Rachel, Yvonne, Menno, Sanne, Geert en vooral Els: bedankt voor topsport! – WTJ 556

ZONDAG – Dé prestatie van het weekend? Altijd weer lastig kiezen. Rachel Klamer komt weer dichterbij de wereldtop en met het thuisvoordeel is ze wellicht in staat het podium in Rotterdam te halen. Yvonne van Vlerken, onverwoestbaar tweede op de nieuwe Challenge Praag. Of toch Els Visser, brutaalweg vierde bij haar debuut op de Ironman Switzerland. Jammer dat ze niet voor Maastricht heeft gekozen, bedacht ik me bij het lezen van haar topprestatie niet eens zo gek ver van ons vakantieadres vandaan. Bovendien heeft Menno Koolhaas het goed gedaan in Istanbul. En van vrijdag onthouden we natuurlijk die sensationele Europese titel voor Sanne Broeksma. Trouwens, wisten jullie al dat Geert Schipper ook goud scoorde op de ITU World Paratriathlon Series in Edmonton? Alles overziend, hebben we wel eens voor minder staan juichen.

Niet eerder eindigde Rachel zo kort in Edmonton. Het was haar vijfde deelname in de Canadese race en ze bewaart vast goede herinneringen aan haar tiende plaats in de Grand Final van 2014. De zesde plaats zaterdag brengt haar ook op een zesde plaats in de ITU-ranking. Met Rotterdam als finale zou je denken dat ze haar zesde plaats in de WK-stand van 2015 dit seizoen kan verbeteren. We wachten het af. Flora Duffy is meer nog dan vorig seizoen te sterk voor de concurrentie. Zaterdag ontsnapte ze na het zwemmen met Taylor Knibb en nam een minuut voorsprong, Het bleek voor  allebei toereikend en de verschillen aan de streep op de sprint afstand waren best groot. Flora voor de vierde WTS op rij, een minuut later oud-Holten Junior Cup winnares Taylor en daar weer achter landgenote en tot dan leidster in de ranking Katie Zaferes. Inmiddels is Flora  haar voorbij. Rachel knokte met de Zwitserse Jolanda Annen om de eer beste Europese te worden. Jolanda werd vijfde. Rachel kon een paar uur later ook tevreden de mannenrace volgen.

Vriend Richard Murray eindigde derde in een door wereldkampioen Mario Mola beheerste race. Net als in Hamburg eindigde de Australiër Jacob Birtwhistle als tweede. ‘Jacco’ brak dit voorjaar door in de Superleague Triathlon op Hamilton, daar waar Richard ongenaakbaar was. Voor Mario was het net als voor Flora de vierde winst in het WTS-seizoen 2017. Zij komen in september met de beste papieren naar ons land.

Wellicht wint ze iets minder op de langere afstanden, maar Yvonne van Vlerken is voorlopig nog niet weg te slaan van de internationale podia. Triatletes komen en gaan. Na Chrissie Wellington was dat Daniela Ryf bijvoorbeeld. Maar niemand die zo lang aan de top meedraait als The Blond Flying Dutchgirl. Zaterdag was het na twee weekjes full-speed op de korte afstanden (met twee zeges!)  weer tijd voor een halve in de fraaie Tjechische hoofdstad Praag. Yvonne kwam goed uit het water en maakte ook bij het fietsen en lopen geen fouten. Ze had hooguit de pech de Britse Lucy Charles in topvorm aan te treffen. De Europees kampioene van Frankfurt gaf niks uit handen en won de Praagse primeur met acht minuten voorsprong op Vonsy. De Poolse Ewa Bugdol completeerde het erepodium.

Pieter Heemeryck alias De Reiger wilde twee Challenges top presteren. In Geraardsbergen en Praag. Voor eigen publiek had hij Trevor Wurtele tegen, maar in Praag lukte alles. Zijn eerste grote seizoenszege en zijn tweede Challenge-winst (na Mallorca vorig jaar). Andreas Dreitz en de Europees kampioen en vroegere ICAN-Amsterdam winnaar Patrick Dirksmeier werden tweede en derde. Geen dubbelpodium voor Yvonne en Per Bittner dit keer: Per werd vierde.

Menno Koolhaas jaagt dit seizoen al een tijdje op succes. Zo voorspoedig alles vorig seizoen verliep, zo anders is dat dit jaar. Menno kon wel een opsteker gebruiken en met de vijfde plaats in Istanbul hopen we dat het tij gekeerd kan worden. Het was op de ETU-Cup wedstrijd en hij moest het opnemen tegen een flink pak Oost-Europeanen. De Rus Andrey Bryukhankov fietste als een bezetene, kwam twee minuten los van de concurrentie. Daar kon zelfs Rambo geen verandering in brengen. Andrey moest bij het lopen wat gas terugnemen, maar bedreigd werd hij niet echt meer. Menno zette een degelijke tien kilometer om in uiteindelijk een vijfde plaats en nuttige ITU-punten . Beste vrouw was de Canades Emy Legault. Ook de junioren hadden een ETU-Cup, maar dan in het Tjechische Tabor. De Sloveen Matevz Planko en de Russische Valentina Riasova wonnen. En – toeval of niet Finn Timmermans en Rianne de Croock eindigden allebei op de 24e plaats, goede middenmoters in dit geval.
De successen van vrijdag op het EK crossduathlon konden helaas tegen hetzelfde decor van het Roemeense Targu Mures niet herhaald worden tijdens de het EK crosstiathlon. Bij de elite mannen was Ferdinand Oldeman onze beste man op een 25e plaats. De Voorburgse Fries mocht daar terecht tevreden mee zijn. Christiaan Solleveld en Joost Christiaans volgden bijna vijf en zeven minuten later op een 29e en 30e plaats. Marcello Urgazo, vorig jaar nog brons bij de beloftes, was de verrassende nieuwe Europees kampioen. Arthur Serieres en Jan Kubicek maakten er een fotofinish van. De Fransman won nipt van de Tsjech. Brigitta Poor uit Hongarije was een logische winnares. Morgane Riou en ook Carina Wasle konden de Hongaarse op geen enkel onderdeel echt bedreigen. Nederlandse vrouwen waren er niet. Veel pech bij junior Jelle van Lanen, die kansrijk was voor een medaille maar een lekke band kreeg op de mountainbike. Het werd een zware tocht, waar Snelle Jelle gemiddeld tien minuten langzamer over deed. Aan de staart van het veld stroopte hij de mouwen op en raapte nog heel wat atleten op bij het lopen. Meer dan een 20e plaats zat er niet meer in. Eén geluk: Jelle krijgt nog plenty nieuwe kansen. Quirijn Waaijenberg, zoon van stand-in coach Mark, werd op een 16e plaats beste Nederlander. Quirijn heeft veel XTerra-ervariing (was in Griekenland beste agegrouper), al verdient het zwemmen nog iets meer aandacht. Twee mannen liet hij achter zich, de andere 25 tegenstanders waren sneller.

Ja, en dan Els. Onze persoonlijke favoriete was ze al sinds ze de halve van Amsterdam won en een week later in Oud Gastel meestreed om de overwinning. De immer stralende Hellas-atlete omarmt het leven, omarmt de sport. En daar mogen wij met z’n allen van genieten. Zeker, er zijn vaker indrukwekkende debutanten geweest op Ironmans. Mannen en vrouwen, die meteen in hun eerste race voor de winst gingen of een snelle tijd neerzetten. Els ging in alle bescheidenheid van start bij de agegroupers, maar ze had in Zürich bij de profs niet misstaan. We komen er komende week op terug. Vierde in haar allereerste hele, haar eerste Ironman. En eigenlijk zat ze natuurlijk in haar eigen competitie, want de profs gingen in een eerdere wave van start. Laat Els vooral ook zelf genieten van die prestatie zonder haar nu al een bepaalde druk voor toekomstige wedstrijden aan te meten. Blijf onbevangen in de sport, die je nog maar zo kort kent (‘ik heb nog geen eigen chip’, verontschuldigde ze zich in Gastel). Proficiat Els, proficiat ook coach Eric.