Marco Akershoek liet de week na het NK in Amsterdam (vierde plaats) in Weert alle Nederlanders achter zich en draaide zijn beste internationale wedstrijd in zijn carrière . De FUSION-atleet finishte als eerste Nederlander op een 8e plaats. Akershoek, tegenwoordig werkzaam als grotbiker, vertrok aan het begin van seizoen 2017 van het NTC en zocht zijn heil opnieuw bij trainer bij Eric van der Linden. trikipedia.nl sprak met Marco Akershoek.
“Ik merkte en voelde dat ik niet meer op mijn plek was binnen het NTC door allerlei redenen en oorzaken. Vervolgens had ik ook een minder seizoen gedraaid door mijn studie, waardoor ik qua prestaties een beetje op de wip zat, qua selectie en eigenlijk maart/april 2016 al besloten om op een ander weg verder te gaan en dat is Eric van der Linden geworden. Met hem had ik al vier jaar getraind en dat gevoel en die klik hebben we weer opnieuw opgezocht”
Grotbiker
De baan als “grotbiker” nodigt uit tot verdere uitleg; “Ik verzorg educatieve en sportieve fietstochten van anderhalf uur, 40 meter onder de grond in de grotten van Valkenburg. In het donker in een doolhof van 70 kilometer aan gangenstelsel. Ik doe dit vooral in de weekenden. Zaterdag voor de wedstrijd in Amsterdam nog van 9.45-19.00 onder de grond gezeten en 5 tochten gereden. Zaterdag voor Weert ook nog twee keer.”
De wedstrijd in Weert.
“Na de 4de plek en een goede wedstrijd in Amsterdam was het zaak om dat in Weert nog eens dunnetjes over te doen. In internationale races racete ik normaal altijd in het pakje van de NTB. Aangezien ik nu onder Eric Van der Linden train, buiten de NTB om, kon ik mooi mijn gloednieuwe FusionSLI pak aan waar ik ook Amsterdam al tot een goed resultaat kwam. Dit triathlonpak is speciaal voor de atleten van CanyonFusion gemaakt om zowel in de Eredivisie als ook internationaal mooi en snel aan de start te verschijnen. Meer over het pak aan het einde”.
“Het was een non-wetsuit swim, wat voor de goede zwemmers een voordeel is. De start was lastig met de ongelijke ondergrond bij het rennen. Ik had een mindere start daardooe en moest meters goed maken door aan de zijkant langs het veld te zwemmen. Dit verliep goed en zo kwam ik als 12de het water uit samen met de Nederlanders (Menno, Donald, Jardy), die ik tijdens het NK ook al tegen was gekomen. Vandaag hadden we een stuk meer goede zwemmers om ons heen en vanaf het begin ging het gelijk heel hard op de fiets”.
“Met vol de wind in de rug, ging het gelijk hard en werd er af en toe goed rond gedraaid. De groep was eigenlijk net iets te groot om echt goed samen te kunnen werken, maar al met al ging het hard genoeg. De achtervolgende groep, met een aantal snelle lopers, konden we zodoende op afstand houden”.
10 seconden maakten het verschil
“Een goede kilometer voor het einde van het fietsen sprong ik attent mee met een Zwitser en zo pakte ik een kleine 10sec op de groep bij het ingaan van de wissel. Een belangrijke 10sec bleek achteraf”.
“Van kop af aan begon ik aan het lopen door middel van de snelste wissel tijd en gesteund door het vele Nederlandse publiek werd ik vooruit gestuwd. Na 2.5km dacht ik bij mezelf “dit ga ik niet volhouden’’ maar wat bleek: Ik kon blijven gaan. Er kwam wel een aantal man voorbij maar nog niet extreem veel en het tempo verzwakte niet extreem zoals in Amsterdam misschien nog wel het geval was. Mede daardoor kwam ik heel uitbundig als 8ste over de finish. Dik tevreden en ook nog eens eerste Nederlander. De 10sec er bij opgeteld had ik al 12de geweest en had ik moeten sprinten met Tim van Hemel die nu 12de was. Alles viel op zijn plek zullen we maar zeggen”.
Ontlading en emotie
“De vreugde en ontlading kwam ook vanwege het feit dat ik de afgelopen 5 a 6 jaar overwegend wedstrijden heb gehad, waarbij mijn lichaam iets anders deed dan wat mijn hoofd wilde. Hierdoor was het loopniveau niet altijd wat het zou kunnen en moeten zijn. In Amsterdam en Weert waren ze wel in perfecte harmonie. Dat gevoel, die pijn en die kracht is zo lekker om te voelen. Ook al had ik 40ste geworden, dat had niet uitgemaakt. Het gevoel wat je dan, hebt is het lekkerste wat er is, maar ook het pijnlijkste”.
Wonderpak ?
“Dan het FusionSLI pak. Het zit heel comfortabel, mede doordat er op de romp componenten zitten die flexibeler zijn, waardoor, ondanks dat het pak strak zit, je toch genoeg ruimte hebt om goed te kunnen ademen. Dat is voor mij wel iets waar ik heel blij mee ben. Daarnaast zit er ook een klein zeempje in, persoonlijk vind ik dat altijd wel fijn, maar daar zullen de meningen over verdeeld zijn.
Of het toeval is: drie races in het nieuwe FUSIONpak, drie maal een goed resultaat , ik denk het dus niet!”
Doelen
Aankomende zaterdag is op de geboortegrond van Marco Akershoek, Goeree-Overflakkee, na jaren van afwezigheid, de triathlon aldaar. Tot zijn grote spijt kan hij daar door werkzaamheden niet starten.
Zijn doelen voor dit jaar zijn de ETU CUP wedstrijden in Holten en Wuustwezel en de World Cup races in Tisjauvaros en Karlovyvary om daar zijn huidige vorm verder ten toon te spreiden en punten te verzamelen.
Het einddoel is tenslotte starten in de WTS-series.
Het seizoen beeindigd de Ouddorper van geboorte als PRO in de 70.3 Challenge van Mallorca, om daar zijn resultaat van vorig jaar te verbeteren.
Ruim dertig jaar geleden aangestoken met het triathlonvirus. Als super-recreant races gedaan en door toedoen van Mels de Kievit aan de micro beland en die nooit meer los gelaten. Samen met maatje Wim van den Broek zo veel meer dan 1000 wedstrijden als speaker gedaan. Zo af en toe actief voor Eurosport als commentator bij triathlons.
