1 april; ETU en World Cups; Jorik uitgeschakeld; Super Shirin; Sterk debuut Evert – WTJ 453

ZONDAG – Waar te beginnen na zo’n busy weekend. Hoewel? In de tuin was het heerlijk relaxed. Maar daar lezen jullie de WTJ’s niet voor. Eerst nog snel door de 1 aprilgrappen heen. De naakttriathlon van Utrecht was subliem. Vorig jaar zetten we hier al de trend met de VZC-meisjes, die daadwerkelijk ‘weinig om het lijf hadden’. De verdere oogst dit jaar op de dag dat Alva zijn bril verloor: Frank Veltman die een tri-tattoo laat zetten, Chris Brands die een volslagen onbekende Keniaan een marathon onder de 2 uur laat lopen, eindelijk een Ironman in België met fietsen op de N4 bij Namen, Het eerste stripalbum van The Brownlee Brothers (ach, waarom ook niet), Luc van Lierde die zijn startnummer voor IM Zuid-Afrika laat zien enzovoorts. Tja, en we hadden er zelf ook eentje. De audiëntie van ondergetekende op het IOC-kantoor als opmaat voor de World Master Games had voor deze ambitieuze speaker toch net een te hoog ‘kikker-in-je-bil-gehalte’.

Marco met penalty twaalfde

Snel naar de races. Het begon allemaal in het Portugese Quarteira. Tweede ETU-Cup met een duidelijk sterker bezetting dan vorige week op Las Palmas. Wie niet in Nieuw-Zeeland zat, was in de Portugese openingsklassieker. In dat perspectief moeten we de twaalfde plaats van Marco van der Stel zien. Het eindresultaat telt, maar wij zijn ook gecharmeerd van triatleten die de aanval niet schuwen. Sinds het WK in Chicago weten we dat Marco graag gokt op de juiste ontsnapping. Ook in Quarteira ging hij vanuit goede uitgangspositie het water uit en met een kopgroepje mee. Dat die groep aanzwol met veel sterke lopers is altijd jammer. Bovendien liep Marco nog een penalty op en dus was 12^e zo gek nog niet. De winst ging naar thuisfavoriet Joao Pereira ooit winnaar van de Koreaanse World Cup. De Spanjaar Abuin Ares stond voor de tweede keer op het podium. Bij de vrouwen is het haast traditie dat een Britse wint. Nu was het Sophie Coldwell voor landgenote Georgia Taylor-Brown. Daags erna onze junioren. Gretig als jonge honden, jammer genoeg in het secondenspel allemaal buiten de top tien. Voor iedereen (internationaal ervaren of debuterend) een goede leerschool, zo’n ETU Junior Cup. De klasseringen: 11.Youri Keulen, 23.Niek Heldoorn; 46.Joey van ’t Verlaat; 52.Finn Timmermans; 56..Davy Heijsteeg; 68.Thomas Cremers; 70.Lars van der Knaap. En de juniores: 13.Rani Skrabanja; 25.Rianne de Croock; 26.Quinty Schoens.

Berusting Rachel, lelijke val Jorik

Tja, in die context zullen sommigen het raar vinden dat Rachel Klamer op een higher level, namelijk de World Cup in New Plymouth, vond dat het beter had gekund. En dan te bedenken dat ze vijfde werd in wat Engelsen noemen ‘a stellar field’. Ik snap de reactie van onze vedette wel. Als je in een kopgroep van zes in de laatste kilometer zit, dan lonkt een podiumplaats. Die was voor Rachel helaas niet weg gelegd, wel voor een sublieme Claire Michel. Wij kennen haar als winnares van de ETU-Cup in Rotterdam. De Waalse was attent en actief in die kopgroep en moest alleen Katie Zaferes (twee jaar terug ook al winnares in New Plymouth) en de Canadese Joanna Brown voor laten gaan. Tien seconden na Zaferes was Rachel er ook. Veel tijd had ze daarna niet, want fietsspullen moesten weldra door naar de Gold Coast voor de WTS volgende week. ,,Ons vliegtuig is te klein om én atleten én materiaal te transporteren.’’ Rachel kon daarna nog wel genieten van de mannenrace waarin lief Richard Murray opnieuw zijn topvorm bewees. De Zuidafrikaan laat maar weinig liggen dit voorjaar. Matthew McElroy en Ryan Sissons hadden het nakijken. Jorik van Egdom bewaart minder goede herinneringen aan deze race. Zwemmen ging niet eens zo slecht, half minuutje op de snelste. Op de fiets ging het parcours iets bergafwaarts. ,,Rechte weg. Op een gegeven moment een 90 graden bocht naar rechts. Daar remt iedereen, dat weet je. Het regende. Iedereen weet dat wanneer het regent je met een carbonnen remrand rijd, je eerst de remrand droog moet remmen, voor je vaart mindert. Het hele peleton mindert vaart, alleen een kneus voor me remt te laat. Hij klapt op zijn voorganger, gaat onderuit. Ik probeer eroverheen te springen, daardoor werd ik op een auto gelanceerd. Ik schoot met mijn arm door de spiegel heen, die brak af. De scherpe stukken sneden door mijn arm heen en vervolgens klapte ik knetterhard op het asfalt. Mijn lichaam ligt aan beide kanten open.’’ Vette pech dus voor de beloftenwereldkampioen, die de tweede World Triathlon Series aan de Gold Coast nu al op zijn buik kan schrijven. ,,Dat komt te vroeg’’, baalt Jorik als een stekker.

Heldin Shirin wint Geel

De Run-bike-run Series in Geel leverden winst op voor Tim van Hemel, de schrik van menig duathlon-specialist. Glen Laurens en Sander Heemeryck maakten het Belgenpodium in deze crossborder-wedstrijd compleet. Knap was de vierde plek van Niels te Pas voor de nummer twee van Hilversum Yennick Wolthuizen. Opvallend dat Stein Posthuma en Alexander Picard wat rustiger hun seizoen aanvangen. Leuk dat ‘recreant’ Wim Nieuwkerk nog gewoon 24^e kan worden en masters-winnaars Coen de Wit en John Aalbers nog lang niet versleten zijn. Maar heldin van de dag, misschien wel van het hele weekeinde, is toch Shirin van Anrooij. Allemachtig, wat een kracht en souplesse bij deze pas 15-jarige Kapelse. Ik heb het vast al eens bij meerdere talenten voorspeld, maar uit Shirin zie ik toch een hele grote duursportster komen.  Ongelofelijk hoe ze de niet malse concurrentie achter zich liet in Geel. Kijk maar wat er achter haar komt: Sophie van der Most, Jony Heerink (landskampioene 2015) en Sarissa de Vries (2016). Deborah Wissink (zesde) draait trouwens ook steeds beter.

Dankie Africa

Zondag was de dag van Evert en Erik-Simon. Laten we hun klasseringen vooral afzetten tegen het wereldveld wat bijeen was in Port Elizabeth. Twee man onder de acht uur: Ben Hoffman, die zijn titel prolongeert en die oersterke Duitser Nils Frommhold. Evert debuterend met een prachtige 13^e plaates in 8.31.04 uur. Erik-Simon net boven de negen uur als 25^e man. Verderop in het veld nog twee top tien klasseringen voor Nederlanders van over de grens: Finn Zwager (woonachtig in Dubai) wordt vierde M50 in 10.08 uur, Hans Korbijn (woonachtig in Parijs) zevende M50 in 10.13 uur. Een prachtige vrouwenrace ook met weliswaar Daniela Ryf haar zevende Ironman-zege, maar chapeau aan de Finse Kaisa Lehtonen, die haar uitstekend partij gaf. Beiden onder de negen uur. Het ging ongekend hard in snikheet Zuid-Afrika. We komen er op terug, want onze razende reporter Lars Vreugdenhil was bij toeval ook daar en heeft ons een mooi persoonlijk verslag gestuurd. Posten we zo dadelijk. De eerste reactie van Evert nemen we alvast wel mee. ,,Manmanman, wat ze zeggen is waar. Een hele is best zwaar, maar ik ben nu officieel Ironman. Langzaamaan tevreden aan het worden met het resultaat, nog te moet om het echt te beseffen. Als je de top tien ruik, dan ga je er beetje op hopen. Alleen moest ik nog paar killing kilometers. Blij met mijn eindtijd en resultaat tot aan de laatste loodjes. Baie Dankie South Africa, you have been great!

Mooi Malta

De XTerra op Malta ging best lekker voor Mark Hamersma en Maud Golsteyn, respectievelijk goed voor een zevende en vierde plaats. Lars van der Eerden finishte 28^e. De Spanjaard Roger Serrano was eerst terug in Mellieha, beste vrouw was de Hongaarse Brigitte Póor. Een adembenemend parcours trouwens, daar op het eiland in de Middellandse Zee. Op de sprintafstand werd Dennis Verduyn negende.

En dan blijven de Nederlandse wedstrijden nog liggen. Alvast wel de winnaars. Zwemloop Valkenburg aan de Geul voor Jeffrey Reijnders en Charlotte Dieteren, zwemloop Urk voor het Friese koppel Anton Theo Borger en Trudy Veenstra, zwemloop Venray voor Dave Rost en Jacqui Gough, zwemloop Nuenen voor Jeroen Leuverink en Sanne van Paassen. Toch knap hoe oud-veldrijdster Sanne zonder fiets zo lekker op dreef is in onze disciplines. Sluiten af met de fraaie terugkeer van Erik-Jan Spijkerman met winst in de Westfriese run-bike-run te Hoorn, waar Talisa van der Fluit haar titel prolongeerde. Overigens was Geert Schipper als handbiker/wheeler de allersnelste van de dag. Deze WTJ barst uit zijn voegen. Morgen meer dus. En hopelijk ook antwoord op de vraag: was is er met Bas Diederen gebeurd in Galveston, Texas?