Spanning in robuuste Frysman: wederom Stefan en Geke; Evert 8e op EK; Yvonne in tranen – WTJ 539
ZONDAG – In mijn fantasie is de Frysman zoiets als Braveheart of een andere Schotse of Scandinavische Middeleeuwse film. Het robuuste van het IJsselmeer, het stoere Angelsaksische landschap van het Gaasterland en de woeste historie van de Slag bij Warns uit 1345 waar de rots bij de finish van deze bijzondere triathlon ligt. Vakanties bracht ik regelmatig door in West-Friesland, de Frysman bezocht ik nooit. Het sfeerverslag laat ik aan onze eigen Fries ‘Ruud de Haninga’ over. Maar zelfs op 200 kilometer afstand proef ik de heroïek van deze oer-wedstrijd, die ik vorig jaar nog vergeleek met de Haka van de Ijslanders.
De twee zwemrondes in het Ijsselmeer werden het snelst (55.59) afgelegd door Stefan van der Pal en voormalig lange afstandszwemmer Daan Glorie. Vier minuten later volgden mede-favorieten Jacob Veenstra en Ramon van der Wilde. Voormalig Hawaii-gangster Leonie Verstegen klom na 1.08 uur de vroegere Zuiderzee uit klauterend door het gras naar de wisselzone voor vier rondes Gaasterland. Twee minuten later volgde Christel Muis en titelverdedigster Geke Venema moest zestien minuten toestaan. In de tweede zwemronde stak de wind op en was het veel zwaarder zwemmen.
Terwijl Daan ver terugviel met fietsen, trok Stefan er – net als vorig jaar – alleen op uit. Maar Jacob was ook niet ver uit de buurt en fietste het hele traject als tweede. Ook Joel Cox, vorig jaar al in de top tien, was aan een flinke inhaalslag begonnen evenals Walter Pennekamp en Michel Besseling. Op de venijnige heuveltjes van Gaasterland was Geke Venema in haar element. De bescheiden Friezin gaf fietsles aan de vele jonkies om haar heen. Van 16 minuten achter lag ze na 180 kilometer trappen ineens 35 minuten voor. De natte en koude eerste edities werden dit jaar ingeruild voor mooi, warm weer. Vooral tijdens de marathon werd het broeierig.
Stefan kwam snel uit de startblokken. Spannend werd het nog in de laatste fase van de marathon toen stoere Jacob (de verpersoonlijking van de Frysman) toch weer dichterbij kwam. Beide mannen doken onder de negen uur, waarmee de Frysman zich voor het eerst ook in het rijtje sub-9 uur schaart. Walter pakte verrassend de resterende podiumplaats en daarna volgden Michel, Joel en de derde Fries Samme Steenstra.
Leonie liep wel een sneller marathon, maar de tweede zege van Geke kwam nooit meer in gevaar. Het verschil aan de meet: 16 minuten…. Precies de marge na het zwemmen tussen Leonie en Geke. Als derde kwam Christel Muis, groot liefhebber van kleine hele triathlons.
Het publiek, de vrijwilligers, de enthousiaste speakers. Alles bleef op deze mooie Friese avond rondom de Friese finishmatten bijeen om ook de andere deelnemers uitgebreid te verwelkomen. Want dat lukt goed in een wedstrijd met 150 deelnemers. Een mooi, te behappen aantal. Extra applaus was er bij de finish van Drachtster paratriatleet Gerrit Dijkstra even boven de 13 uur. Bijzonder knap, want het parcours leent zich er helemaal niet voor. Tussen Hans Strating, de voorlaatste finisher en hekkensluiter Peter Traa zat ruim een uur.
Tegen een magnifiek decor van een mooie sterrenhemel en de Friese hoogvlaktes klokte de Amsterdamse ‘ijszwemmer’ Peter Traa om 22.33 uur als laatste in. Bij zijn start zat zijn vrouw Marion Huibers nog in Griekenland en kampte met vertragingen, maar door kunst en vliegwerk kon de ze de laatste ronde toch nog met hem meelopen.
Daarna concludeerde iedereen: Frysman, moaiere wurdt in triathlon net!
Zondag keken we vol spanning uit naar al die Nederlanders bij onze oosterburen. Sommigen zijn – as we speak – nog bezig. Challenge Roth versus Ironman Frankfurt. Buitenstaanders zullen niet begrijpen hoe die twee wedstrijden tegenover elkaar gezet konden worden. En toch gebeurt het. En dan nog allebei uitverkocht, allebei voor massa’s publiek. In alle opzichten anders dan de Frysman, maar of groter ook altijd beter is? We gaan er morgen wat uitgebreider op in. Op de fantastische achtste plaats voor Evert Scheltinga op het EK in een toptijd van 8.05 uur. Opvallend trouwens dat nu Frankfurt voor de supersnelle race zorgde met zes man onder de acht uur en winnaar Sebastian Kienle in een verbluffende 7.41.42. Sebastian kwam pas als 23e uit het water, fietste naar de tweede plaats en verschalkte op die 42 kilometer landgenoot Andi Boecherer nog. De oersterke Zweed Patrik Nilsson werd derde. Tevreden was ook Erik-Simon Strijk met zijn zestiende plaats en misschien ook Youri Severin met zijn 21e plek.
En waarom uitgerekend Bas Diederen weer pech moet hebben? God only knows. Twee lekke banden wierpen de Limburger een heel eind terug. Op karakter knokte Bas zich achter Erik-Simon terug naar een zeventiende plaats. Maar Hawaii ligt ineens weer ver weg. En niet alleen geografisch. Sarah Crowley ging op de marathon topfavoriete Lucy Charles nog voorbij. Alexandra Tondeur scoorde een prachtige derde plaats.
Nog meer Belgische successen, want exact twintig jaar na de laatste overwinning van Luc van Lierde (9 juli 1997 in de toenmalige wereldbesttijd 7.50.27) is Bart Aernouts zijn opvolger. Bart was de enige onder de acht uur. Topfavoriete Daniela Ryf ging ook voor het wereldrecord van Chrissie Wellington, maar dat was vanwege de hitte geen haalbare kaart. De Zwitserse concentreerde zich op de winst. Met elf minuten voorsprong op Laura Siddall (toch wel de revelatie van dit seizoen) won Daniela opnieuw. Yvonne van Vlerken had een zware race. Ze verbeet de pijn van niet fit genoeg zijn, voelde zich gesteund door de enorme schare supporters en maakte er zo ‘an emotional journey’ van. Vierde is nooit leuk, maar haar dankwoord aan iedereen die haar in Roth steunde was hartverwarmend. Er is vast nog veel meer te vertellen over deze drie races. Daar trekken we de komende dagen voor uit.
Tot morgen!
