In memoriam Allard Veldhuis, ’s lands eerste stem van de triathlon – WTJ 536


WOENSDAG – Kort berichtje van Ruud vanavond: Allard Veldhuis overleden. Ook als je het – in Allards geval – al geruime tijd ziet aankomen, schrik je ervan. We kunnen ons voorstellen dat zijn naam niet meteen tot ieders verbeelding spreekt. Voor de joviale Almeerder moeten we terug naar de beginjaren van de triathlonsport. Allard Veldhuis was tussen 1985 en 1995 dé stem van de Holland Triathlon.

In die jaren schoven Ruud en ondergetekende van lieverlee aan, maar voor het avondlijk vermaak bleef Allard van onschatbare waarde. Net als Joop Visser kende hij vrijwel alle Almeerse deelnemers. En over triatleten, die hij niet kende, had hij tóch een verhaal. En dan was er die gierende en bulderende lach. Allard had de lachers aan zijn kont hangen. Wat hij riep door de microfoon pruimden we allemaal: triatleten, organisatoren, toeschouwers. Met dat publiek wist hij in 1988 na het EK voetbal voor het eerst de ‘wave’ in gang te zetten in het knusse triathlonstadion voor het sportcafé van Peter de Groot. Zelf noemde hij zich geen speaker of microfonist maar ‘aanmoezenier’ die het heerlijk vond de triatleten het stadionnetje binnen te praten en het wave-feest te vieren of samen met Lee Towers in te haken op You’ll never walk alone.

Ik lees een bericht op Omroep Flevoland: Almeerder Allard Veldhuis is woensdagochtend overleden. Hij is 71 jaar oud geworden. Veldhuis was al geruime tijd ziek. Hij overleed in het AMC in Amsterdam. Veldhuis zette zich op diverse vlakken in voor Almere. Hij deed veel voor jongeren en was jarenlang jeugdwerker. Later was hij festivalcoördinator van het Bevrijdingsfestival Flevoland en raadslid namens D66.


Dat laatste had ik nooit achter hem gezocht. In zijn columns in de Almare haalde hij vaak keihard uit naar de lokale politiek. Bij de triathlon had hij het niet zo op met voorzitter Klaas Wilting, die kreeg een veeg uit de pan toen hij het evenement weghaalde uit Almere-Haven. Allard was één van de eerste 78 inwoners van de nog prille stad in de Flevopolder. Toen Almere 3000 inwoners telde vond hij dat sinterklaas moest worden ingehaald. Ook die rol was hem op het lijf geschreven. Hij trok het pak aan, ging het dak op en liet zich fotograferen. Jeugdland begon dankzij hem en het bevrijdingsfestival groeide uit tot 70.000 bezoekers.
Geboren in 1946 in de Hillegomstraat in Amsterdam, een stad in wederopbouw. In 1978 zocht hij de ruimte en vond die in de woestenij waar Almere zou verrijzen.
In 2013 schreef ik in mijn Almere-herinneringen menigmaal over Allard. In mijn achtste herinnering bijvoorbeeld…. “Natuurlijk gaf het een kick om meteen in het grote Almere te staan, het Mekka van onze sport. Het klikte ook meteen  met mijn grote vriend en knuffelbeer Allard Veldhuis. Ik kan hier wel zeggen: ik mis Allard enorm. Het gaat niet zo goed met zijn gezondheid, maar Holland Triathlon en Allard horen bij elkaar als suiker bij een klontje…”.
Die laatste grap begreep hij als diabeet wel. In de beginjaren ging ik met Allard ook andere wedstrijden af. De ETTC-races in Leeuwarden, Rosmalen, Nuenen, Scherpenzeel, Bovenkarspelen en Breda bijvoorbeeld. Stuk voor stuk memorabele momenten. Met het EK 1999 haalden we Allard als speaker nog eens van stal. Ruzies met organisatoren waren bijgelegd, hij wilde nog één keer beetje meehobbelen. Het was voor hem niet meer de triathlonsfeer van weleer. In later jaren zagen we elkaar steeds minder vaak. Tot die keer dat ik in het vroege voorjaar eens een theatervoorstelling bijwoonde. Achterin de zaal zat iemand onbedaarlijk hard te lachen, de zaal schudde mee. Kon niet missen: Allard Veldhuis is in da house.

Ter ere van het grootste sportevenement in de Flevopolder, kwam er een prachtige muurschildering van de Holland Triathlon. Naast het podium staat een man met een microfoon. Iedereen herkent er Allard in.

Allard Bouwe Veldhuis. Zonder twijfel was jij degene, die me in het zadel hielp om verder te gaan in het speakeren. Rust zacht, grote vriend. Wat zal er gelachen gaan worden daarboven.

Vanwege het overlijden van Allard Veldhuis geen wedstrijdverslagen vandaag.

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.