Wereldklasse van Maaike in Tizzy en Rob en Eric in Nice – WTJ551

 

Maaike Caelers sprint naar de derde plaats in Tizzy (foto: ITU/Janos M. Schmidt)

ZONDAG – Geen tri/du-wedstrijden in eigen land, maar ook daarbuiten blijven de prestaties van onze Nederlanders zeker niet onopgemerkt. Van grootse klasse was Maaike Caelers. Een week na het brons met het team in Hamburg nu opnieuw dit prachtige eremetaal, maar dan individueel. Wie had ooit durven denken dat de Limburgse dit niveau opnieuw zou halen? Derde in Tiszaujvaros. Op een World Cup nota bene. In een ultieme eindsprint draafde ze de Italiaanse Priarone nog voorbij. Op zes seconden van titelverdedigster Renee Tomlin en de Française Leonie Periault er nog tussen, vloog ze werkelijk over het blauwe tapijt onder de finishboog door. Natuurlijk, Maaike was al eens tweede op een WK sprint, stond drie keer op een WTS-podium en won de World Cup in Alanya. Maar dat alles dateert wel uit haar vorige triathlonleven. Dit is nu. Dit is 2017.

De manier waarop Maaike Caelers, die kleine 26-jarige topatlete uit Weert, zich opnieuw naar de mondiale top toewerkt is fenomenaal. Tokyo, hou alvast een plaatsje vrij voor deze grote sportvrouw. Negende in de series, het was genoeg. Twintigste uit het water, het deerde haar niets. Fietsen naar voren, aansluiting bij de kop. En dan fladderen, flyen en zorgen dat je de wedstrijd regisseert in plaats van achter de feiten aan te hollen. Maaike perfectioneerde het allemaal. Op naar WTS-races, op naar Rotterdam! Wat kan er toch veel gebeuren in een jaartje sportleven.

2 van de 3 olympiërs naar Hawaii

De tweede topprestatie van dit weekeinde komt op naam van twee ‘Golden Oldies’. Op papier is het allemaal mooi bedacht: drie olympische pioniers naar Hawaii sturen dit jaar. Debutant Eric van der Linden en ‘iets-minder-debutant’ Rob Barel moesten het nog wel even doen. Geen paniek. De mannen waren op de Ironman Nice heer en meester in hun leeftijdsgroepen de allerbeste. Eric klopte de Spanjaard David Canada Gimenez met vijf minuten voorsprong en eindigde 16e in totaal.  De Adelaar van Schagen was in de bergen rondom Nice in zijn element. Hij debuteerde in 9.44 uur maar liet het slot voor Kona aan zich voorbijgaan. “Ondanks de winst in mijn age group neem ik het Kona slot niet. Focus terug naar familie en werk. Vanaf 1 aug gaat NutrID naar nieuw bedrijfspand en 1 oktober starten van…” laat Eric weten.

Nice staat niet te boek als een snelle race. Over fenomenen gesproken. Amper twaalf minuten na Eric bolde Rob al binnen over ‘zijn Promenade des Anglais’, beroemd door de triathlon, berucht door de aanslag vorig jaar. Drie keer mocht Rob de handen in de lucht steken: in 1988, in 1994 als wereldkampioen en in 1998. En nu, bijna twintig jaar later, is de bijna zestigplusser goed voor een 26ste plaats in het massaveld, verpulverde hij de wereldbesttijd bij de M60 en moet de nummer twee misschien nog wel binnen komen….

We komen uiteraard op deze prachtprestaties de komende dagen terug. Laten we niet vergeten dat Frederik van Lierde zijn vierde winst boekte in zijn geliefde Ironman Nice en dat de Belg dus best weer voor een stunt kan gaan zorgen op Big Island. Nog zes keer Nice  winnen en deze Van Lierde staat op gelijke hoogte met Mark Allen. Alle gekheid op een stokje. Het is prachtig wat Fred al 20 jaar laat zien. Zevende winst op een Ironman bovendien. Samen met Dennis Chevrot stapte de Hawaii-2013 winnaar uit de Middellandse Zee. Op de fiets trok Cameron Wurf ten aanval. In de tweede wisselzone zat de Menenaar in zijn kielzog om tijdens de marathon een voorsprong van aanvankelijk tien minuten op te bouwen. De Italiaan Degasperi kwam van ver terug, maar bleef op een krappe vijf minuten steken. Chevrot werd knap derde. Bij de vrouwen een Australische dubbelslag met Carrie Lester en Annabel Luxford. Nicole Valentine was ruim 50 minuten later derde prof, maar ertussen kwam nog de Française Linda Guinoiseau. Veertig plus.

Sarissa derde in IJsland

Ook op de twee Challenge races komen we terug. Nieuwkomer Challenge Roma met die merkwaardige afstanden van 1753 meter zwemmen, 75,3 kilometer fietsen en 17,53 kilometer lopen leverde de eerste winst op een halve triathlon op voor brons-digger Sven Riederer. Beste vrouw was de revelatie van 2017 Laura Siddall. De Britse klopte Sofie Goos, waarbij we nu eens niet refereren aan vorig jaar maar aan haar snelle recuperatie na de hele van Venetië.

De Challenge IJsland dan in het heroïsche, ruige landschap van het plaatsje Kösj op een kilometer of veertig van Reykjavik. Een meedogenloos zware race met winst voor het Amerikaans-Zuid-Afrikaanse koppel Justin Metzler en Jeanni Seymour. Justin werd vorig jaar al derde, heeft sowieso al acht derde plaatsen in 70.3 IM/Challenges, maar winnen? Nee, dat gebeurde nu pas. Het andere stel Trevor en Heather Wurtele moest genoegen nemen met tweede plaatsen. Voor zover wij weten hebben de Zweed Jesper Svensson en Sarissa de Vries niets met elkaar, behalve dan dat ze allebei derde zijn geworden. Sarissa had het zwaar. Hoe zwaar? Dat vernemen we de komende dagen.

 

Nisraman zonder zwemmen maar met Sandra en Wouter

Problemen opnieuw met zwemwater. Nu in de Nisraman, waar het zwemmen werd geannuleerd. Het water van de Ourthe is vanwege uitzondelijk lage stand en geringe stroming mogelijk op bepaalde plaatsen vervuild met een bacterie. Zwemmen werd ook daar lopen, waarna nog altijd drie onderdelen volgden. De Nisraman bestaat immers uit fietsen op de weg en mountainbiken in het veld. Snel zwemster Sandra Wassink was desondanks toch als eerste klaar met lopen. Daarna walsten Christine Verdonck en Stefanie Adam op de twee verschillende fietsdisciplines Sandra voorbij. Ze hield stand als derde en winnares F40. Naast haar op dat podium kwam Friezin Silvia Brouwer, die een half uurtje later dan Sandra de finish bereikte en vijfde totaal werd. In het facebookfilmpje van Sandra hieronder krijg je overigens een idee hoe lastig de muur van Maboge is met een tijdritfiets…

[lightbox full=”http://”][/lightbox]

Bij de mannen was Wouter Dijkshoorn van De Dolfijn in goeden doen. De Amsterdammer klasseerde zich als vijfde op tien minuten van winnaar Wouter Vander Mast. Hij stond vaker op het podium, maar het was toch al weer vijf jaar geleden dat de Belgische specialist er won. Raymond Beeren deed het op een 32e plaats ook niet gek. Op de wederom door de Fransman Arnaud Taurelle gewonnen korte afstand was Karim Alders twaalfde. Bij de vrouwen won Heleen Adams en was Leonie Rijk van Team Unltd vijfde.

De grootste triathlon wereldwijd (qua deelnemers) was dit weekeinde in Londen. Liefst 13.000 (!) deelnemers op de AJ Bell London Triathlon. Het is een gigantische massa sporters, die twee dagen lang door de Britse hoofdstad zwemt, fietst en loopt. Als willekeurige toerist maakten wij er bij het keerpunt langs de Big Ben nog een vleugje van mee. Mark Buckingham won met Weert-winnaar Calum Johnson op twee. India Lee was beste vrouw. En daarna volgden nog 12.997 tegenstanders, die in de overdekte London Docklands de finishlijn bereikten.

In de vrijdagavond aflevering had collega Hans nog mooi de resultaten van Kapelle op den Bos verwerkt. Die wedstrijd was immers ’s middags al. De Terneuzense triatlete Nelleke Baldé draait een goed seizoen. In Kapelle werd ze vijfde. Sophie Engels eindigde 13e. Mooi podium daar met Joke Coysman (madam 19, vanwege haar vele zeges twee jaar terug, een aantal waar ze nu alleen van kan dromen) en Maastricht-ganger Karen Steurs en oud-Olympiër Mieke Suys. Roosendaler Bas Mertens deed goed mee en zag zichzelf als zestiende terug in de einduitslag van de door Stijn Goris gewonnen klassieker, die sinds een aantal jaren steevast op Belgisch nationale feestdag 21 juli wordt gehouden. ’s Avonds was er dan de veertiende editie van de recreatieve duathlon te Loenhout. Dat kennen we vooral van de grote veldrit in de wintermaanden en het aanloopwedstrijdje naar Wuustwezel over enkele weken. Temidden van heel veel duo’s was Thomas Derboven de beste individuele atleet. Bredanaar Martijn Alberts was op een 31e plaats beste landgenoot. Bij de vrouwen debuteerde Spiridon-atlete Dyanne Verpaalen op een duathlon. Op vijf minuten van winnares Lotte Claes eindigde Dyanne als tweede. De podiumfoto plaatsten we vrijdag reeds.

Een vrij onbekende halve triathlon in het Waalse Maredsous waar Sylvain Denis en Sweta Meersman de race naar zich toetrokken. De korte afstand ging naar het trikoppel Ruben Geys en Birgit Massagé. No dutchies out there.

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.