Jongstra, Eva Janssen en Cindy Winckers en dan legt Tessa haar ziel bloot.
Nu is haar sprankelende verschijning met tintelende ogen, maar ook haar doorzettingsvermogen voor mij toch al aanleiding haar tot mijn favoriete top tien te rekenen, maar na vandaag groeit mijn bewondering nog meer.
We nemen haar blog niet over. Dat is iets van haar. De terugblik op het jaar opende met euforische momenten: nieuwe, leuke baan, stoer triathlonseizoen, Rik die zich voor Hawaii kwalificeert. On top of the world, zo voelden de Linssens zich. En dan komt er die wending in het verhaal. De boosheid, verdriet en zelfs jaloezie op stelletjes waar het wel lukt: zwanger worden. Ik kan het niet zo mooi verwoorden als Tes dat doet. Enerzijds omdat ik geen vrouw ben, anderzijds omdat het zo’n persoonlijke en tegelijk heftige strijd is. Uit de reacties op haar blog blijkt hoe moedig het van Tessa is om van haar hart voor even geen moordkuil te maken.
Lieve Tessa, de tri-wereld gunt het je meer dan ooit. Ik wil je bedanken voor zoveel openhartigheid. Het doet me denken aan de jaren waarin het ook bij ons thuis niet vanzelf ging. Maar laat ik het geenszins naar me toe trekken. Met weliswaar grote tussenpozen zijn hier drie Broekjes ter wereld gekomen. Veel vrouwen (en evengoed mannen) zullen je verhaal enorm waarderen. Het klinkt gek, maar anno 2016 rust op ‘de maandelijkse teleurstelling’ nog beslist een taboe. Dikke knuffel voor jullie beiden.
Ik had nog meer willen doen in dit WTJ. Bijvoorbeeld de Triathlon Beurs te Nieuwegein al een beetje promoten, melden dat de triathlon Oud Gastel hard vol loopt, dat Gregor Stam al twee jaar lang iedere dag zijn kilometers maakt en inmiddels op 11.573 kilometer zit, de aansluiting van Maya Kingma bij het Ferro Mosae/Edo Sports Team Maastricht met nog altijd Tokyo 2020 als doel… Maar we laten het bij een mooi moment van aandacht voor de niet altijd vanzelfsprekende dingen des levens: een gezinnetje stichten.
Tot morgen.
