Zoveel mooie verhalen uit Maastricht; zieke Wietze is Ironman; Rachel zesde in Montréal – WTJ 563
DINSDAG – Zoveel deelnemers, zoveel verhalen. En zeker in een Ironman komen de emoties los. Tessa Kortekaas schrijft er mooi over in haar blog, overmand door emoties hoorde ze ons niet eens die magische woorden YOU ARE AN IRONMAN roepen. En Niels Esmeijer zag gedurende de ruim negen uur sporten het hele afgelopen jaar aan zich voorbij gaan. Hoe hij meer dood dan levend bij een mountainbike-rit in het ziekenhuis van Genève belandde naar nu Ironman Maastricht.
Brooke Brown, drie weken na haar vorige hele, in haar ‘adopted country’ dolblij als tweede. Eva Kovacs binnen acht dagen een hele en daarmee totaal zo’n 28 uur wedstrijdsport.
Sione Jongstra, die vraagt of we op haar kinderen willen passen mocht ze zich kwalificeren voor Hawaii. Deejay Wietze de Jager (‘zieke Wietze loopt triathlon’ volgens De Telegraaf maandag) die even alle sores van een niet nader te noemen muziekstation kan vergeten en haast explodeert van vreugde bij de woorden WIETZE DOUWE DE JAGER: YOU ARE AN IRONMAN! Ook Ibiza-DJ Mathon van Eijsden haalde de streep en ook nog eens veel geld op ter bestrijding van ALS. Het is slechts een summiere opsomming van de vele gouden momenten van die gelukkig weer zonovergoten zondag in Maastreech.
Ruud komt er de komende dagen vanuit zijn eigen emotie op terug, ongelezen weet ik nu al dat ik zijn gloedvolle gedachtes onderschrijf. Tegen elkaar hebben we wel uitgesproken dat het jammer was dat we dit jaar niet zo af en toe als koppeltje fungeerden. Niets ten nadele van Paul Kaye en Ralf op ’t Broek – die het meer dan voortreffelijk gedaan heeft – maar op soms is Peppi&Kokki-time nu eenmaal nodig om de banden weer eens aan te halen. Gelukkig is er volgend jaar weer een Ironman Maastricht-Limburg. Maar laten we niet te ver vooruit kijken.
Het weekend begon vrijdag met de oergezellige Nightrun met zo’n 600 deelnemers. Zaterdag werd met de beste bedoelingen het programma voortgezet met de Ironkids. Vraag me niet waarom het fout ging, maar het verloop van de wedstrijdjes was verre van vlekkeloos. Daar zijn we eerlijk in, daar is ook de organisatie eerlijk in en zij betaalt daar leergeld voor. Speakers Paul en Ruud kwamen met de best denkbare oplossing: alle kinderen een extra prijs te geven. Eén zekerheid: dit overkomt Ironman en Extra Leisure niet nog eens.
Extra geprikkeld stond de 1300 vrijwilligers zondagmorgen op scherp om Maastricht, Limburg en Nederland de beste Ironman ooit te bezorgen. En dat is ze gelukt. Ik kan er een heel verhaal van maken, maar laat ik er twee reacties van deelnemers uitlichten. De eerste is van Stefan Glaser:
Ich verstehe die Kommentare und die leider geringen Starter-Zahlen gar nicht! Top organisiert/super Stadt/beste Laufstrecke mit Partystimmung ohne Ende/super Swim in der Maas und heuer eine geniale, schnelle Radstrecke….. die hätte ein wenig besser abgesichert sein können.. aber in Summe: Perfect IM … i love it!
De tweede van Andrew Keen:
Amazing event -Fantastic organisation from registration to collecting your bike at the end ,swim was great and thought the rolling start really worked ,bike course was a nice balance of some hills and fast flats and the support from the locals on the run was incredible and a huge shout to the army of helpers who made it happen.
Ten opzichte van vorig jaar wordt het nieuwe fietsparcours dus geprezen, is de vrijwilligersinzet weer beter en moet het vooral langs het loopparcours een feest geweest zijn. Dat klopt. Tijdens één van m’n rustpauzes ben ik richting Vrijthof gelopen. De massa volk langs de route was werkelijk ongekend. Het stond rijen dik. Horeca speelde erop in met live muziek en dweilbandjes, verderop in het stadspark werden barbecues aangestoken, complete straatfeesten ontstonden en werden na 19.00 uur zo mogelijk nóg uitbundiger toen bleek dat de Leeuwinnen Europees kampioen vrouwenvoetbal waren geworden. Het triathlonfeest zoals zich dat de eerste twee jaar concentreerde op de Grote Markt, waaierde dit jaar voor het eerst uit over het hele parcours. En dat lijkt me best prettig lopen.
Ik sluit Maastricht hierbij even af, maar niet zonder mijn speakermaatjes Ruud, Paul en Ralf te bedanken voor een heerlijk weekeinde. Ik weet nu ook dat een Ironman nooit ‘gewoon’ zal worden en dat de door ons zo vaak uitgesproken vier woorden voor vrijwel alle deelnemers iets magisch hebben. Maar jullie hebben het toch echt zelf gedaan beste Iron(wo)mannen. Applaus dus voor jezelf.
Dank voorts aan Emiel en Rob van Extra Leisure en met hen al die vrijwilligers, die het mega-spektakel mogelijk maakten. Dank aan de tien (!) gemeenten waar de triatleten passeerden en aan de provincie Limburg. Dank aan Ironman/World Triathlon Corporation in het bijzonder Björn Steinmetz en Pascal Morillon. You/we all did a great job.
Nu snel naar die andere hoofdstad met een M. Montréal, Canada. Daar waar Rachel Klamer haar tweede zesde plaats binnen een week ophaalde. De World Triathlon Series waren na Edmonton voor het eerst in de OIympische stad van 1976. Ashleigh Gentle verraste iedereen inclusief Flora Duffy. De Bermudaanse werd wel tweede en behoudt zicht op titelprolongatie. In de ranking stijgt Gentle naar twee en zakt Katie Zaferes een plekje naar drie. Andrea Hewitt, die het seizoen ijzersterk begon, is ook weer terug: derde in Montréal en vierde in de ranking. Rachel realiseerde met Ashleigh de snelste fietstijd, vertrok dus in poll-position uit de kopgroep van twaalf om tenslotte naar weer zo’n ijzersterke zesde plaats te hollen. En dat is ook de positie, die ze nu inneemt op de Ranking. De puntenverschillen zijn aanzienlijk, maar met dubbele punten in Rotterdam kan er nog veel veranderen.
Overigens – en dan kom ik toch weer terug op IM Maastricht – de laatste Nederlander die daar binnen kwam deed er 15.54 uur over. Zijn naam: Sebastian Klamer. Inderdaad, de neef van…
Dat geldt ook bij de mannen, waar Javier Gomez vijf maanden na de WTS Abu Dhabi weer eens won. Het was al weer de zesde Spaanse zege op zeven WTS-races. De andere vier gingen naar Mario Mola. Gomez nam na de winst de tweede plaats in de ranking over van landgenoot Fernando Alarza, die pech had bij het fietsen en pas 31e werd. Mola viel ook tegen: 17e. Wie wél schitterden waren de Noor Kristian Blummenfelt, die 15 seconden na Gomez tweede werd en Richard Murray als derde. Rachels vriend verloor veel tijd bij het zwemmen, maar werkte zich dankzij de snelste looptijd op naar brons. Jelle Geens is na veel blessureleed ook terug: zesde.
In de Ostseeman haalde Thijs Koelen een prachtige derde plaats. Zullen we daar morgen wat meer over vertellen?
