Wow-momenten bij Superleague; Beursvloer; RBR’s Hilversum en Alphen; dank voor steun – WTJ 440
ZONDAG – De Superleague Triathlon op Hamilton Island brengt de sport op een zo mogelijk nog hoger level dan ze al staat. De format met de atleten in dezelfde outfit en startnummers op het suit, de compacte parcoursen, de flitsende afstanden, de wervelende beeldregistratie: het was om je vingers bij af te likken. En natuurlijk ook de mooie prijzenpot, maar die gaat naar de triatleten. Eeuwig zonde dat Jorik van Egdom vrijdag nog zwaar rillend op bed lag. Zoals dat gaat bij topsportmensen stond hij zaterdag weer fit aan de start voor de tijdrit, die hij voortreffelijk als vierde afrondde. Look who’s back en Great recovery kopten de kranten in Australië en scandeerden de tv-commentatoren. En zo was het ook. Hij deed het voortreffelijk, kwam op zondag nog tot in de tweede manche van de elimentatieronde, maar strandde toen op de 15e plaats met negen punten totaal. Maar wel met Olympisch kampioen Alistair Brownlee achter zich, die pas 21e werd in de eindstand en ook Javier Gomez was niet in supervorm of kon gewoon even niet mee in dit door Richard Murray ontketend geweld. De Zuidafrikaanse partner van Rachel Klamer was in zijn element in de Superleague, had twee superdagen en zag zondag nog wel Jake Birtwhistle de run winnen. Maar de eindzege ging naar ‘Superrichie’. Wereldkampioen Mario Mola en de verrassend sterke Ozzie Jake Birtwhistle stonden in de schemering naar elkaar champagne te spuiten. En Jorik kwam van ver, maar revancheerde zich inderdaad uitstekend. Groots herstel!
We gaan naar eigen land. De Herzog Triathlonbeurs Experience heeft zo’n achthonderd bezoekers getrokken en vele hits op social media. Het mooie initiatief van Alex de Boer verdient een vervolg. Natuurlijk moet er geëvalueerd worden. Compactere openingstijden wellicht, meer presentaties op het grote podium, meer doe-activiteiten. Het kan allemaal, Alex en zijn team zijn er flexibel genoeg in. Als microfonisten vonden wij het een verrijking. We praten vaak met atleten, maar zelden met het bedrijf/de sponsor achter de atleet en ook te weinig met al die specialisten op het gebied van zwemmen, fietsen, lopen, voeding, training enzovoorts. En daar kwam het nu eens wel van. Ook leuk om met organisaties, waar wij geen actieve rol hebben in contact te komen. Kortom: voor herhaling vatbaar. Geen swim-run helaas, het aantal voorinschrijvingen was te gering. Maar ook daar kunnen we bij een tweede editie aan werken. Zoals het idee om bijvoorbeeld teams uit de Teamcompetities zich op zo’n beurs te laten presenteren. Het kan ons inziens uitgroeien tot een vast openingsmoment van het seizoen. Mits we er allemaal achter staan natuurlijk.
Zondag was het al vroeg prijs in Hilversum voor de zilveren uitgave van de TVH Run-bike-run. Het werd dé race van onze nationale kampioenen in deze discipline: Nils Pennekamp en Sarissa de Vries. Nils is een natuurtalent, die het ook internationaal ver kan brengen, hebben wij de indruk. Vandaag was niet alleen zijn lopen superieur, hij blijft ook op de fiets zijn concurrentie voor. Die kwam er in de vorm van zijn plaatsgenoot Yennick Wolthuizen. In de strijd om het brons klopte Thijs Wiggers lange-afstandsman Diederik Scheltinga. De openingswedstrijd in de Run-bike-run Series ging bij de mannen naar Hellas Utrecht met Daan de Groot als beste man. Team Unltd en Triteam Groningen waren ook dicht bij de zege. Sarissa de Vries stelde orde op zaken tijdens een weergaloos fietsonderdeel. Opvallend was de rol van debutante Marije te Raa, die de eerste run door de bossen winnend afsloot en met twee minuten voorsprong op onder meer Sarissa aan het fietsen begon. Marije is in atletiekkringen geen onbekende verschijning. Nummer 8 van de Europese kampioenschappen indoor 1500 meter, zesvoudig nationaal kampioene op die middenafstand. Tien jaar op rij vrijwel altijd op het podium van het NK op deze afstand, een pr op de tien kilometer van 34.52 minuten. Kortom: niet te kloppen bij het lopen. En dat bleek in Hilversum. Fietsen gaat haar nog niet zo goed af, maar toch is de naar Gelderland verhuisde Amsterdamse atlete een aanwinst. Sarissa en ook Tineke van den Berg en Ann Schoot Uiterkamp gingen harder, maar Marije (uitkomend voor EDO Sports net als Sarissa) werd keurig vierde. Daar gaan we nog veel van horen. EDO Sport was dus ook het beste vrouwenteam, sinds dit jaar de mannen en vrouwen in aparte RBR-series gaan starten.
De crossduathlon van TC Alphen ging zondag naar Michael Krijnen. De Noord-Hollandse master had een walk-over op Koen Hijman en thuisfavoriet Raymond Pet. Bij de vrouwen was Alieke Hoogenboom weer een klasse apart. Alieke doet niet veel duathlons, maar als de ATB-ster uit Roelofarendsveen van de partij is, berg je dan maar. Laura Gorter bijvoorbeeld, toch ook letterlijk en figuurlijk geen kleintje. Maar rondom de Zegerplas moest de Utrechtse toch ruim drie minuten toegeven. Petra Sloots – u weet wel de schilderes/sportvrouw – werd wederom derde.
Nog één laatste dingetje: de reacties op het WTJ van vrijdag waren hartverwarmend. Collectieve verontwaardiging over de beslissing omtrent het WK en haar speakers. Wij snappen die commotie, waren zelf ook best verbaasd. Toch wil ik het hier niet groter maken dan het is. In een wereld van geweld, hongersnood, terrorisme en ongelijkheid is het sop de kool niet waard. Wat telt is dat Nederland de grootste triathlon in 35 jaar tijd in huis heeft: de World Triathlon Series Grand Final. Dat moet een sportfeest worden wat z’n weerga niet kent. Met of zonder Peppi en Kokki.
Er is meer uit het weekeinde. Onder meer de nationale titel halve marathon voor Ruth van der Meijden en de derde plaats voor Marco Akershoek in Herderen en de zesde voor Mark Hamersma in Geel. Even geduld, we komen er de komende dagen vast op terug.
