Johnny, the magnificent; Oranje faalt in Yokohama, behalve Geert; Schrijf Bas nooit af – WTJ 489
ZONDAG – Never a dull moment with the Brownlees, zeg ik altijd maar. De Britse broers geven de sport steeds weer nieuwe heroïek mee. Natuurlijk hoopt elke triatleet onderweg geen onvoorziene dingen tegen te komen. Maar als het onverhoeds wel gebeurt is de kans groot dat de media er op inspringt. Zo gingen de beelden van Alistair, die broer Johnny naar de eindstreep in Cozumel hielp in no time de wereld over. En zaterdagochtend in de stromende Japanse regen was het weliswaar Mario Mola die aan het langste eind trok, maar de show werd wederom gestolen door Jonathan Brownlee.
Dit keer iets minder dramatisch, maar met des te meer bravoure. Ontelbaar keer lek gereden, want het regende niet alleen pijpenstelen maar ook lekke banden. Voor Johnny bleef er geen materiaal meer over om te repareren en dus ging hij als een Lars Boom de laatste fietskilometer in. Voor de nummer twee van Rio en het WK dus geen tien, maar elf kilometer hardlopen. Ging Chris Froome vorig jaar nog zonder tweewieler hardlopend de berg op, Jonathan nam zoals dat hoort, de fiets op de nek tot aan de wisselzone. Opvallend dat terwijl hij in de transition kwam, ook onze Nederlanders daar arriveerden. Johnny snelde nog wat jongens voorbij, maar het uitlopen alleen al was een prestatie van formaat.
Goed, de wedstrijd zelf dan. Spanjaarden kun je het beste na het fietsen maar zo ver mogelijk achterlaten, want anders wordt het een lastig verhaal. In zeiknat Yokohama opnieuw. Mario Mola en Fernando Alarza liepen net even harder dan de rest. Topprestatie van de Noor Kristian Blummenfelt overigens, derde en daarmee zijn beste WTS ooit. Dat konden we helaas niet zeggen van Jorik van Egdom en Menno Koolhaas. Beiden moesten genoegen nemen met een plaats in de achterhoede al waren er evengoed nog 13 uitvallers en/of gedubbelden. Jorik had na het zwemmen alleen nog de twee Belgen Simon Decuyper en Christophe Dekeyser bij zich. Beiden zouden later uitvallen. De bekende jump naar voren maken, zat er voor de Veenendaalse beloftenkampioen nu niet in. Achter Brownlee werd hij 43e. Menno Koolhaas had minder moeite met de eerste 1500 meter. ,,Zwemmen was goed, fietsen…laten we het daar niet over hebben. Lopen? Tja.’’, was het veelzeggende commentaar van de landskampioen die 46e en voorlaatste werd.
Eerder die zaterdagnacht (Europese tijd) ging Rachel Klamer de mist in door op onverklaarbare wijze al bij het zwemmen het contact met de toppers te verliezen. Dat wreekte zich ook bij het fietsen, waar de verschillen alleen maar opliepen en hoewel het loopnummer met de elfde besttijd lang niet gek was, kwam Rachel nu niet verder dan een 20e plaats. Weliswaar vijf plaatsen beter dan aan de Gold Coast, maar het seizoen begon zo goed met een vierde plek in Abu Dhabi. Laten we hopen dat het dan in de WTS ook zo goed eindigt, in het nu al feestvierend Rotterdam. De concurrentie zit niet stil, want Flora Duffy heeft de winterblessure van zich afgeschud en pakte op grandioze wijze de zege in Yokohama. Daar kon zelfs de sterke Amerikaanse tandem Katie Zaferes en Kirstin Kasper niets aan veranderen. Een indrukwekkende come-back van de Bermudaanse onder feitelijk Hollandse weersomstandigheden.
Daar gedijde gelukkig Geert Schipper wel in. Hij redde de vaderlandse eer door de PTHC-klasse te winnen. De Australische held Bill Chaffey moet wel gefrustreerd raken door die Nederlandse tegenstand. Is het niet Jetze, dan is het wel Geert die hem klopt. Bij de mannen PTVI (ik moet nog wel wennen aan die nieuwe afkortingen) was Daniel Knegt met zijn guide Koen de Leeuw goed voor een vijfde plaats.
Zondag. The day after Kiev met OG3NE op een prima elfde plaats, met een Portugese kleinkunstenaar als beste zager. Zondag. De dag dat Max Verstappen zijn stunt in Spanje niet kon herhalen, maar het gelukkig allemaal goed kwam met Feyenoord. De 15e titel voor de Rotterdammers, maar o, o wat ging het op het laatst moeizaam. Zondag. De dag dat Bas Diederen op bijna 37-jarige leeftijd aantoont nog lang niet versleten te zijn. De Nederlandse invasie in de Belgisch Limburgse stad leverde ook twee grootse Nederlandse winnaars op: Bas Diederen, die zijn eerdere derde en tweede plaatsen inruilde voor de volle winst. En Sarissa de Vries, die in het ererijtje Karlijn van den Burg en Danne Boterenbrood niet misstaat.
Bas mocht dan misschien in Texas niet overtuigen, hetgeen overigens te wijten was aan die lullige val op dat putdeksel, in Bilzen was hij alles en iedereen weer de baas. Hawaii blijft het hoofddoel dit jaar, maar – en daar zijn wij erg blij mee – Oud Gastel staat ook weer eens op zijn programma. Het is 19 jaar geleden dat Bas er mee deed (net zo lang als Feyenoord dus moest wachten op een volgende titel). Toen werd hij als junior zevende, nu is Bas op 24 juni één van de vele toppers op de 1/3e afstand. Tweevoudig winnaar Stenn Goetstouwers en Hannes Cool legden het in Bilzen af tegen de herboren Bas.
Sarissa weerstond het Belgische fiets-kanon Stefanie Adam, die hier al een paar keer tweede werd steeds achter een andere Nederlandse. Met Sandra Wassink op een vierde plaats, Daniëlle Riem op een vijfde en Erik-Jan Spijkerman op een achtste deden we het ook in de breedte uitstekend in deze op en top Nederlandse wedstrijd, waar logischerwijs ook aan de microfoon de Hollandse tongval niet ontbreekt.
Het Frijters zwemloop-circuit eindigde zondag in zwembad De Vijfsprong te Rucphen. Als vanzelf een Belgische zege, dit keer Ruben Marynissen. Bredanaar Sander de Bart werd tweede en Jesse Lormans derde. De Roosendaalse Thor-atlete Manon Broumels won bij de vrouwen en liet wel twee Belgische madammekes achter zich: Delphine Vanneste en Nele Vermeulen.
We komen de komende dagen terug op meer wedstrijden. Op de negende plek van Erik-Simon Strijk bijvoorbeeld op de 70.3 Ironman op Mallorca, op de zeventiende plaats van oud-profcoureur Remmert Wielinga in de 70.3 Ironman in Pays d’Aix en nog veel meer.
