Hai, wat ’n start in Dubai; drie meisjes in the dessert; brons Diederik in Israman – WTJ 396

 

VRIJDAG – Monday I’ve got Friday on my mind. Maar dan vooral omdat het weekeind begint. Middenin de winterslaap al volop in de wedstrijden zitten en dan ook nog eens op vrijdag. Ik moet er altijd weer aan wennen. Gelukkig was Ruud wel scherp, wekkertje gezet om 4 uur en de 70.3 Ironman Dubai van begin tot eind gevolgd. Driewerf hulde, al vermoed ik dat mijn collega vandaag op zijn werk nog wel een tukkie gedaan heeft.

Het was dus de Arabische lente vandaag met Dubai en Israman op dezelfde dag. Een wereldveld in Dubai al had het nóg mooier geweest als hier meteen het eerste Gomez-Frodo duel zou zijn. Anderzijds moest Javier eerst terugkomen in zijn wedstrijdritme. Drie weken vóór de Spelen in Rio wierp de Spanjaard de (rode?) handdoek in de ring. Zijn elleboogbreuk maakte deelname onmogelijk, meteen waren de Brownlees van hun grootste uitdager verlost.

Terwijl wij vanochtend de autoruiten nog stonden te krabben, gingen de profs in Dubai zonder wetsuit de Perzische Golf in, gevolgd door 2000 agegroupers (met wetsuit eventueel). Het was Lucy Charles, die het warme water als eerste verliet. Ryf lag toen al aan de hielen van de Britse, twee jaar terug al wereldkampioene 70.3 in de jongste agegroup. Yvonne van Vlerken zwom helemaal niet slecht op een zestiende plaats. Vijf minuten later kwam de prof-debutante Pleuni Hooijman uit de Golf. Tussen hen in zwom Leane Fanoy. Voor de geboren Venhuizense was het een thuiswedstrijd, sinds ze jaren terug met haar ouders naar Abu Dhabi verhuisde. De Australische Elli Salthouse verraste bij het fietsen en begon zowaar voor Ryf aan het lopen. De Aussies Salthouse en Sarah Crowley flankeerden haar op het podium. Deels blootvoets legde de Finse Kaisa Lehtonen de halve marathon af, omdat ze haar loopschoenen niet kon vinden. Sandra Wassink kan hiervan meepraten. De Finse werd alsnog vijfde.

En dan het Nederlandse trio. Yvonne had lekker gezwommen en dacht snel de top tien in te kunnen fietsen. ,,Sta ik daar twee minuten te kloten in de wisseltent, kreeg mijn zwempakje niet uit en mijn vizier van mijn helm ging mis. Dus afgedaan en dat met dat leuke woestijnzand in mijn bakkes, haha. Onderweg ook fietscomputer nog kwijt, ik leek wel een beginner.’’ Het irriteerde Vonsy niet, omdat Dubai als trainingsrace te boek stond. ,,Een dag eerder stonden Per en ik nog in de sneeuw en we hebben training voor twee Ironmans in de benen. Met al die domme fouten zat een top tien er niet meer in. Nu mega gedreven om het over drie weken beter te doen. Overigens is Pleuni mega goed, maar ze heeft alleen wat zwemles nodig.’’

Pleuni werd inderdaad in de pan gehakt met zwemmen. ,,Het ging gierend langzaam, ik dobberde alleen rond in het water. Fietsen ging heerlijk over een gloednieuwe snelweg en geen gestayer. Geen wereldtijd bij het lopen maar toch naar 15^e plek geklommen. Ergens baal ik dat ik zo belabberd zwem, maar ook wel trots dat ik tussen de profs durfde starten. Die profs vreesden trouwens mijn zwemcapaciteiten, omdat ik zo lang ben. Bijzonder om de zonsopgang vanaf het water over de moskeeën te zien. Met de sjeiks in de Ironman-tent en gesluierde vrouwen op de drankposten, die ons enthousiast aanmoedigden, was het een superrace.’’

Leanne Fanoy werd 17^e vrouw, tweede agegrouper totaal en eerste in haar groep. ,,Degelijke race in deze fase van het seizoen. Na zigzaggend mijn weg door het water te hebben afgelegd begon het fietsen. Daar heb ik me voor het eerst geërgerd aan het stayeren, wat bij de agegroupers veelvuldig gebeurde. Op de terugweg met de wind op kop het verschil kunnen maken. Bij het lopen acht kilometer aan de voeten van Caroline Steffen. Vond ze niet fijn. Zelf heb ik nog een lange weg te gaan.’’

Hoewel Yvonne nog nooit zo ver van de overwinning was (met een 11^e plaats dus) werd ze snel getroost door vriend Per Bittner in zijn ‘Hammer-Nederlands’: Maakt niet uit.

Bij de mannen dus Javier Gomez terug aan de top met twee minuten voorsprong op Josh Amberger. De strijd om de derde plaats was een merkwaardige. De Zwitser Ruedi Wild kwam het magic carpet op, maar dacht dat hij nog een lus moest. Vervolgens kwam Tyler Butterfield hem voorbij, maar de Bermudaan was zo sportief dat meteen recht te zetten: Ruedi drie, Tyler vier. Jan Willem Beijer was op een 160^e plaats beste Nederlandse man.

Laten we morgen maar een extra WTJ maken, want de Israman was ook vandaag. Zonder Bart Candel, maar wel met Eddy Lamers. Hij stierf duizend doden onderweg in de woestijn, maar de vijfde plaats op een krap uur van winnaar Dan Alterman (tweelingbroer van Ran weet u wel) was evengoed een prestatie van formaat. De Amerikanen deden het goed in Eilat. Laurel Wassner won de hele bij de vrouwen, de halve afstand ging naar Ben Collins en de werkelijk oogverblindende Jenny Fletcher, en dat zeg ik toch niet snel. Ook daar topprestaties van de Isra-dutchies.

Diederik Scheltinga had zelfs zicht op de tweede plaats maar pakt brons achter de Italiaan Massimo Cigana. Een vlijmscherpe Robert de Korte op een zevende plaats en debutante Claudia Striekwold netjes zesde.

Morgenmiddag ook nog een voorbeschouwing op de echte weekendraces: Heerenveen, EK wintertriathlon, Powerman Panama en 70.3 IM Buffalo City. Benieuwd of speaker Paul Kaye net zo snel over de aardbol kan vliegen als John Raadschelders….