Bloedstollende lente in Twente; Klappen voor Frederik; Leanne en Tessa; Las Palmas; Nisramont – WTJ 446

ZONDAG – Geen prettig bericht uit Zuid-Afrika, waar veel triatleten zich voorbereiden op de Ironman van volgende week zondag. Frederik van Lierde werd vrijdag namelijk tijdens een trainingsrit aangevallen en beroofd. Op zijn Facebook-pagina volstaat de oud-wereldkampioen met de mededeling dat ‘hij herstelt van een incident’ na te zijn aangevallen door een groep. Volgens de Zuidafrikaanse krant Herald Live was Frederik aan het eind van zijn trainingsrit toen tieners hem verplichtten te stoppen. De Belg kreeg een tik tegen zijn hoofd en is zijn zonnebril en smartphone kwijt. Een ooggetuige alarmeerde de hulpdiensten. Van Lierde is kort in het ziekenhuis geweest, maar lijkt relatief ongeschonden uit de confrontatie te zijn gekomen. Broer Olivier laat weten dat de Ironman-winnaar van 2013 weliswaar aangeslagen is, maar zich een dag later al beter voelde.

Het weekeinde doornemend komen we eerst terecht bij de wintertriathlon Twente. Wie zei er ook weer dat wintertriathlons saai zijn en dat er – zodra de atleten het ijs betreden – nauwelijks nog iets verandert in het wedstrijdverloop? Vergeet het maar snel, want de tweede wintertriathlon van het seizoen kende een bloedstollende apotheose. Nog een geluk dat onze speaker van dienst Ruud een scherp oog heeft, anders zou ook hij nooit de winnaar hebben kunnen uitroepen. Maar al ver vóór die apotheose was het een aantrekkelijk potje wintertriathlon (vele malen leuker dan dat andere potje op zaterdagavond).

Want gelukkig zijn er nog wel eens (zomer-)triatleten die een uitstapje maken naar de winterse variant. In het geval van Enschede was dat Marco Muller, al vele malen Holtens kampioen triathlon. Hij is bij machte om hard te lopen en te fietsen, maar van zijn schaatskwaliteiten wisten we weinig. Zijn laatste deelname aan de wintertriathlon Twente dateerde al weer van vijf jaar geleden toen hij ergens in de middenmoot op de sprint-afstand figureerde. Maar de tweeling Mullertjes zijn gegroeid natuurlijk, ze deden niet voor niets vorig jaar mee aan het WK 70.3 Ironman. Marco gooide de wedstrijd meteen open en liet de concurrentie verbouwereerd achter. Na het fietsen groeide Marco’s voorsprong tot vijf minuten. Vrij zelfverzekerd stapte hij op het ijs, waar het langs de kant toch geen korte-broeken-temperatuur bleek. Marco had overigens wel de korte broek aan, reden voor landskampioen Teun Sweere deze concurrent niet al te serieus te nemen. MM strandde in het zicht van de bevroren haven. Vier rondjes verder en hij was de winnaar geworden, maar nu denderden de torenhoge favoriete Teun alsnog voorbij. Wie overigens dacht dat het gewonnen spel was voor de Zevenbergenaar, kwam bedrogen uit want al die tijd bleef Jeroen Lute op het vinkentouw. In de laatste bocht was het schouder-aan-schouder. Op het rechte eind gaven ze elkaar geen strobreed toe. De fotofinish-apparatuur moest eraan te pas komen en de Mylaps tijdregistratie natuurlijk. Daaruit bleek dat Jeroen Lute met een haarlengte verschil wist te winnen: 2.33.33,313 tegen 2.33.33,331 uur. Loon naar werken voor de aanvaller van de dag Marco Muller, die derde werd nog voor oud-juniorenkampioen Matijn Straatsma en beste master Tiedo Tinga, die de snelste schaatser van de dag stylist Kurt van de Nes voor bleef.

Dubbelfeest in huize Lute ’s avonds, want ook Eline wist de wedstrijd naar zich toe te trekken en dus ook de ‘dubbel’ Groningen-Enschede te behalen. Toch moest de Scharwoudse alert blijven, want de Friese diesel Geke Venema kwam bijvoorbeeld al na Elinese eerste rondje schaatsen het ovaal op. Het verwachte podium met na Eline en Geke ook Annelies Vrancke kwam er dus.

Op de sprint afstand was specialist Robert Beute opnieuw te sterk voor thuisfavoriet Guido Gosselink. Ook Drenthe boven bij de vrouwen, waar Luna Jonkers de betere schaatster was ten opzichte van Joelle de Ruiter. De nummer vijf van die race won wel de titel ‘mooiste achternaam’. Het was Alessandra Primavera uit….Maarn. Het was inderdaad, om met Toontje Lager te spreken: Lente in Twente. Bij de juniorengroepen rolden Bas Huttenhuis en nationaal kampioene Marcha Lich als winnaars uit de bus. In de jongste groepen gleden Alec Nauta, Gwen Konter, Rens Gosselink en Britt van den Hoven als snelste over die roemruchte zwarte ijslijn. Beste ‘starters’ waren Hendri Drogt en Loes van Hall. En dan bedoelen we niet de mensen die het startpistool hanteerden. In de trio’s was er winst voor Samen Ijzersterk, team CSV Vriezenveen en Piptessjade.

Poeh poeh. Veel te vertellen en het was geeneens een NK dit jaar. Maar wel adembenemend spannend. Zozeer dat we benieuwd waren naar eerder minieme tijdsverschillen. Dat vergt wat dieper spitten, maar uit het blote hoofd staat me de hand-in-hand finish bij van Ben van Zelst en Richard van Diesen op de halve van Tegelen/Arcen in 1990. Er was die memorabele eindsprint tussen Pim van den Bos en Rob Barel in Nuenen, historisch omdat Rob tot dan maar zelden in Nederlandse wedstrijden geklopt. Pim werd daarna de ‘Sean Kelly’ van de triathlonsport, want in meerdere eindsprints was de kleine man uit Oost-Knollendam de rapste. Internationaal is het duw en trekwerk van Ken Glah en Pauli Kiuru in nota bene een Ironman-race (Nieuw-Zeeland 1990) legendarisch. Er zat na 8.39 uur sporten precies twee-tiende van een seconde tussen. Later brachten de World Cup races en World Triathlon Series natuurlijk heel veel spanning. En ook op de Spelen: Beijing de eindsprint met Jan Frodeno en vier jaar later Londen natuurlijk: Nicola Spirig en Lisa Norden. Vierduizendste van een seconde verschil. Teun en Jeroen hebben wel het wintertri-record: achttienduizendste van een tel.

De Tri122 is éé van de vele triathlons op Lanzarote. Stephen Bayliss woont er en kent elk parcours op z’n duimpje. Zaterdag won de Brit de halve afstand met de Belg Filip van Craenenbroeck op een tweede plaats. Beste vrouw was de Duitse Sonja Tajsich. De drievoudig Ironman-winnares bleef onze landgenote Leanne Fanoy negen minuten voor. De tijdverschillen waren door de zwaarte van het parcours en de immer waaiende wind op het vulkaaneiland sowieso groot. Weer elf minuten later komt Tri-Fa atleten Tessa Kortekaas op een prima derde plaats binnen. In de uitslag staat haar naam verwisseld met een Deense, maar bij de prijsuitreiking staat de aanstaande IM-Lanzarote debutante gewoon op als derde op het podium. Plus beste agegrouper. Het boeiende relaas van Tessa hebben we hier gisteren al geplaatst. Hulde aan beide Nederlandsen.

Op een andere Spaanse eilandengroep stonden de nationale toppers aan het vertrek voor de eerste ETU-Cup race van het jaar. De reacties volgen morgen, we volstaan met de klasseringen: 5.Marco van der Stel; 6.Menno Koolhaas; 22.Donald Hillebregt; 34.Marco Akershoek; 47.Pim Lebouille. De jonge meiden deden het ook niet slecht: 10.Kirsten Nuyes; 12.Maya Kingma; 20.Jeanine Kocken. Misschien is niet iedereen even tevreden over zijn of haar prestatie, maar hey: het is wel allemaal Europese top aan de start hè. Dat is op voorhand geen kattenpis.

Ook meer morgen over de Grand Raid Nisramont, waarvan bij onze Belgische collega’s al veel te lezen valt. Het is niet niks 4 kilometer kajakken, 24 km. mountainbiken, 7 km. trailrunnen, opnieuw 14 km. mountainbiken en tot slot 4 km. run en bike. Weliswaar in duo-verband, maar dan nog. Het terrein werkt ook niet mee, hartje Ardennen halverwege Luik-Bastenaken. En het waaide bovendien. Maar ach, vragen de atleten er zelf niet om? Riika Vreeswijk-Kelja bijvoorbeeld. Haar kan het niet zwaar genoeg zijn al moest ze wel even rust nemen na een blessure en operatie. Haar come-back was glorieus met de zege in de Grand Raid samen met Romaric Delepine. Mark Hamersma vormde met Tim van Hemel een gouden Squadra-koppel. Het tweetal werd derde. De winst ging naar Yeray Luxem en Wouter van der Mast. Goed we nemen even time-out. Nog een hele week om terug te blikken op weer zo’n lekker tri-weekend.