De dag van het nagenieten; Almere uitgediept; Goud en Brons; Maud vierde in Portugal – WTJ 502

MAANDAG – Leeft u ook nog steeds op de roze wolk, die Tom Dumoulin ons bezorgd heeft? Wij wel. Ik geloof dat De Limburger vandaag helemaal in roze papier gedrukt (what’s in a name) was. Collega’s Patrick Delait en Robin van der Kloor zijn door het dolle heen en Peter Heerschop is op zoek naar een flamingopak (ook roze). En dat hebben Patrick en Marie-José Schelvis al voor hem gevonden. Wij zeggen trouwens ‘raas’ tegen roze, maar dat was weer een andere wielrenner toch? De 100e Giro was de mooiste Grote Ronde ooit. En dat Tom Dumoulin hetzelfde startnummer (181) als Lance Armstrong bij zijn eerste Tour-winst….ach, dat rangschikken we maar in het rijtje ‘sic humour’. Werkelijk uit de hele wereld komen de felicitaties aan het adres van de Limburger en ook triatleten laten zich op Social Media niet onbetuigd. Daar zat er ook eentje van Bas Diederen bij, die omgekeerd twee jaar terug ook bewondering van onze Giro-winnaar afdwong.
Tijdens de Ironman Maastricht van 2015 stond Tom langs de Cauberg te kijken en twitterde toen:
 „Bas Diederen, 130 kilometer op de 55/13 en dan nog winnen. #held”.

Het plannetje van Ruud om de letter M in de Ironman Maastricht roze te maken, vind ik geweldig. Eigenlijk hoop ik dat op 6 augustus ‘the magic carpet’ richting finish voor de gelegenheid eens niet rood-zwart maar roze is. Zou wat zijn hè.

Goed, terug naar onze eigen sport. Geen euforische stemming bij onze Oranje-klanten in Madrid dus. Marco van der Stel: ,,Geen goede dag, bij eerste boei terug geworpen en daarmee de eerste groep van 35 mis gelopen. De rest van de race was hopeloos, terwijl ik juist weg had willen komen op dit zware parcours. Erg teleurgesteld dat ik niet sta, waar ik hoor te staan.’’ Marco doet geen NK trouwens, hij gaat naar Cagliari voor de volgende World Cup. Iets contenter was Donald Hillebregt: ,,Zwemmen boven verwachting goed na elleboogbreuk van twee maanden terug. Fietsen begin vol gas en na eerste klim gezien dat we echt weg wagen met 2 minuten voorspro0ng. Helaas met lopen toch nog wat verloren. Jammer, want bijna kon ik een perfect zwem- en fietsnummer verzilveren. Ik kon het loodzware parcours goed aan.’’ Donald mag zich kansrijk rekenen in Amsterdam zondag en het opnemen tegen titelverdediger Menno Koolhaas. Die had een off-day in Spanje. ,,Zwemmen was redelijk, ik kwam aan de staart van de kopgroep uit het water. Op de fiets aansluiting gemaakt, maar helaas op de klim eraf gereden. Geen power en zo belandt in de tweede groep. Helemaal kapot gegaan er zat niks meer in de looptank. Twee slechte resultaten op rij is niet wat je wil. Helaas is dat ook sport. Knop omzetten en fit worden voor het NK.’’ En Jorik van Egdom maakt er maar geen woorden meer aan vuil.

 

Maya Kingma zal van het zestal Madrid-gangers toch het meest tevreden zijn. Ze zwemt met alle wereldtoppers mee, kan zich in kopgroepjes handhaven en moet een soms sterke run nog met een wat minder sterke afwisselen. Maar het mag voor de jonge Bredase, die het NAC-feestje maandagmiddag wijselijk oversloeg. Ook Kirsten Nuyes zal de 24e plaats niet heel lang in haar geheugen opslaan.

En terwijl speaker Arjan Schilder en de rest van het Almeerse Start2Finish-team al in het vliegtuig naar Samorin zit voor The Championship, kijken wij nog terug op het DUIN-triathlonweekend. Eerst nog even de duathlon, want Yennick mag dan een mooi atletiekverleden hebben bij Wielervereniging West-Frisia beschouwen ze de titel van Yennick als ‘even een zeer geslaagd uitstapje van onze elite-renner’. Ze hopen vast dat de Castricummer als wielrenner nog lang blijft meedraaien.

Miriam had ook nog een persoonlijke reactie gestuurd op haar titel. Nemen we graag mee. ,,Ik ben ontzettend blij met deze titel. Misschien vooral omdat er een klein team mensen om me heen is, die me al een tijd begeleid en me hielp in de afgelopen jaren waarin ik vooral opbouwde, maar weinig presteerde. Deze titel voelt als het resultaat van hun vertrouwen. Het gaat dan vooral om mijn fysio Stijn Boek, mijn sponsors Odlo, Hammer en Beet-it en natuurlijk mijn vriend Chris Veuskens. De wedstrijd vond ik gaaf, een mooie uitdaging door zowel het lekker vlakke parcours, de hitte en de tegenstand. Ik probeerde zoveel mogelijk mijn eigen race, totdat de tweede run begon. Dit was mijn droomscenario: met niet te veel achterstand van de fiets komen en dat goed maken met een mooie slotrun. Dat het dan lukt: magisch toch? Zo’n titel geeft een boost, ik kan niet wachten om met coach Stefaan de Vliegere verder te bouwen aan mijn wedstrijdprogramma.’’

Er was nog veel meer in het Almeerder weekend. Op zaterdag wonnen Cees Snoek en Tanja de Boer de recreanten-sprint. Bij de jeugd waren de nummers 1 en 2 wel ingecalculeerd: Gjalt Panjer en Syb de Jong, maar toen was daar op drie de Brits/Nederlandse Barbara de Koning. En die liet toch maar even Dirkje Lebouille en Tamar Veltman achter zich. Beste scholieren waren Björn Engel en Dagmar Mennuti. In de juniorenrace zaten de bekende toppers van voren. Thomas Cremers liep zo hard dat hij Jelle van Lanen en Davy Heijsteeg achterhaalde. In die volgorde kwamen ze over de streep. Quinty Schoens, Maaike Telkamp en Kim Groeneveld waren de snelste juniors op de ook al zo warme zaterdagmiddag. Niet alleen in kwaliteit, maar met 175 (!) starters was ook de kwantiteit in de DUIN-triathlon subliem. Groei op alle fronten, dat zien we graag.

De 1e Divisie was na Arnhem op zondag in Almere aan de tweede wedstrijd toe. Sophie van der Most van Ferro Mosae klopte topzwemster Rieneke Terink van Kijnai en Chantal Berga van Hellas 2. Het laatste team won wel het dagklassement. Mooi startveld ook bij de mannen, waar thuisfavoriet Tjardo Visser van TVA het genoegen mocht smaken VZC-er Rob Barel te kloppen, ook al scheelde het slechts negen seconden. Derde werd Dolfijner Gert Brinkman. Maar de Amsterdammers waren wel het beste collectief deze bloedhete zondag. De tweede divisiewedstrijden dan. Marleen Vos van ACE/TTW2 Weesp klopte teamgenote Paula van der Pouw. Derde was Cora Klaver. De Weesper-formatie won de dagprijs. Tenslotte de mannen 2e Divisie Noord. Matthijs Künzel van Zwefilo seriewinnaar voor Tim Hezemans en Han Peter Lucas, beiden van Triade Zwolle. Toch was Hellas 3 hier over de hele linie de beste formatie, zodat de Utrechters weer met prijzen overladen huiswaarts keerden.

De Olympische afstand leverde winst op voor Omar Brons (‘goud voor Brons’ was uiteraard de krantenkop), die routiniers Thomas Naasz en Carlo van den Berg voor bleef. Thomas liep trouwens erg snel. Ook Almeerse winst bij de vrouwen: Ingrid Boot voor Claudia Striekwold die een caravan had gescoord en dus een dubbelweekend deed ondanks het ‘gat’ in haar voet. Dat ze een paar dagen eerder ook nog een tijdrit een Zaltbommel reed…het hoort een beetje bij deze gedreven Eindhovense, die aan rusten een broertje dood heeft. De sprint afstand in de ochtend ging naar Aaron Lynch en Inge Heus. De andere sprint-serie werd gewonnen door Robert Straub (met Lars Vreugdenhil op een 25e plaats) en Rianne Snel. Het WAC-trio won de estafette triathlon. Met al die series en uitslagen van deze Almeerder wedstrijd kun je wel drie WTJ’s vullen.

Over twee buitenlandse wedstrijden zijn we – qua Nederlanders – snel klaar. Het EK aquathlon in Bratislava was zonder Oranje-team. Zwemkoning Richard Varga won voor eigen publiek de Europese titel en de Britse Hannah Kitchen steeg van brons naar goud. En in Florianopolis waren ditmaal geen holandês. Tim Don won. Dat rijmt. Maar de Brit – toch al bijna een kwart eeuw aan de top, hij brak door met de juniorenwereldtitel triathlon in Lausanne 1998 – was met 7.40.23 uur niet alleen buitengewoon snel, hij stond bovendien al 25 minuten de pers te woord alvorens de Zuidafrikaan Kyle Buckingham als tweede arriveerde. Een dikke minuut later volgde thuisfavoriet en Maastricht-winnaar Igor Amorelli. Kritiek bij snelle tijden is er altijd. Het zwemmen zou te kort zijn, de stroming te sterk, de voorrijdmotor te dicht op The Don, de marathon te makkelijk. Hoe dan ook de 39-jarige Brit flikt het ‘m en haalt Lionel Sanders IM-record van 7.44 uur uit de boeken. Eén man onder de acht uur, drie vrouwen onder de negen uur: de eveneens Britse Susie Cheetham was de Duitse Sonja Tajsich vijf minuten voor en de Amerikaanse Haley Chura dook ook voor het eerst onder de magische negen uur barrière.

Wel Nederlandse successen op de XTerra Portugal. In Golega presteerde Maud Golsteyn voortreffelijk met een vierde plaats. Misschien zijn Brigitta Póor, Carina Wasle en Helena Erbenova een maatje te groot momenteel, maar toch. Onze XTerra-specialiste zat er goed bij. De mannenwedstrijd ging opnieuw naar Ruben Ruzafa Cueto, die afrekende met zuiderbuur Yeray Luxem en de Fransman Francois Carloni. Het was de vijftiende XTerra zege voor de Spanjaard, die ook al drie wereldtitels op zijn naam schreef. Junior Quirijn Waaijenberg presteerde prima bij de elites op een 34e plaats. Kort daarna kwam Maud over de streep en weer een minuut later was partner Lars van der Eerden de 43e man in de einduitslag.

Genoeg weer voor vandaag. De dag van het grote nagenieten.