3Logica (2)- Frank Heldoorn; Triathlon en politiek
Triathlon en politiek
Wat hebben triathlon en politiek gemeen? Het bij elkaar voegen van 3 sporten kunnen we een fraaie coalitie noemen. En ook bleek na 2 edities van de Holland triathlon dat er voor groei al snel een poldermodel nodig was. Het werd Almere.
Qua inkomensverdeling zou je al snel kunnen vermoeden dat de meeste triatleten goed in de slappe was zitten en rechts zullen stemmen. 1 blik op al het carbon in het parc fermee geeft aan dat er gemiddeld veel te besteden is. Al dat carbon gaat ook nog regelmatig het vliegtuig in voor een trainingsstage. En dan is er nog dat neopreen pak waar triatleten honderden euro’s voor neertellen. Een rubber pakje bij Christine le Duc is echt extreem veel goedkoper. Ik merk ook steeds meer in “mijn stal” dat de vermogensmeters ingezet gaan worden bij de fietstraining. Speeltjes die alleen bij een bepaald vermogen gekocht kunnen worden. Uiteraard worden wij met z’n allen vooral rijk van al dat buitenspelen, zeker ten tijde van de intredende lente. Ik ben wel benieuwd hoe links een betere verdeling van al die welvaart zou willen organiseren. De duurste fietsen extra belasten met lood? Lood in de carbon schoenen?
Qua immigratie is onze sport een slecht voorbeeld. Maar dat heeft naast de hoge financiële drempel ook vast te maken met het ogenschijnlijk niet graag zwemmen te maken. Ook in de wedstrijdzwemsport zien we dat. In de hardloopsport – zeker in de top – is dat wel anders. De PVV weet natuurlijk ook waarom we bij triathlons weinig Marokkanen aan de start zien. Welke fiets moet je pakken als je uit het water komt?
Qua “vrouwenquota” doen we het wel erg goed denk ik. Met een relatief groot aandeel vrouwen aan de start, zelfs aparte vrouwentriathlons en veelal gelijkgetrokken prijzengelden geeft de triathlonsport het goede voorbeeld.
Op wereldniveau hebben we tijdenlang een politiek spanningsveld gezien tussen de ITU en Ironman. Ironman kreeg later ook nog een concurrerende politieke partij erbij: Challenge. Zo hebben we in het verleden politieke stappen gezien die in het kader van de machtsstrijd hebben plaatsgevonden. Ironman zag toppers veelvuldig meedoen aan Challenge wedstrijden en bedacht een nieuw kwalificatiesysteem waarmee toppers meerdere Ironmans moesten doen om zich voor de heilige graal op Hawaii te plaatsen. Dat wordt dan weer zo’n duur grapje dat Challenge wedstrijden nog steeds graag bezocht worden om een graantje mee te pikken. Blij verrast was ik onlangs door de toenadering van ITU en IM. Alweer een voorbeeldige triathlonsport! Over Ironman gesproken: het binnenhalen van IM Maastricht was een oneindig lang traject vol politiek. Zonder de juiste personen “mee” te hebben op provinciaal en gemeentelijk niveau, kan elk evenement het schudden.
Voor onze sport zijn we ook sterk afhankelijk van het milieu. De kwaliteit van het buitenwater kan de sport maken of breken. So far so good en met de opwarming van de aarde hebben we aan zwemwater t.z.t. geen gebrek. Triatleten begrijpen dat een beter milieu bij jezelf begint. Niet vanuit liefde voor het milieu geboren maar meestal door een compulsieve beweegdrang pakt menig triatleet de fiets op weg naar het werk. Als daarbij de gel-verpakkingen netjes in het fietsshirt worden opgeborgen – bij menig triathlon is diskwalificatie het gevolg van “littering” – geven de triatleten ook hier weer blijk van liefde voor moeder natuur.
Henk Krol – 50+ – zal zich als toeschouwer verbazen bij onze sport. Want wat blijkt? Bij 65 jaar hoef je nog helemaal niet te stoppen. Alle reden om je pensioen goed te regelen want de carbonvliegtuigen waar ook die age-group op fietst zitten in tegenstelling tot de rollator niet in het verzekeringspakket. Omdat je bij onze sport door de relatief lage intensiteit zo lang mee kunt is onze sport wat aan het vergrijzen. Geen probleem, maar verjonging moet wel speerpunt blijven van onze politieke leiders in Nieuwegein. Als één van de snelst groeiende sporten zou triathlon op vele fronten als voorbeeld kunnen dienen. Behalve immigratie dan. Maar dat onze sport verbroedert, zie je al bij de zwemstart. Waar honderden mannen gekleed in strak rubber dicht opeen gepakt staan zonder bijbedoelingen is lastig uit te leggen aan bepaalde geloven, maar toch eindigt die altijd in een vreedzame optocht. Respect is onze 2e natuur.
Wat de uitslag van de verkiezingen met al die verdeelde partijen ook is, triatleten waaien met alle winden mee. En wij weten al lang: als je een triathlon wil winnen, heb je aan 1 politieke slogan genoeg: “verdeel en heers”.
Politiek correcte groet, Frank
