Milan pakt in Schagen The Triple NH; Eerste zege Cora; Yvonne heeft wel een punt – WTJ 542
WOENSDAG – Niet voor de Noord-Hollanders hoor, maar voor mij komt de triathlon Schagen altijd een beetje onverwachts. Het sfeervolle evenement was al eens op een woensdag, daarna een donderdag en nu was het dinsdagavond 11 juli te doen. Onaangekondigd hier, maar ach: goede wijn behoeft geen krans. Het is aan Hans en Eric van der Linden te danken dat Schagen na jaren afwezigheid in 2011 weer terugkeerde. Erics netwerk en teammanagement bezorgden de sprint-afstand steeds sterke winnaars, zoals Marco van der Stel, Bas Diederen, Omar Brons en vorig jaar Youri Severin.
Ook dinsdag stond er weer een mooi veld bijeen met de Brons-brothers voorop. Milan maakte het opnieuw waar. ,,The Triple is binnen’’, liet de Almeerder op Social Media weten. Hij doelde op de drie races Nieuwe-Niedorp, Wormerland en Schagen. Allen in Noord-Holland en min of meer met dezelfde bezetting. Milan klopte opnieuw broer Omar, die grinnikend vaststelt dat de rollen dit jaar toch even omgekeerd zijn. Maar de familiebuit was binnen, daar zag het na het zwemmen al naar uit. Omar en Milan kwamen veruit het snelst uit het Schager haventje. Fietsend is Milan momenteel niet te houden. Na Omar volgden Emiel van Tongerlo en Peter-Johan Dillo als derde en vierde in de tweede wisselzone. Op het looponderdeel kwamen de broers Daan en Tim Jacobs nog terug de top tien in en waren het vooraan Eric van der Linden en Matthijs Künzel die wel iets van hun achterstand wisten weg te werken. Na Milan en Omar bereikte organisator/triatleet/Adelaar van Schagen Eric als derde de finish. Alkmaarder ‘Viking’ Matthijs Künzel werd vierde en daarna volgden Emiel, Peter-Johan en de ‘andere broers’ Tim en Daan. Opmerkelijk daar weer achter alleskunner Michael Krijnen, die de zware crosstriathlon van Gasselte al goed verwerkt had.
Geconstateerd werd al eerder dat Cora Klaver zich snel ontwikkelt van hardloopster tot succesvol triatlete. Dinsdagavond was haar eerste (grote) zege daar: de Schager triathlon. En dan te bedenken dat ze na het zwemmen nog drie minuten achter lag op topzwemster Brenda Zwarthoed, die brutaalweg tussen de Brons-broertjes in zwom en in dezelfde tijd aan de kant kwam. De triatlete uit Uitgeest zag haar voorsprong als sneeuw voor de zon slinken op het fietsen. Acht tellen nadat Brenda haar fiets stalde om aan het lopen te beginnen, deed Cora hetzelfde. Haar specialisme kon beginnen en in no-time nam ze de leiding over van Brenda, die de tweede plaats mooi vasthield. Derde was Eline Rampen uit Schagerbrug. Toch telt ze niet mee in het Schager kampioenschap. Dat ging naar Eric en naar Ella Heddes. Snelste trio HBR met Jaap Hofman, Bas Bruinsma en Rutger Keet. Mooiste teamnaam: Iederzijneigenonderdeel.
Nog even terug naar die mooie ‘wetsuit-looze’ wedstrijd in Wormerland op en rond de Zaanse Golf Club. We schreven dat Corine Nelen ‘eindelijk’ het zoet van de overwinning smaakte, maar dan vergaten we gemakshalve toch even haar winst in Weert op de Olympische afstand op zondag, precies een maand geleden. Er zijn atleten, die langer op een zege moeten wachten. Bovendien woonde Corine maar twee jaar in Edam en 25 jaar in Wormerveer, dus feitelijk was het nog meer een thuiswedstrijd. Andersom dacht Corine dat we de winst in Weert vergeten waren. Maar nee hoor, niets ontgaat ons.
In Hardenberg was zaterdag nog een Bossche deelnemer onwel geworden en van zijn fiets gevallen. De organisatie reageerde zeer adequaat, traumahelikopter was snel ter plaatse, maar die bleek niet te hoeven ingezet. Het feestelijke concert van het Flater-orkest in Hardenberg werd daarom ingekort. Het slachtoffer maakt het inmiddels weer goed. Ik meld het omdat ook hier organisatoren super werk verricht hebben. Mag gezegd worden.
Social Media is bij uitstek het medium om te laten zien wat we allemaal in ons mars hebben, maar ook om zo hier en daar frustraties te uiten. Het hele epistel van Yvonne lezend, is het moeilijk een standpunt in te nemen. Kan een organisator zijn topdeelnemers opeisen en bij elke gelegenheid voorafgaand aan de zware race laten opdraven of moet een atleet optimaal en in alle rust zich kunnen voorbereiden. Het gaat over Daniela Ryf, die zich nergens vertoonde in de aanloop naar de Challenge Roth, maar wel met de winst aan de haal ging en daar op haar FB-pagina terecht euforisch over is. Yvonne brengt het in perspectief. Ik vind dat ze met name bij dat laatste een punt heeft. Daar waar alle vrouwelijke pro’s een kwartier moeten wachten, is Angry Bird gewoon aan het inzwemmen tussen de mannen. Daar zit een zekere mate van ongelijkheid in. Ach, en zoals dat hoort op Facebook etc. lokt elke actie reactie uit enzovoorts. Leve de vrijheid van meningsuiting.
Ik sluit af met mooi nieuws (op een dag dat er ook trieste gebeurtenissen waren). Dat mooie nieuws gaat over Gerrit Dijkstra. Na Monique van der Vorst ’s lands tweede paratriatleet, die een hele volbracht heeft. En de sterke Fries heeft de smaak te pakken. Volgend jaar weer Frysman en wellicht dan ook al de Ironman Lanzarote. Of anders het jaar daarop. Gerrit is bij de nationale paratriathlonploeg wellicht de grote onbekende, hij doet het wel. Razendknap.
