Zilver voor Niek op NK langlaufen; EK wintertri; Evert zesde in Buffalo City – WTJ 398
ZONDAG – Als je naar de resultaten van het NK langlaufen in Reitl im Winkl kijkt, zou Nederland eigenlijk best een aardige afvaardiging naar de wintertriathlons kunnen sturen. Ik weet niet hoe het zich internationaal verhoudt, maar atleten als Niek Heldoorn, Machiel Ittmann en Diana Gorter kunnen best een eindje komen in zo’n combinatie. Kijk maar naar de resultaten op de laatste dag van het NK op de lange latten. De 25 kilometer marathon sloot een mooie week langlaufen af. Ik weet niet waar Niek Heldoorn het vandaan haalt, maar natuurtalentje is ie zeker. Wie bij zijn debuut zilver haalt op het NK vrije stijl langlaufen over deze afstand, die heeft het in zich. Maar laten we hopen dat Niek zich op triathlon blijft concentreren. Max Teeling was niet te verslaan, Niek volgde vier minuten later als tweede. Frans van Heteren was de vierde man en plots was ook Thomas Naasz daar. De Almeerder deed alleen de marathon en werd zesde. Bij de vrouwen was er een vierde plaats voor Diana Gorter. U wel, die triatlete die zonder ooit een hele gedaan te hebben mee mocht doen aan de Ironman Hawaii. Mariska Visser schoof haar ski’s als zevende over de finish, Martin Beerepoot werd bij de mannen twaalfde.
Over naar dat EK wintertriathlon dan maar. In de sneeuw van Otepäa Estland vooral veel Russische, Letse, Estse, Tjechische, Slowaakse en Noorse deelnemers. De Rus Pavel Andreev behaalde zijn vijfde Europese titel en is daarmee de Italiaanse pionier Paolo Riva en de Zweed Andreas Svanebo (beiden vier titels) voorbij. Voor Helena Erbenova was het al weer vijf jaar geleden dat ze haar eerste en laatste gouden plak op dit EK haalde. In Kijkduin werd de Tjechische in 2012 en 2013 respectievelijk Europees en wereldkampioene crosstriathlon. Daarna werd haar naam in verband gebracht met wat dopingschandaaltjes en was ze behalve in de XTerra-wedstrijden, niet vaak meer in ITU-verband te zien. Tot zaterdag dus, toen Erbenova weer de sterkste papieren bleek te hebben. Verder heel veel onbekende namen. De meest bekende waren nog die van Technical Deligate en Race-referee: Eugène Kraus en Paul Groves.
Genoeg over de ijspret, schaatsen zit er hier toch even niet in. Niks zo erg als kwakkelwinters, waarin het allemaal net niet kan. Dan maar liever naar Buffalo City, Zuid-Afrika. Ik stel me een rustig cowboy-stadje voor, waar eens per jaar de triatleten neerstrijken. Maar dat zit ‘m in de naam. Het was de race waar Evert Scheltinga de afgelopen maanden in Afrika naar toewerkte, zijn eerste serieuze confrontatie voor 2017. Het werd een zesde plaats. Tevoren leek Evert ook niet helemaal vol vertrouwen, getuige zijn Tweet: ‘paar proefrondjes kunnen zwemmen tussen de haaien. Hopelijk zaterdag niet al te vroeg naar de haaien.’ Het ging de Arnhemse proftriatleet goed af tot en met het fietsen toen hij nog steeds podiumkansen had.
Het Franse fietsbeest Romain Guillaume was toen al in geen velden of wegen meer te bekennen. Evert duelleerde met een stel Zuid-Afrikanen, die stevig door kachelden. Na Guillaume (Wim als achternaam, dus komt ie in Guillaume’s Tri Journaal) kwamen James Cunnama en Kyle Buckingham over de streep. Evert kwam negen minuten na de Fransman dus als zesde binnen. Achteraf was hij toch tevreden, want zes weken geleden kwam hij immers flink ten val. ,,Met mijn knie bleef het daarna sukkelen, het lopen was vandaag overleven. Al met al wel content.’’ Bij de vrouwen won de Britse Jodie Cunnama. Dat klinkt als een verrassende naam, maar het is Jodie Swallow, die in december haar jawoord gaf aan James, de nummer twee dus. Het stel woont in Port Elizabeth. Een mooi triathlonkoppel erbij. Jodie liet haar landgenote Susie Cheetham en de Poolse Agnieszka Jerzyk achter zich.
Bart Witzier was op een 76e plaats de tweede Nederlander en daarna volgde Joris Vrij op een 125e plaats en daarmee achtste bij de M45. Uit het vrouwenklassement noteren we Brigitt Ouweneel, wooonachtig in Kaapstad en vijftigste in totaal maar wel op het podium: als tweede bij de jonkies F18-24 jaar.
Een succesvol WK veldrijden voor Nederland met twee keer goud, twee keer zilver en een keer brons. Al zal Mathieu van der Poel daar heel anders over denken. Zijn eeuwige rivaal Wout van Aert klopte hem in Bieles. Het door 200 (!) lekke banden ontsierde WK pakte ook voor Lindy van Anrooij ongunstig uit. Ze maakte een snelle start, maar kwam in de eerste ronde heel hard ten val in de afdaling. De materiaalpech erbij opgeteld, maakte dat ze heel laat verder kon. De pijn in heup en rug bleef aanhouden, maar de voormalig triatlete wilde van geen opgeven weten. Als veertigste op acht minuten van haar landgenote Annemarie Worst, die de titel greep. Lindy dus puur op karakter, zoals vooral (ex-)triatleten dat kunnen hebben.
