500 keer WTJ – Wim van den Broek ; een bijzonder mens!!!!!!!!!!!!!!!!!
HEEL BIJZONDER, BIJZONDER KNAP EN BIJZONDER ANDERS.
Mijn lofzang over Wim van den Broek.
500 x Wim’s Triathlon Journaal, ga er maar aan staan!
500 dagen triathlon volgen, social media napluizen, uitslagen opzoeken, overleggen met de redactie (of eigenlijk niet) en vervolgens een “stukske tikken”.
500 dagen (soms tot diep in de nacht) chatten met ondergetekende over de inhoud en foto’s van zijn WTJ.
Hij bedacht, na zijn vermaarde “Almere herinneringen” zijn eigen uitlaatklep : WTJ, de eerste aflevering op 5 oktober 2015 met als titel : “Noodweer in Nice”. Niet voor niets heet het Wim’s Triathlon Journaal, het dagelijkse schrijven komt volledig uit het brein van de Stampersgatter.
Geen enkele site in de wereld doet wat trikipedia.nl (lees Wim) waar maakt; 6 dagen per week nieuws brengen in een dagelijkse blog. En als het echt spannend wordt 7 dagen per week.
Soms hilarisch, soms heel kritisch, af en toe geruchtmakend, heilige huisjes omver trappen, gedurfd, zaken tegen het licht houdend en zelfspot. Het zit allemaal in WTJ. Maar ook uitslagen, waar geen ander mee komt. Zijn eindejaarslijstjes; voor velen een hoogtepunt.
Een speaker met een geheel eigen stijl, journalist van beroep, maar bovenal triathlon-malloot. Daar waar collega-speakers het op routine doen, blijft Wim “zijn lijstjes” bijwerken. Onlangs zijn 7500e uitslag in zijn database ingevoerd van mensen die onder de 9 uur zijn gefinisht in een Ironman. (Ironman en Challenge zijn minder goed geïnformeerd over hun eigen wedstrijden). Immer roept hij; “Ik wil tijden, geen plaatsen Ruud”. Op die manier completeert hij zijn database. Sparren met een net zo’n triathlonmaffe Italiaan, die ook al die uitslagen verzameld in zijn database.
Ik durf te stellen dat er niemand op deze aardkloot meer informatie kan spuien over triathlon dan Wim.
Een kerel die wel op social media aanwezig is, maar zichzelf daar niet heel erg profileert. Heel af en toe een verhaal, soms een kritische opmerking, vaak een sneer. Een aparte vorm van humor, die ik in ieder geval zeer waardeer.
Mijn triathlonmaat, mijn vriend, door dik en dun elkaar steunend en enorm veel plezier uit “onze sport” halend samen. Al die wedstrijden samen, we kunnen er uren over “napraten”, we hebben gierende lol , krullend van het lachen achter een pc tot diep in de nacht, tranen lachend tijdens een wedstrijd omdat we weer iets bedacht hebben en een hele dag dat vol houden. Maar ook zo serieus in de benadering van “onze sport” in alle opzichten.
En iedere avond, als onze gezinnen de bedrust hebben opgezocht, begint ons dagelijks avontuur.
Een lofzang voor Wim van den Broek, ik weet dat hij er een broertje dood aan heeft. Maar toch voor zijn 500e WTJ plaats ik het. Een bijzonder mens, die mij heeft ingewijd in het vak als speaker. Een man die soms ondergewaardeerd wordt en van wie zijn handel en wandel niet altijd op juiste waarde geschat wordt. Een man die soms tegendraads is en zijn eigen invulling geeft aan zijn rol binnen de triathlonsport. Maar een man met een triathlonhart, al meer als 30 jaar!
En persoonlijk voor mij; mijn triathlonmaatje, mijn leermeester, mijn collega, mijn inspiratie en bovenal MIJN VRIEND. Ik hoop nog jaren met Wim aan de micro te staan en een hoop lol te beleven, tot we beiden te oud zijn om nog iets zinnigs uit te kramen tijdens een wedstrijd. We zullen dan vanachter een pc vast nog commentaar geven en beiden sterven “in het triathlonharnas”.
Wim van den Broek, een begrip in de triathlonsport en de maker van 500 WTJ’s!
Op naar WTJ 1000!
