Lars’ visie op Ironman Zuid-Afrika
Wat zou het mooi zijn als we in elke wedstrijd ter wereld een reporter hebben, zoals vandaag Lars Vreugdenhil in Port Elizabeth. Op zijn eigen wijze doet de man van Amsterdamse Triathlons relaas van zijn toevallige aanwezigheid bij de Ironman Zuid-Afrika. En hoe mooi is het dan als je met je 83-jarige vader daar samen van kunt genieten. We laten Lars aan het woord:
Zoals jullie wellicht weten is organiseren mijn vak. Ik neem dat serieus. Zo ook een vakantie met mij pa die 83 is geworden afgelopen week en waarmee ik een waanzinnige reis door Zuid Afrika aan het maken ben. Quality time noemen ze dat ook wel. Dus ik heb de reis van A tot Z voorbereid en we zijn alleen maar aan het genieten.
Wat ik even niet meegekregen had was dat in Port Elizabeth dit weekend de Ironman Zuid Afrika was. En laat ik nou stomtoevallig dit weekend in PE zijn met pa. Voor een mooie safari. Maar er was dus nog veel meer moois te zien hier vandaag. Wat te doen? Eerst maar even vriend en favo speaker Ruud de Haan appen. ,,Ruud, je raad nooit waar ik nu ben!?’’ Vakidioot en behulpzaam als altijd reageerde Ruud meteen met een mooi idee: ,,Zal ik even een perskaart voor je aanvragen? Kun je lekker dichtbij komen, mijn vriend en collega speaker Paul Kaye de groeten doen en Evert Scheltinga in de gaten houden!’’
Topidee, dus zo gezegd zo gedaan! Omdat onze safari lodge ruim een uur rijden van PE was en ik mijn 83 jarige pa niet om 4 uur zijn bed uit wilde trekken waren we rond 10 uur in de buurt van Port Elizabeth. Eerst maar even naar een goed view point aan het bike parcours gezocht. Al snel kwam de eerste man voorbij. Acht minuten later volgde de kopgroep met daarin ook Evert. Mooi om te zien en och wat scheen de zon toen al fel en gaf het kwik al ruim 25 graden aan.
Door naar Hobie Beach, start/finish. Paps in de schaduw een relaxed plekje gegeven en vervolgens perskaart gehaald. Wat een sfeer daar aan de boulevard. Wat een enorme organisatie. Perfect geregeld! Al snel kwam de kopgroep binnen voor de wissel. Evert startte zijn run op een mooie zevende plek (dacht ik). Wat een held! En dat bij je debuut. Absolute klasse!
Terwijl straaljagers loops en fly bye’s maakte en de cheerleaders onvermoeid bleven door dansen vroeg ik me meerdere keren hardop af hoe sommige deelnemers met die lichaamsbouw in hemelsnaam in staat zijn een hele triathlon te volbrengen. Het is een vraag die ik me überhaupt veel vaker stel als ik kijk naar Ironmans op tv of bijvoorbeeld bij ons in Maastricht. Ik kan me vaak niet aan de indruk onttrekken dat het niet anders dan een hele maffe weddenschap moet zijn geweest van een paar vrienden. Maar dat terzijde.
Terug naar waar het echt gebeurt. Evert is lekker bezig maar moet al snel een paar plekken opgeven. Kan niet anders dan die enorme hitte zijn. Hij komt enorm geconcentreerd en gefocust voorbij rennen en reageert niet op mijn aanmoedigende brul. Ik sta ondertussen naast Paul Kaye en samen maken we een selfie voor vriend Ruud en trikipedia.nl. ,,Hé Paul; zeg even in de camera: Lars, you are an Ironman!!!! Nope: you have to finish that line for that, my slightly overweighted friend!” Damn! Ok, ok… ik ga wel weer trainen. Duin Triathlon, here I come!
Ben Hoffman is beresterk en geeft duidelijk zijn eerste plek niet meer af. Hij zet een nieuw parcoursrecord neer in een fabelachtige tijd van 7:58:40. Maar onze Evert zet toch ook een ijzersterke prestatie neer in zijn debuut 8:31:04! Onwaarschijnlijk! Gefeliciteerd Evert en gefeliciteerd Team4talent. André je hebt er weer een veelbelovende topper op de lange afstand bij! Paps en ik vervolgen onze heerlijke vakantie en ik hoop die fantastische sfeer mee naar huis te nemen. Wat zou het een droom zijn om dit ooit in Amsterdam te kunnen verwezenlijken.
Sportieve groet, Lars Vreugdenhil.
